منبع: مورنینگ استار
نبرد جاری در خیابان‌های فرانسه باید بویژه برای همه بخش‌های جنبش کارگری بریتانیا جالب توجه باشد. بیش از نیم میلیون دانشجو، دانش‌آموز و کارگر طی چند هفته گذشته به خیابان‌ها آمده‌اند، و اعتصاب، تحصن، اشغال و درگیری با پلیس یک رویداد روزانه شده است. آنچه که رخ می‌دهد یک درگیری سیاسی بین طبقه کارگر متشکل و دولت برای مسیر آینده سرمایه‌داری در فرانسه است.
لغو قانون معروف ۳۵ ساعت کار در هفته توسط یک دولت «سوسیالیست» بیش‌ترین توجه را بخود جلب کرده، اما این تنها یک بخش از تلاش دولت برای بازنویسی اساسی کل قانون کار است. دو ماه اعتصابات مستمر وضعیتی بوجود آورده که در آن ۸ پالایشگاه نفت و ۱۶۰۰ جایگاه فروش بنزین-بیش از ۲۰ درصد کل- خالی شده‌اند.
پلیس اکنون به اعتصاب در مارسی حمله کرده است، و مانوئل والس نخست‌وزیر اعلام کرده که قانون کار جدید پس گرفته نخواهد شد و با قهر به اعتصاب‌ها پایان داده خواهد شد. نفت‌کاران اعتصابی در سراسر فرانسه خدمات را مختل‌کرده‌اند، و دانش‌آموزان ۲۰۰ مدرسه را تعطیل کرده‌اند. به علت اعتصاب کنترل‌کنندگان ترافیک هوایی، طی دو هفته گذشته پروازها از فرانسه و به فرانسه لغو شده است. پلیس بطور گسترده از گاز اشک‌آور و توپ آبی استفاده می‌کند. صدها نفر در نانت، تولوز و رن دستگیر شده‌اند و درگیری‌ها در پاریس عادی شده است. تظاهرات هفتگی ادامه دارد، و تعداد تظاهرکنندگان به ۱,۲ میلیون نفر تخمین زده می‌شود. جوانان فرانسه با بازار کار انعطاف‌پذیر مخالفند. نود درصد قراردادهای جدید کار کوتاه مدت بوده و معمولاً برای سه ماه می‌باشند. تقاضا برای قراردادهای دایم یکی از شعارها است.
تغییرات در قانون کار با فرمان ریاست جمهوری و با دور زدن پارلمان صورت گرفته، رویه‌ای که به استثنای دوره‌های وضعیت فوق‌العاده ملی، بندرت بکار گرفته شده است. دولت رییس‌جمهور فرانسوا اولاند به استدلال کلاسیک نولیبرالی برای رقابتی کردن بیشتر اقتصاد داخلی متوسل شده است. این توهم درباره حمایت اتحادیۀ اروپایی از حقوق کارگران را برملا می‌کند. برای کسانی که هنوز می‌گویند خروج بریتانیا از اتحادیۀ اروپایی با آزاد‌گذاشتن دست کارفرمایان حقوق کارگران را تضعیف خواهد کرد، توضیح اینکه چگونه اتحادیۀ اروپایی می‌تواند به دولت «چپ» فرانسه اجازه بدهد با این ددمنشی به قانون کار حمله کند کمی حیرت‌انگیز خواهد بود.
البته کارگران بریتانیایی که اکنون بطور متوسط ۴۳,۶ ساعت در هفته کار می‌کنند، باید با رشک به قوانین آن‌سوی کانال نگاه کنند که کارفرمایان را مجبور می‌سازد حتا در چهارچوب یک برنامه عمدتاً نولیبرالی به کارگرانی که بیش از ۳۵ ساعت در هفته کار می‌کنند اضافه حقوق بپردازد.
با توجه به اینکه افکار عمومی قاطعانه علیه دولت است، علایم مصالحه وجود دارد.
سرافکندگی بالقوه دولت طی بازی‌های اروپایی که قرار است کم‌تر از دو هفته دیگر شروع شود، دلیل اعلام افزایش حقوق آموزگاران بمیزان یک میلیارد یورو تا سال ۲۰۱۹ و وعده تسریع مذاکرات تجدید سازمان راه‌آهن ملی فرانسه تلقی می‌شود. تجدید بودجه قطع‌شده برای تحقیق، و حل اختلاف بر سر بیمه بیکاری هنرمندان نیز ظهور کرده است.
