می گویند بزرگترین ظلم ها دردنیا درحق واژه گان اعمال می شوند بنابراین باید” واژه ها را شست” وآنها را ازمنظردیگری دید.
روز۲۱ فوریه ازطرف یونسکو بعنوان روز جهانی زبان مادری نامگذاری شده است. نزدیک شدن این روز درآذربایجان همه ساله به نوعی دچار افراط وتفریط هایی می شود که برخی ها از سرناآگاهی وبه صورت ناخودآگاه، آب به آسیاب دشمن می ریزندوبرخی دیگر نیز باعلم به برخی از رخدادها وبایدهاونبایدها، آگاهانه وعامدانه درصدد به انحراف کشاندن یک جریان سالم و منطقی هستند.
همه ساله درچنین روزهایی جوغالب برحرکت ملی آذربایجان جوی ملتهب وگداخته می شود که به دلیل عدم کنترل ومدیریت آن از سوی فعالان این حرکت، تنها وتنها هزینه های سرسام آورمادی ومعنوی نصیب حرکت ملی آذربایجان می شود.
اعتراض به کمبودها ونیزدرخواست برای برطرف کردن موانع رشد وتوسعه و بالندگی شهروندان هر جامعه حق هر شهروند است که کسی آن را نادیده نمی گیرد. اما وقتی اعتراض به دور از شئونات جامعه وعرف حاکم بر آن انجام پذیرد طبیعتا با مقاومت روبرو خواهد شد.
گذشته ازاین، ضعف حرکت ملی سبب می شود که همن مناسبتها یا لوث شده و ماهیت خود را از دست بدهند و یا اینکه توسط دیگران مصادره بشوند که در هر دو مورد این یک ” بازی دوسرباخت ” برای حرکت ملی است.
با نگاهی به هزینه های صرف شده در راه حرکت ملی آذربایجان این حقیقت تلخ آشکارمی شود که دنباله روی و پیروی محض از نسخه های پیچیده شده برای جوامع دیگر، چیزی جز زیان معنوی و مادی به بار نیاورده است.
امروزه در آذربایجان تمام مناسبت ها ومراسم به نوعی مستقیم و یا غیرمستقیم توسط فعالان حرکت ملی آذربایجان ویا به دست عوامل حکومتی درون آن به انحراف کشیده شده اند ودر خدمت بدخواهان آن قرار گرفته اند.
اگربناباشد “شورآنی” ما را مجبوربه اتخاذ تصمیم های احساسی بنماید وبدون فکربه عواقب منفی این نوع تصمیمات برای حرکت ملی ومنافع دراز مدت آن اقدام به کاری بکنیم، همان بهتر که ” سکوت ” و یا ” روزه سکوت” داشته باشیم.
