از خاکستر زنان مبارز سوخته در آتش طمع و قساوت سرمایه‌داری و مردسالاری در هشتم مارس ۱۹۰۸ ققنوسی جان گرفت که از صد و ده سال پیش تاکنون بر فراز جهان در پرواز است و الهام‌بخش مبارزات زنان به جان آمده از ستم جنسیتی و نابرابری طبقاتی شده است.
ما جمعی از زنان در هفدهم اسفند و مقارن با روز جهانی زن، با بزرگداشت یاد و خاطره زنان مبارزی که از انقلاب مشروطیت تاکنون برای احقاق حقوق خود از پای ننشسته‌اند، گرد هم آمده‌ایم تا نارضایتی و اعتراض خود را به وضعیت ناگوار و رو به قهقرای زنان و پایمال شدن حقوق انسانی و اجتماعی‌مان اعلام نماییم و بار دیگر مطالبات نادیده گرفته شده و بر زمین مانده‌مان را در فضای عمومی جامعه یادآوری کنیم.
با گذشت چهار دهه از انقلاب ۵۷ که با مشارکت و حضور زنان در صفوف انقلابیون و برای دست یافتن به زندگی انسانی و برابر به ثمر نشست، اکنون شاهد آن هستیم که نه تنها رویاها و امیدهای زنان محقق نشده، بلکه وضعیتی رقم خورده است که بارزترین مشخصه‌اش فقدان حقوق اجتماعی، وابستگی اقتصادی و انزوای سیاسی زنان است.
ایدئولوژی حاکم و دستگاه‌های تبلیغاتی آن با توسل به آموزه‌های مردسالاری با تمام قوا در مقابل مطالبات و خواست‌های زنان قد علم کرده و خانه‌نشینی، انزوا، فرودستی و پست‌ترین مراتب اجتماعی را به زنان تحمیل نموده‌اند و در مقابل با اعتراض و حق خواهی زنان به شدیدترین وجه برخورد شده و پاسخ این حق خواهیها ، خشونت، بازداشت و زندان بوده است.
یکی از تبعیض‌آمیزترین مصادیق ستم بر زنان، ستم جنسیتی در حوزه اشتغال و کار بوده است که منجر به تشدید نابرابری، فرودستی و فقر زنان شده است.
اکنون در شرایطی هستیم که نرخ مشارکت اقتصادی زنان به ۱۵٫۹ درصد محدود مانده؛ بیست میلیون زن خانه‌دار عملاً در چهاردیواری خانه‌ها محبوس و سه میلیون نفر زن تحصیلکرده لیسانس و بالاتر از یافتن شغل سرخورده و از شمول بیکاران خارج شده‌اند. در چنین شرایطی محرومیت و طرد زنان از اشتغال و استخدام رسمی در دستگاه‌های دولتی ادامه دارد؛ زنان به‌طور برنامه‌ریزی شده و عامدانه از بازار کار و اشتغال حذف و طرد می‌شوند و وضعیت شغلی‌شان بیش از پیش ناپایدار و نامطمئن می‌شود. زنانی که بنا به‌ضرورت و نیاز به کار در بخش خصوصی مشغول به کار شده‌اند، با دستمزد ناچیز و بدون بیمه و هر نوع مزیت شغلی و در فقدان حمایت قانونی تحت ستمکارانه‌ترین نوع بهره‌کشی و استثمار قرار گرفته‌اند و راه ترقی شغلی بر زنان بسته شده است.
در شرایطی که هیچگونه تدبیر و امیدی برای اشتغال زنان وجود ندارد، زنان عمدتا و به ناچار نیروی کار مشاغل غیررسمی را تشکیل می‌دهند و با اشتغال در کارگاه‌های کوچک و یا دستفروشی و … از حداقل‌های قانون کار نیز بی‌بهره‌اند. این زنان در معرض انواع آسیب‌ها و آزارهای جنسی قرار دارند و نه تنها قانون آنها را نادیده گرفته بلکه هر از گاه مورد تعقیب و آزار ماموران قانون، همچون مأموران شهرداری قرار می‌گیرند. زنان روستایی و کشاورز با وجود نقش برجسته‌ای که در تولید دارند و بخش بزرگی از کارگران کشاورزی را تشکیل می‌دهند از اولیه‌ترین حقوق کار بی‌بهره و محروم‌اند. در این میان زنان مهاجر به عنوان مطرودان و محذوفان و فراموش‌شدگان جامعه ،ستمی به‌مراتب بیشتر و عمیق‌تر را تجربه می‌کنند.