اولاند همچنین در مصاحبه با روزنامه «سود کوئست» گفت که بزودی در کنفرانس شهردارها آهسته کردن قطع کمک مالی به مقامات محلی را اعلام خواهد کرد. اثرات دو هفته گذشته همچنان نه فقط در فرانسه بلکه در هر کشور پیشرفته سرمایه‌داری، از جمله در این‌جا، احساس خواهد شد. در این مبارزات درس‌های بسیاری برای جنبش و مبارزه ما در این‌سوی کانال وجود دارد
فرانسه زیر فشار اعتصاب ها فلج شده
اعتصابات کارگران فرانسه که در ادامه اعتراضات اکثریت مردم فرانسه علیه تصمیم دولت این کشور برای تغییر قانون کار است، زندگی را در بسیاری از شهرهای فرانسه و بویژه پاریس فلج کرده است. دولت با تغییر قانون کار می خواهد ساعات کار را افزایش داده، از حقوق افراد شاغل و بازنشستگان کم کند، اخراج کارگران را برعهده کارفرمایان بگذارد و این تغییرات را بنام تغییر قانون کار برای پیشرفت اقتصادی می خواهد به مردم تحمیل کند. با اعتصاب کارگران راه آهن ملی فرانسه، حدود چهل درصد قطارهای سریع این کشور و بیش از نیمی از قطارهای منطقه‌ای متوقف شده اند. همچنین بیش از نیمی از قطارهائی که باید به اسپانیا و ایتالیا می رفتند از حرکت باز مانده اند. قطارهای شهری که مسافران را به فرودگاه عظیم شارل دو گل پاریس می رساندند نیز حرکت نمی کنند.
اتحادیه کارگران شرکت ملی راه آهن فرانسه این اعتصاب را سازماندهی کرده اند. بازی‌های جام ملت های اروپا چند روز دیگر در فرانسه آغاز می شود و اتحادیه کارگران اعلام کرده که در صورت عقب نشینی نکردن دولت اعتصاب کنونی ادامه خواهد یافت و این یعنی مختل شدن بازی ها، زیرا راه آهن فرانسه حدود ۲.۵ میلیون تماشاچی بازی‌های این رقابت ها را باید جابجا کند.
اعتصاب های گسترده کارگری در فرانسه
اعتصاب های گسترده در اعتراض به اصلاح قوانین کار در فرانسه روز پنجشنبه فعالیت عادی در پالایشگاه های نفت، نیروگاه های اتمی و ترمینال های حمل و نقل را مختل کرد.
به گزارش بی بی سی پلیس ضدشورش در پاریس و سایر شهرها با معترضان درگیر شد و ۷۷ نفر را دستگیر کرد. ۱۵ مامور زخمی شدند و تعدادی اتومبیل و فروشگاه تخریب شد. مانوئل وال نخست وزیر فرانسه پافشاری کرد که اصلاحات لغو نخواهد شد اما اشاره کرد که شاید “تغییراتی” در آنها اعمال شود.
فرانسه ماه آینده میزبان مسابقات جام ملت های اروپا – یورو ۲۰۱۶ – خواهد بود.
هفت اتحادیه کارگری تحت هدایت سی‌جی‌تی که مخالف اصلاحات هستند اعتصاب ها را سازماندهی می کنند اما اتحادیه میانه‌روتر سی‌اف‌دی‌تی از اصلاحات قوانین کار حمایت می کند. در پاریس پلیس برای کنترل تظاهرکنندگانی که از میدان باستیل راهپیمایی کرده بودند از گاز اشک آور استفاده کرد. در لیون و بوردو هم درگیری های مشابهی روی داد. از میان ۷۷ مورد دستگیری ۳۶ مورد مربوط به پاریس بود. مقام ها می گویند که ۱۵۳ هزار نفر در سراسر فرانسه تظاهرات کردند اما اتحادیه های کارگری این رقم را تقریبا دو برابر آن می دانند. در نتیجه اعتصاب، پروازها از پاریس، نانتس و تولوز تحت تاثیر قرار گرفت و اعتصاب رانندگان قطار باعث اختلال بیشتر در خدمات خطوط آهن شد.
سازمان نظارت بر شبکه نیروگاه های ملی فرانسه گفت که اعتصاب در نیروگاه های اتمی برق تاثیری فوری بر عرضه برق نداشته اما اخطار داد که “اگر بدتر شود بر مدیریت شبکه اثر خواهد گذاشت.”
همچنین پس از چند روز انسداد پالایشگاه ها توسط فعالان کارگری یک سوم پمپ بنزین ها سوخت ندارند یا ذخیره آنها بیش از حد کم است.
