“آنچه که به جمهوری اسلامی این شهامت را میدهد که این چنان بی شرمانه نقض حقوق بشر را در ایران ادامه دهد و اقدام به دستگیری علنی و زندانی و شکنجه کردن اندیشه گران اندیشه سازی نظیر رامین جهانبگلو نماید ، سکوت افکار عمومی بین المللی و رسانه ها ی بین المللی و ایرانی و سکوت سیاستمداران در قبال نقض حقوق بشر در ایران و به حاشیه رانده شدن این مسئله در سایه مسئله هسته ای است.”
“اگر به مسئله نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی، همزمان با مذاکرات اتمی با این رژیم، توجه جدی نشود، خطر جدی آن وجود دارد، که در صورت سازش بر سر مسئله هسته ای، دگر اندیشان و زندانیان سیاسی بهای سنگینی بابت آن بپردازند، همانگونه که در سال ۱۴۶۷ خمینی پس از پذیرش قطعنامه سازمان ملل در مورد آتش بس با عراق در مقابل بی تفاوتی جهانی هزاران زندانی سیاسی را قتل عام کرد. “
این بخشی از سخنانی است که از تریبون مراسمی، که توسط جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران- کلن در ٣۰ اردیبهشت ماه،۲۰ مای ۲۰۰۶، برگزار گردید، طرح شد.
این گردهمایی از ساعت ۵ بعد از ظهر،
– در اعتراض به صدور و اجرای پیاپی احکام اعدام، بویژه برای زندانیان سیاسی، زنان و نوجوانان که باعث شده است که ایران در سال ۲۰۰۵ صاحب دومین رکورد جهانی اعدام در جهان باشد
– و در اعتراض و محکومیت دستگیری دکتر رامین جهانبگلو، فیلسوف و دانشمند برجسته ایرانی،
در مرکز شهرکلن و با حضور دهها تن از ایرانیان آزادیخواه برگزار گردید.
در این مراسم، شرکت کنندگان برای اعتراض به دستگیری و قتل دگراندیشان و تولید گران اندیشه در ایران قلمهای شکسته ای را یا در دست داشته و یا بر بالای سر خود نگاه داشته بودند. و همچنین بر روی میز اطلاعاتی، عکسهایی از زندانیان سیاسی اعدام شده، زنان و مردان و نوجوانان حلق آویزشده در ملا عام و زندانیان سیاسی در خطر اعدام ، در کنار کتابها و آثار دکتر جهان بگلو قرار داشتند.
در این مراسم، همچنین متن نامه هایی که در روزهای پیشین توسط جمعیت برای مطبوعات و سازمانهای حقوق بشری و سازمان ملل و به خصوص دول در حال مذاکره با جمهوری اسلامی ارسال شده بود، یا از تریبون خوانده و یا در اختیار حاضرین در مراسم قرار گرفت. در این پیامها از این دولتها خواسته شده بود، که در کنار مذاکره بر سر مسئله هسته ای، مسئله نقض خشن حقوق بشر با همان حساسیت در دستور قرار گیرد، و با سکوت در این مورد این پیام خطرناک به جمهوری اسلامی رسانده نشود که در صورت سازش بر سر مسئله فعالیتهای هسته ای، مسئله نقض حقوق بشر اهمیتی ندارد. همانگونه که در سال ۶۷ و در دوران پذیرش قطعنامه سازمان ملل از سوی جمهوری اسلامی شد.
در طول این مراسم، رهگذاران آلمانی و به ویژه آنان که مسن تر بودند، با دیدن این عکسها و اطلاع از انکار هلوکوست، قتل عام ملیونی یهودیان بدست آلمان نازی، توسط جمهوری اسلامی، از شباهت این دو رژیم با هم سخن گفته و با آزادیخواهان ایرانی اعلام همبستگی میکردند.
این مراسم که در هوای بسیار بدی برگزار شد در حدود ساعت ۷ بعد از ظهر به پایان رسید.
در لحظات پایانی تهیه این گزارش با خبر شدیم که خانواده آقای خالد هردانی، محکوم به اعدام، سه روز است که از او بی خبر هستند و نگران اعدام او هستند. در هفته گذشته هر روز به آقای هردانی، اعلام می کردند که خود را برای اعدام آماده کند. در اثر این شکنجه روانی هر روزه به روایت هم بندیهای او، آقای هردانی با پرهیز از غذا خوردن، اعلام میکند که اگر میخواهید اعدام کنید، اعدام کنید و مرا راحت کنید. و اکنون سه روز است که خانواده او در بی اطلاعی کامل از او به سر میبرند و نگران جان او هستند.
جمعیت دفاع اززندانیان سیاسی ایران –کلن ٣۰ ا ردیبهشت ۱٣٨۵
تماس:
Postfach ۹۰۰۴۲٣, D-۵۱۱۱۴ Köln
Fax: ۰۰۴۹-۲۲۱-۱۷۰۹۹۰۰۹ Jdef_zendanian_siassi_iran@yahoo.com
