سانتیاگو کاریو رهبر سابق حزب کمونیست اسپانیا وازمعماران اصلی گذار اسپانیا ازدیکتاتوری به دمکراسی در سن٩٧ سالگی درگذشت.
کاریو در سال ۱۹۱۵ در خیخون شمال اسپانیا متولد شد ودر سیزده سالگی به عضویت جوانان حزب سوسیالیست در آمد. اونزدیک به ۸۲ سال عمر خود را صرف دفاع ازدمکراسی، کمونیسم وحقوق زحمتکشان کرد. اوحتی تا اخرین روزهای زندگی خود را از طریق شرکت در بحثهای رادیویی، تلویزونی ونوشتن مقالات چشم بیدار، زبان منتقد ووجدان بیدارنیروهای دمکراتیک بود.
او در سال ۱۹۴۳ به دبیرکلی جوانان حزب سوسیالیست انتخاب شد وبعد از گذراندن مدت کوتاهی در زندان درسال ۱۹۳۶ به مسکو سفر کرد. درآنجا صفوف حزب سوسیالیست را ترک وبه عضویت حزب کمونیست درآمد. در بازگشت از مسکوفعالانە در جنگهای دفاع ازجمهوری دوم وعلیه فاشسیم شرکت کرد ودرهمان سال حزب کمونیست مسئولیت دفاع از مادرید در مقابل یورش فاشیم را بەعهده او گذاشت. درسال ۱۹۳۹ بعد از پایان چنگهای داخلی وپیروزی فاشیست ها، کاریو مجبور به جلای وطن شد.
مهاجرت اجباری او سی وهشت سال طول کشید ودراین سالها درکشورهای، اتحاد شوروی، الجزایر، امریکا، مکزیک و فرانسه اقامت کرد و از فرانسه مبارزات ضد فاشیستی حزب کمونیست را رهبری کرد. در سال ۱۹۶۰ به دبیرکلی حزب کمونیست انتخاب شد واین سمت را تا سال ۱۹۸۲ بە عهدە داشت.
در سال ۱۹۶۸ بە اتفاق انریکوبرلینگوتر مواضع انتقادی خود را نسبت به دخالت نظامی شوروی در چکسلواکی اعلام کرد ودر پی آن طرفدار اروکمونیسم شد.
در سال ۱۹۷۶ بعد از مرگ فرانکو مخفیانه وارد اسپانیا شد. درسال ۱۹۷۷رسما با بازگشت آزدیهای سیاسی به اسپانیا، فعالیت حزب کمونیست نیز آزاد وقانونی اعلام شد. شاید بتوان گفت تاثیر گذاری حزب کمونیست، در دوران دبیر کلی وی پس از قانونی اعلام شدن فعالیت حزب، بە مراتب بیشتر از دوران فعالیت این حزب، دردوران مخفی ونقش وی در این دورە در کامیابی های حزب چشمگیربود. مواضع حزب کمونیست در این دوران وبطور مشخص حمایت آن از قانون اساسی وشرکت فعال درتدوین آن وچشم پوشی ازبعضی ازخواستهای حزب برای تقویت دمکراسی مورد احترام وتقدیر تمامی نیروهای سیاسی دراسپانیای دمکراتیک امروز است. سانتیاگو کاریونقشی بنیادی درتدوین این سیاست داشت. یکی از نزدیکان کاریو درخاطرات خود می نویسد” به هنگام تدارک برای بازگشت به اسپانیا سئوال مطرح این بود که آیا می باید شرط پذیرش پرچم رسمی اسپانیای دوران فرانکو را پذیرفت وبه اسپانیا بازگشت. ودر مقابل این سئوال که پرچم مورد قبول ما پرچم جمهوری بود وما به خاطر آن مبارزه کردیم، جواب میدهد که مبارزه ما بخاطر آزادی ودمکراسی بود، اکنون اشتباه است که به خاطر رنگهای یک پرچم این فرصت را از دست بدهیم، و اضافه بر آن، پرچم ما کمونستها پرچم سه رنگ جمهوری نیز نیست. پرچم ما سرخ رنگ است.
در سال ۱۹۷۷ دراولین انتخابات دمکراتیک پس از فرانکو، شرکت کرد وبه نمایندگی مجلس انتخاب و درانتخابات، سالهای ۱۹۷۹و۱۹۸۲ بازهم بعنوان نماینده در مجلس قانون گذاری اسپانیا انتخاب گردید. تمامی احزاب دمکراتیک اسپانیا، بدون استسناه براین اعتقاد هستند که بدون حضور و نفوذ تاثیر گذاروی درحزب کمونیست و سیاست میانە روانە حزب کە وی خود معمار اصلی آن بود، تدوین یک قانون اساسی با مشارکت همگانی و بە شکلی کە رضایت عمومی را بتواند جلب نماید، عملا غیر ممکن بود. در سال ۱۹۸۲بخاطرنتایج بسیاربد انتخاباتی کاریوازدبیرکلی حزب کنار رفت ولی از آن پس نیز، همواره از طریق مطبوعات ورسانه ها ویا شرکت درسخنرانیهاومتینگها دردفاع از ارزشهای جنبش چپ بازنایستاد. خاطرات کاریو در سال ۱۹۹۱ منتشر شد. این خاطرات یکی از منابع مرجع برای بررسی تاریخ سالهای قرن بیستم، جنگهای داخلی وچگونگی گذار اسپانیا به دمکرو اسی است. کاریو درگذشت اما آرمانها ومبارزات او برانگزاننده جانهای آزادی است که دلهایشان بخاطر آزادی وعدالت می تپد.
یادش گرامی
