ممکن است در درون نظام جمهوری اسلامی کسانی باشند که حمله هوایی و موشکی آمریکا به برخی اهداف در ایران را به سود خود بدانند. همچنین ممکن است برخی از نیروها در جمهوری اسلامی در آرزوی بازگشت آمریکا به سیاست تحریم تمام عیار ایران باشند. اما پرسش اصلی این است که آیا یکی از این دو احتمال، مطلوب برآیند نیروها در جمهوری اسلامی است؟

تحولات امسال و به ویژه انتخابات هلند، فرانسه و آلمان نشان خواهند داد که عروج ناسیونالیسم و راست افراطی در اروپا ادامه می یابد یا متوقف می شود. اگر روند طی شده در سالهای اخیر ادامه یابد و نیروهای راست افراطی در شمار بیشتری از کشورهای اروپا سهمی از قدرت سیاسی را به دست آورند، و به ویژه اگر در میان کشورهایی که راست افراطی در آنها وارد حلقه قدرت می شود کشورهای بزرگ اروپایی نیز باشند، چنین اروپایی به راهی می رود که آمریکا در دوره زمامداری ترامپ در پیش گرفته است. در این صورت آینده اتحادیه اروپا نامعلوم است.

از این رو است که کره زمین، بازنده انتخابات هشتم نوامبر آمریکاست. به احتمال بسیار زیاد، دولت ترامپ توافق پاریس را اجرا نخواهد کرد. قابل دسترس ترین امکان ترامپ برای راضی کردن بخشی از رای دهندگان، این است که معادن تعطیل شده زغال سنگ را با کمک های دولتی به راه اندازد و با کمترین محدودیتهای زیست محیطی مجوز استخراج نفت و گاز صادر کند. اگر چنین شود، طرفهای دیگر توافق پاریس مانند چین و هند نیز خود را متعهد به رعایت این توافق نخواهند دید. آنگاه بر سرنوشت این کره خاکی باید گریست.

با این حال، علیرغم تناقض ها و ناپیگیری هایی که در نامه کروبی مشهود است و نامه کروبی تنها یک نموته از آن است، باید از بازگشت مهدی کروبی به عرصه عمومی و رسیدن صدای او به گوش مردم استقبال کرد. کروبی یک زندانی سیاسی است که همه باید از حقوق او دفاع کنیم و صدایش را بازتاب دهیم. او چهره شناخته شده ای است که صدای اعتراض مجدد او پژواک گسترده ای دارد. به ویژه این امر که حکومت با پنج سال بازداشت خانگی نیز نتوانسته است او را بشکند، به همه کسانی روحیه می دهد که مقابل استبداد ایستاده اند.

آنچه در زیر می آید، گزیده ای از رویدادهای ایران در سال ۱۳۹۴ است. رسانه ها این سال را با مذاکرات هسته ای آغاز کردند و با انتخابات اسفندماه به پایان بردند. این دو رویداد درسال ۱۳۹۴ در مرکز توجه اکثر رسانه های ایران بود. اما در فاصله این دو رویداد، ایران شاهد رویدادها و روندهای دیگری نیز بود که برخی از آنها بر زندگی میلیونها ایرانی تاثیر ملموس تری از این دو رویداد داشتند و دارند. رویدادها و روندهایی که کماکان حاکی از یک واقعیت دارد: گره خوردن سرنوشت مهمترین معضلات و گره های کور به تعیین تکلیف با استبداد مذهبی

در برابر این مشی غیرانسانی که پوشاندن چهره آن با انواع و اقسام نقابها هر روز دشوارتر می شود، تنها مقاومت و همبستگی همه انسانهاست که کارساز است. سیاست بدیل، سیاست دیگری که متضمن تنها امید به نجات نوع بشر است، تنها می تواند از بطن این مقاومت و همبستگی فرا روید.

مهمترین اهرم فشار حکومت، سلب امکان فعالیت مجاز این هنرمندان است. به نظر می رسد اکنون این اهرم در مورد برخی از محبوترین چهره‌های موزیک پاپ و نیز سنتی ایران به کار رفته است

محروم کردن رسمی متهمان سیاسی و «امنیتی» از حق داشتن وکیل مدافع در مراحل نخست دادرسی، تنها آخرین نمونه از سی و شش سال تعرض حکومت اسلامی به حقوق شهروندان ایران در امور مربوط به دادرسی عادلانه است.

سرنوشت مذاکرات یونان و طلبکارانش هر چه باشد، حد آنچه دولت یونان در این مداکرات به دست خواهد آورد بسیار پایین تر از خواستهای میلیونها نفر است که در سراسر اروپا اکنون دیگر کل نظام سرمایه داری را به مثابه مسبب فقر و محرومیت فزاینده، رد می کنند. استقبال این مردم از نتیجه همه پرسی یونان، با انتظاری متفاوت از امید به تعدیل سوسیال دمکراتیک مشی نئولیبرال صورت می گیرد. انتظار این انسانها آن است که همه پرسی پنجم ژوئیه یونان، به سرفصلی از مبارزات دمکراتیک و مدنی برای تغییری که شایسته این نام باشد، تبدیل شود.

دروغ است وقتی می گویند دعوا بر سر راه حلی برای بحران بدهی هاست. بدهی ها هرگز تسویه نخواهد شد، نه بدهی های یونان و نه حتی بدهی های شاگردان نمونه سیاست ریاضت کشی مانند آلمان. یونان تنها ضعیفترین حلقه زنجیر در اروپاست. در منطق بازار مالی، شرط بندی روی گسستن ضعیفترین حلقه زنجیر بسیار سودآور است. همین شرط بندی این حلقه را باز هم ضعیفتر می کند. از طریق این گونه شرط بندی ها صاحبان سرمایه مالی چه در سالهای پیش از به اصطلاح شروع بحران مالی جهانی در سال 2008 و چه در سالهای پس از آن، صدها میلیارد دلار سود به جیب زده اند. تا بازارهای مالی هست این مکانیسم شرط بندی هم هست.