بازگوئی درد جانکاهِ کشتار همگانی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، همواره از درونۀ جسم و جان و عاطفۀ جهان ستمدیدۀ مردم ایران سرریز می شود، تا هربار به گونه ای دیگر از این ستم سخن بگوید و داغ درونۀ خود را با آب سوگواره ها و در پی گرفتن رهیافتهای رهائی جو آرامش بخشد.
ذهن زخم خوردۀ انسان امروز، از کشتار و سرکوب و بیعدالتی بیزار است. بیش از سی سال است که رژیم تبهکار جمهوری اسلامی می کشد و همواره این داغ تازه می شود.
آنان که می گویند؛ «نه می بخشیم، نه فراموش می کنیم» نه در اندیشه انتقام اند و نه سرِ سازگاری با کشتار و اعدام دارند. ولی، مگر می توان فراموش کرد و بخشید؟ بشریت چگونه از کشتار ملیونها انسان در جنگ دوم جهانی و یا در بمباران هیروشیما و ناکازاکی و یا جنگهای خانمانسوزِ همین دهۀ گذشته در یوگوسلاوی، رواندا، افغانستان، عراق، فلسطین و غیره درس گرفته است؟ چه کسی با بخشیدن جنایتکارانی که دست و ذهن شان آلوده به خون جان انبوه بیشمار انسان است توانسته است جلوی ادامۀ ستم و خونریزی را در نامردمیهای این جهان بگیرد؟ وجدان بیدار بشریت، در دادگاه آرمانخواه خود چه می جوید که میل به عدالت، این چنین در افق سوزان پیش چشم ما روزبروز شکوهمند و برجسته تر می شود؟
پیکار دلاورانۀ مردم ایران در سال گذشته نشان داد که ستم و کشتار بی پاسخ نخواهد ماند، و خواست انسانی مردم ایران برای رهیافت به یک زندگی آزاد انسانی و یک دنیای بهتر امری فراموش شدنی نیست.
جامعه ما پاسخ ستم را با پیکار برای بنای یک زندگی انسانی و تحقق دیرینۀ آرزوهائی پِی خواهد گرفت که نور را به جای تاریکی و شادی و به روزی را به جای ستم و غم می نشاند.
آنان که در جریان قتل عام زندانیان سیاسی، جان شکوهمند خود را در زندانهای رژیم تبهکار جمهوری اسلامی از دست دادند، ریشه های درختی را آبیاری کردند که سرسبزی شاخه هایش نشان رویش هستی آزاد و پر از جوشش و سازندگیست.
کانون نویسندگان ایران در تبعید و انجمن قلم ایران در تبعید، یاد گرانقدر همۀ جانهای آزاد را که در هجوم جنایتکارانۀ جمهوری اسلامی امکان ادامۀ زندگی نیافتند گرامی می دارد، و با فراخوان خود به همۀ وجدانهای بیدار، خواهان برپائی دنیائی است که انسان در آن به خاطر سیرکردن شکمش و بیان اندیشه هایش دچار درد و زجر، شکنجه و زندان و اعدام نشود.
به یاد همۀ جانهای آزاد که امکان زیستن را از دست دادند.
کانون نویسندگان ایران در تبعید و انجمن قلم ایران در تبعید
شهریور ١٣٨٩