ما حاضران در این تجمع برای بهبود وضعیت زنان و در راستای تلاش برای پایان دادن به ستم جنسیتی مطالباتمان را به این شرح اعلام می‌کنیم و خواستار همبستگی خواهرانه تمام زنان رهایی طلب و عدالت‌خواه برای پیشبرد این مطالبات حداقلی هستیم:
۱- رفع تبعیض جنسیتی در حوزه کار و اشتغال، فراهم شدن زمینه حضور زنان در تمام مشاغل بدون هیچ استثناء و اغماض و حذف تمام موانع جنسیتی در استخدام زنان در دستگاه‌های دولتی و غیردولتی، برقراری بیمه بیکاری مکفی برای همه زنان بیکار و خانه دار و برخورداری زنان خانه دار از حقوق بازنشستگی و از کار افتادگی
۲- پرداخت دستمزد برابر با مردان به همه زنان در رده های شغلی مشابه
۳- افزایش حداقل دستمزد زنان کارگر بر اساس سبد معیشت خانواده
۴- لغو قراردادهای موقت کار و تبدیل همه آنها به قرارداد دائم، نظارت بر بازار کار بخش خصوصی برای اعاده حقوق زنان و تأمین شرایط کار منصفانه با بیمه، مزایای شغلی و مرخصی
۵- ملزم کردن کارفرمایان بخش خصوصی به اعطای حق مرخصی زایمان به زنان و تضمین بازگشت زنان به کار پس از پایان دوره مرخصی زایمان
۶- فراهم کردن تسهیلات لازم برای مادران شاغل و خانه دار همانند احداث مهدکودک های رایگان در محل کار و زندگی یا پرداخت هزینه ثبت‌نام کودکان در مهدکودک
۷- فراهم کردن زمینه رسیدگی به شکایات زنان شاغل اعم از کارگر ، پرستار، معلم و … برای رسیدگی به حقوق از دست رفته‌شان در مراجع قانونی و قضایی
۸- حمایت قانونی از زنان کشاورز، تأمین امنیت شغلی و بیمه برای آنها و ملزم کردن کردن کارفرمایان به انعقاد قرارداد با زنان کارگر بخش کشاورزی
۹- به رسمیت شناختن حق ایجاد تشکل‌های کارگری و صنفی برای زنان و مردان
۱۰- حذف سهمیه‌های جنسیتی پذیرش دانشجو در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی و پایان دادن به تفکیک جنسیتی در فضاهای آموزشی
۱۱- حذف موانع ورود زنان واجدالشرایط به هیئت علمی دانشگاه‌ها.
۱۲- پایان دادن به طرح‌های استثمار کننده نیروی کار جوان و آسیب‌زننده به شرایط کارگران و مزدبگیران نظیر طرح کارورزی.
۱۳- پایان دادن به سیاست اجباری افزایش جمعیت و اعمال فشار بر زنان و محروم کردنشان از حقوق اجتماعی به بهانه اولویت دادن به نقش مادری برخورداری و دسترسی همه زنان به همه روش‌های پیشگیری از بارداری، و حق پایان دادن داوطلبانه به بارداری.
۱۴- تصویب حقوق برابر در قوانین مربوط به ازدواج، طلاق، خروج از کشور، تابعیت، ولایت و حضانت بر فرزند، ارث، دیه، شهادت، لغو چندهمسری، تغییر سن مسئولیت کیفری و سن ازدواج دختران و پسران به ۱۸ سال
۱۵- رفع هر نوع تبعیض قومیتی از زنان مهاجر
۱۶- تصویب قوانین حمایتی در زمینه منع خشونت خانوادگی، آزار خیابانی و آزار جنسی در محیط کار و ایجاد خانه های امن برای زنان قربانی خشونت خانوادگی
۱۷- به رسمیت شناختن حق انتخاب پوشش که حق بدیهی و از مطالبات امروز زنان است و جلوگیری از هر نوع برخورد خشونت‌آمیز با معترضان به حجاب اجباری و مجرم شناختن آنها
۱۸- مبارزه با باورها و فرهنگ و سنت‌های زن ستیر در اجتماع، محل کار، خانواده، رسانه، مراکز آموزشی و …
۱۹- جرم‌زدایی از فعالیت‌های جنبش زنان ایران و اجازه فعالیت‌های آزادانه به کنشگران حقوق زنان برای پیگیری مطالبات و حقوق از دست رفته
۲۰- به رسمیت شناختن و پایبندی حکومت به آزادی بیان، اندیشه، رسانه، برگزاری تجمع و تظاهرات و آزادی بی قید و شرط تمام کسانی که به جرم فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی و صنفی دستگیر شده اند
۲۱- ریشه کن کردن فقر، فحشا، اعتیاد و تامین بودجه وسرمایه گذاری واقعی برای رفع مشکلات محیط زیست از جمله آلودگی هوا