روز پنجشنبه پنج عدد از هشت پالایشگاه کشور از کار بازایستاد یا حداقل تولید را داشت.
‘خیلی هم بد نیست’
آقای وال اشاره کرد که اصلاحات وارده اخیر در قوانین کار “هنوز ممکن است تغییر کند، و بهتر شود.” اما او توصیه میشل ساپین وزیر دارایی برای بازنویسی بند دوم آن لایحه را رد کرد. بند دو آن قانون به شرکت ها اجازه می دهد در صورت احساس نیاز از تعهدات ملی حفاظت از نیروی کار شانه خالی کنند. در عین حال ولفگانگ شوبل وزیر دارایی آلمان با حمایت از این اصلاحات گفت: “فرانسه می تواند با این اختلاف ها زندگی کند. نارضایتی رای دهندگان از حاکمان اصولا خیلی بد نیست.” لوسی ویلیامسون خبرنگار بی بی سی در پاریس می گوید که اوج‌گیری اعتصاب ها باعث نگرانی در مورد برگزاری مسابقات جام ملت های اروپا شده که قرار است دو هفته دیگر در فرانسه شروع شود. کابینه فرانسه روز ۱۱ مه با استفاده از اختیارات ویژه تغییراتی را بدون تایید پارلمان اعمال کرد.
آن تغییرات استخدام و اخراج کارمندان را برای صاحبان کسب‌وکارها آسان‌تر می کند اما مخالفان نگرانند به شرکت‌ها اجازه دهد حقوق کارمندان در زمینه دستمزد، ساعات کار اضافه و ساعات استراحت را زیر پا بگذارند.
اتحادیه کارگری سی‌جی‌تی خواستار تظاهرات و اعتصاب های دیگری در روز ۱۴ ژوئن – چهار روز پس از شروع یورو ۲۰۱۶ – شده است.
راهپیمائی ١٩۶٨ تکرار می شود؟
فرانسه در انتظار
بزرگترین جنبش اعتراضی است
با پیوستن سندیکاها و جنبش کارگری به جنبش عمومی مردم فرانسه علیه تصمیم دولت این کشور برای تغییر قانون کار فرانسه در انتظار اعتصاب های گسترده و فلج شدن خدمات شهری است. کارگران پالا یشگاههای تصفیه نفت فرانسه کلیه ایستگاه های قطار؛ سرویس پست؛ دانشگاه ها و بخشی از کارکنان شرکتهای دولتی و خصوصی و غیره … با دعوت سندیکاهای کارگری به جنبش مبارزه علیه تغییر قانون کار پیوستند. فرانسه در انتظار اعتصابات متعددی در سراسر این کشور در روزها و هفته های آینده است. حزب کمونیست فرانسه و نیروها و احزاب چپ و دمکراتیک در سازماندهی این اعتراضات نقش اساسی دارند. حزب کمونیست فرانسه در بیانیه ای پشتیبانی خود را ازهمه نهادها و مؤسسات محلی، دولتی و خصوصی؛ سندیکای کارگران وغیره برای حضور در جنبش سراسری اعلام کرد. این حزب در اطلاعیه ای اعلام کرد: جنبش مبارزه با تغییر قانون کار نه تنها دولت و شخص رئیس جمهور بلکه احزاب دست راستی را هم هدف گرفته است. احزابی که از این تغییر و از دولت حمایت کرده اند.
دولت بدون کوچکترین بحث مقدماتی با سندیکاهای کارگران برای تصمیمی که به زندگی و معاش وسیع ترین مردم کشور بستگی دارد پلیس و نیروی سرکوب به خیابان آورده و این نشان دهنده منطق دولت ونگرش آن به اعتراضات گسترده جامعه است. دولت فرانسه همان لایحه ای را برای تغییر قانون کار می خواهد به مردم و بویژه مزدبگیران تحمیل کند که در دوران نیکلای سارکوزی رئیس جمهور سابق سعی شده بود به اجرا گذاشته شود و مردم جلوی آن را گرفتند. مردم جلوی این تغییر را مانند سال ٢٠١٠ خواهند گرفت.
نیروهای چپ، بویژه طرفداران حزب سوسیالیست باید از این مبارزه و جنبش کنونی درس های لازم را بگیرند.
آنچه را که مطبوعات فرانسه در این روزها به آن اشاره می کنند جنبش عظیم دانشجوئی ماه می ١٩۶٨ است که میلیونها تن از مردم فرانسه به آن پیوستند و اکنون می رود تا یکبار دیگر در فرانسه تکرار شود.
۱ ژوئن ۲۰۱۶
منبع: سایت همایون
