سازمان حقوق بشر ایران، ۲۳ آبان ماه ۱۳۹۷: حکم وحید مظلومین و محمداسماعیل قاسمی که با اتهام “افساد فی الارض” به اعدام محکوم شده بودند به اجرا درآمد.
سازمان حقوق بشر ایران اعدام این دو زندانی را به شدت محکوم می کند و خواستار توقف این روند غیرانسانی است. محمود امیری مقدم، سخنگوی این سازمان در این خصوص گفت: “اعدام برای هر اتهامی یک مجازات غیرانسانی است و اعدام برای چنین اتهاماتی از منظر حقوق بین الملل نیز ممنوع است. این افراد در یک دادگاه غیرقانونی و در یک روند دادرسی غیرعادلانه به اعدام محکوم شدند. هدف اصلی اعدام این دو نفر ایجاد وحشت در جامعه و نه مقابله با فساد اقتصادی است، زیرا منشاء اصلی فساد اقتصادی در کشور، دستگاه های حکومتی و قوه قضائیه ایست که این احکام اعدام را صادر کرده است”.
بنا به گزارش دادستانی تهران، صبح روز جاری، چهارشنبه ۲۳ آبان ماه، حکم اعدام دو زندانی در تهران به اجرا درآمد. این دو زندانی که با اتهام “افساد فی الارض از طریق تشکیل شبکه فساد اخلال در نظام اقتصادی و ارزی و پولی کشور با انجام معاملات غیرقانونی و غیرمجاز و قاچاق عمده و کلان ارز” به اعدام محکوم شده بودند، وحید مظلومین و محمد اسماعیل قاسمی نام داشتند.
رسانههای داخل ایران به وحید مظلومین لقب “سلطان سکه” را داده بودند، زیرا در ابتدای بازداشت منابع پلیس مدعی شدند از وی به میزان دو تن سکه کشف شده است.
دادسرای عمومی و انقلاب تهران در اطلاعیهای گفته است که “شعبه چهل و یکم دیوان عالی کشور با رسیدگی دادنامه صادره در مورد متهمین، اعدام را تائید کرد و پس از قطعیت حکم وحید مظلومین و محمد اسماعیل قاسمی با رعایت تشریفات قانونی سحرگاه روز چهارشنبه مورخ ۲۳ آبان ۹۷ حکم اعدام با حضور جمعی در تهران به مرحله اجرا در آمد.”
در بیانیه دادستانی تهران به محل دقیق اجرای حکم این دو زندانی اشاره ای نشده است.
در این گروه زندانی دیگری به نام حمید باقری درمنی نیز به اعدام محکوم شده بود که پرونده وی همچنان در شعبه دوم دیوان عالی کشور در دست بررسی است.
داریوش ابراهیمیان بیلندی فرزند علی اکبر و یونس بهاء الدینی فرزند ابراهیم نیز با اتهامات مشابه در استان فارس به اعدام محکوم شدهاند و پرونده ایشان در دست بررسی است.
اعدام به دلیل اتهامات مالی و فساد اقتصادی در ایران مسبوق به سابقه است و پیش از این در دستکم دو مورد اجرا شده که عبارتند از: فاضل خداداد در دهه ۷۰ و مهآفرید امیر خسروی در دهه ۹۰.
