دو سال از کودتای انتخاباتی جریان حاکم و شکل گیری جنبشی مدنی، دمکراتیک و مسالمت جو گذشت. جنبشی که عمیقا در پویش دمکراتیک مردم کشورما و در عملکرد سی ساله جمهوری اسلامی و شکافهای موجود در جامعه ریشه دارد. جنبش سبز، جنبشی است رنگارنگ که در آن طیفهای گوناگون با گرایشهای مختلف فکری ـ سیاسی حضور دارند. جنبش سبز در روز ۲۵ خرداد سال ۱۳۸۸ با شعار “رای من کو؟” پا به حیات گذاشت. اما در تداوم حیات خود از شعار “رای من کو؟” فراتر رفت و نوک حمله خود را متوجه دیکتاتور حاکم برکشور کرد. جنبش سبز علیرغم سرکوب، دستگیریهای گسترده، محکومیت ها، شکنجه ها، کشتارها و اعدامها، به حیات پویای خود در دو سال گذشته ادامه داده و به یک عامل مهم و تاثیرگذار در روندهای سیاسی کشور تبدیل گشته است. حکومت تا کنون قادر نشده است این جنبش را از صحنه سیاسی کشور حذف کند. جنبش سبز طی دو سال دستآوردهای بس ارزنده ای داشت. این جنبش ضربات کاری بر استبدادی دینی وارد آورد، اپوزیسیون قدرتمندی را در مقابل حکومت شکل داد، مشروعیت رژیم را در سطح ملی و بین المللی زیر سئوال برد، چهره کریه و سرکوبگر آن را آشکار ساخت، همبستگی افکار جهانی را با مردم ایران جلب نمود، ایرانیان خارج از کشور را به تحرک درآورد و زمینه را برای نزدیکی نیروهای درون جنبش اعتراضی فراهم ساخت. دومین سالگرد حضور پرشور میلیونی مردم در خیابان ها، با گسترش موج دمکراسی در خاورمیانه و شمال افریقا و پیروزی مردم مصر و تونس بر دیکتاتورها همزمان است. بی تردید جنبش دمکراتیک در خاورمیانه و شمال افریقا هم از جنبش اعتراضی مردم ایران تاثیر پذیرفت و هم بر آن تاثیر گذاشت. اکنون جنبش اعتراضی در منطقه تنها نیست و حلقه ای از زنجیره جنبش ضددیکتاتوری در منطقه به حساب می آید. جنبشی که خیابان را میدان اصلی مبارزه انتخاب کرده، پرچم آزادی و دمکراسی را برافراشته و پنجه در پنجه دیکتاتورها افکنده است. جنبش اعتراضی چون همتایان خود در منطقه، لرزه بر اندام رژیم استبداد دینی انداخته، به کابوس حکومتگران تبدیل شده و خواب راحت را از چشم آن ها ربوده است. بگونه ای که آن ها از کوچکترین تجمع مردم وحشت دارند. وحشت از اینکه تجمع کوچک به موج خروشان مردم معترض تبدیل شود و شعار علیه دیکتاتور، خیابان ها را به لرزه درآورد. دومین سالگرد شکل گیری جنبش اعتراضی، فرصتی است برای برآمد دگرباره فعالین آن در اشکال مختلف در داخل و خارج از کشور. برای تداوم حیات جنبش، برای نشان دادن اینکه سرکوب قادر نیست بر حیات این جنبش نقطه پایان بگذارد و برای بازتاب صدای حق طلبانه میلیون ها ایرانی در سطح بین المللی، در حرکات اعتراضی مشارکت ورزیم و پیام جنبش را بار دیگر فریاد کنیم: دیکتاتور باید برود. به اعتبار ضرورت تاریخی که جنبش سبز از آن سر برآورده است و به یمن امواج خروشنده دموکراسیخواهی در منطقه، جنبش سبز با بهرهگیری از این موقعیت و از شکافهای درون حکومت، و با تعامل فعال با جنبشهای گوناگون مطالباتی مردم، میتواند دستاوردهای بزرگتری را در سومین سال حیات خود نصیب مردم ایران سازد. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲۰ خرداد ۱۳۹۰ (۱۰ ژوئن ۲۰۱۱)
