فراخوان رفراندم، اکنون می رود به یک مبارزه سیاسی واقعی در جامعه ی ما تبدیل شود. جنبش دانشجویی ایران در برابر تهاجم اصلاح طلبان و «زائده های آن ها» به دفاع از سیاستی پرداخته است که مورد دفاع چپ بوده است و باید مورد تایید چپ قرار گیرد. مخالفان رفراندم در اردوی چپ چگونه می توانند از تماشاچی صرف این مبارزه که در ایران دامن می گیرد، به بازیگر فعال آن تبدیل شوند، بدون اینکه از مخالفت با رفراندم دست بردارند؟ ...
دیدگاهها
خسرو شمیرانی
مليحه محمدی: قوی‌ترين حركت مردم ايران، حركت به سمت صندوق‌ها رأي بوده است. چيزي كه به عقيده من بسيار مثبت و متمدنانه است.
محمدرضا شالگونی: مردم ايران بخصوص در 7 سال اخير به اين نتيجه رسيده‌اند كه اين حكومت قابل اصلاح نبوده و بايد برود.
مهرداد باباعلی: اما وقتي از رفراندوم به عنوان يک امر اجرايي صحبت می‌کنيم بايد موضوع و شرايط اجراي آن مشخص باشد. در غير اين صورت مفهومي نخواهد داشت.
حميد نوذری: بيان اين كه ما رفراندوم ميخواهيم مانند اين است كه مثلاً بگوييم ما حقوق بشر می‌خواهيم اما راه‌كاری برای آن نشان ندهيم.
دارا گلستان
این اطلاعیه شاید و تأکید میکنم شاید تلاشی باشد که میخواهد تحت لوای خطری (خطر رجوع پرونده فقها به شورای امنیت سازمان ملل وجود دارد که بعدا آمریکا میتواند بر مبنای قطعنامه های احتمالی بر علیه فقها به نابودی تأسیسات اتمی جمهوری اسلامی دست بزند) بحران عدم مشروعیت حکومت فقها را در داخل برای چند صباحی، تا زمانی که فقها بتوانند انزوای سیاسی خارجی را حل کنند تخفیف دهد.
م. سلطانپور
يکی از مشخصات بالنسبه نيکوی اين انتخابات آن بود که همه کانديدان از امکانات نسبی دسترسی به وسايل اطلاعات جمعی در داخل کشور برخوردار بودند و تعذيراتی بر گردهم آييها و ملاقاتهای ايشان بامردم در مرکز و محلات کشور وضع نشد و حرفهای شان نيز با کمترين سانسور از طريق وسايل اطلاعات جمعی کشور و خبررسانيهای بين المللی پخش و نشر گرديد