یکی از کارکردهای عمده آیینها ایجاد وفاق و همبستگی در سطوح مختلف از خانواده تا روستا و محله و شهر و کشور تا حوزه های فرهنگی و جغرافیایی فراتر از آن است. نوروز از جمله آیینهایی است که در اجزا و در کلیت خود دارای کارکرد نیرومند وفاقی است و این خصلت را در همه سطوح یاد شده داراست. باورها و رفتارهای آیینی در سنتهای نوروزی معمول در گوشه و کنار سرزمین پهناور ایران، همه سرشار از عناصری است که مهرآفرین و آشتی سازند و نوروز در کلیت خود، پرچم بلند اتحاد و همبستگی است، که در سرآغاز هرسال و هر بهار، بر بلندای روابط دیرینه سال مردمان این سرزمین برافراشته می شود. اما خصلت وفاقی و اتحاد آفرینی را در چه مشخصه هایی در رسوم نوروزی باید جستجو کرد؟ پاسخ را در نگاه به خود نوروز و توصیف رسوم آن می جوییم. خانواده نخستین هسته اجتماعی است که در شمول کارکرد وفاقی نوروز قرار می گیرد. در نوروز همه مردم هرجا باشند به خانه و کاشانه خود بازمی گردند تا در ساعت تحویل سال و نوروزدر جمع خانواده و در کنار سفره هفت سین باشند. این حضور جمعی خانواده در پی فعالیت یک ماه استقبال از نوروز و تمیز کردن و آماده ساختن خانه و تدارک لوازم عید است، و همراه با آدابی است که همه ملزم به رعایت آن هستند. رعایت این آداب نقشی پویا در انسجام جامعه دارد. برای حضور در کنار سفره هفت سین و لحظه تحویل سال که هر دو از بار تقدس برخوردارند، باید پاکیزه بود، باید شست و شو کرد و آراسته، به ادب و به آیین باید بر کنار سفره هفت سین نشست. آینه و آب، چراغ روشن، سبزه نورسته و در انتظار آغاز سال نو فضایی رازآمیز ایجاد می کند.
اجتماعی که در آن قرار داریم ترکیبی است از فرهنگ و خرده فرهنگهای حاکم بر آن که رفتارهای ما را احاطه کرده است. این فرهنگ در حال حاضر درجاتی از وفاق و اتحاد را در خود دارند، لذا ضروری است که این میزان درجات در جای جای میهن مان مورد بررسی قرار گیرد تا اطلاعات لازم و کلیدی استخراج شده و برنامه های مناسب را با توجه به اطلاعات حاصله از وضعیت موجود جامعه و مقایسه آن با وضعیت مورد انتظار طراحی، اجرا،ارزیابی و اصلاح نمود، تا آنجا که هر چه منجربه تقویت پایه های اتحاد و همبستگی می شوند را شناسایی نماییم و پس از آن با برنامه ریزی دقیق زمینه های لازم را برای تقویت و شکل گیری نگرش مثبت نسبت به اتحاد و همدلی و همچنین کسب دانش لازم و ایجاد رفتارهای مناسب فردی و گروهی و بسترسازی دقیق میسر گردد. ادبیات و تاریخ مشترک، رسالت مشترک، دشمن مشترک، فرهنگ و هنر و… موجب درک عمیق و نگرش مثبت به این مقوله خواهد شد و بسترسازی دقیق و درونی نمودن آن عاملی برای آشنایی با این مفاهیم خواهد شد.
ماراتن تبلیغاتی و روانی حکومت ارتجاع دینی دیر زمانی است با شدت بیشتری علیه اپوزیسیون بخصوص جنبش چپ شروع شده است. امروزه کشتار و سرکوب و حبس، و با دستاویزی عمده در زیر نقاب عوام فریبی و مبارزه با دشمنان دین و ولایت صورت می گیرد، همان دستاویزی که سفاکان خونریز تاریخ گذشته این مرز و بوم از آن بهره برده اند و سالیان سال بر توده ها حکمرانی نموده اند و امروزه در لابلای شعارهای تبلیغاتی وتحرکات عوام فریب و توده پسند همچون اصلاح طلبی و اصول گرایی و… در پی مشروعیت بخشی به این نظام کثیف اند. دامن زدن به اختلافات در سالهای اخیر در کنار بحرانهای متعددی چون عدم وفاق در جنبش چپ، شیوه ای بوده که حکام ارتجاع دینی در راستای رسیدن به اهداف خود دنبال کرده اند. اوج تفرقه افکنی و اختلافات (که توسط رژیم به آن دامن زده می شود) در کشاکش رویدادهای انشعاب در این جنبش قابل مشاهده است، تشکیل گروههای کوچک و بی تاثیر اپوزسیون با ادعاهای جدایی طلب، رویدادهایی بود که افکار عمومی جامعه ایران بویژه نسل جوان و دانش اندوخته را دچار سردرگمی و پریشانی نموده است و همین امر موجب شد تا عملیات روانی ارتجاع دینی در ابعاد گسترده تر، هویت این جنبش را و اندیشه های سوسیالیستی را مورد تاخت و تاز بی امان خود قرار دهد و با بهره گیری از تجارب سرویسهای اطلاعاتی و جاسوسی امپریالیستی و روی آوردن به نرم افزارگرایی و با نگاهی نوین و صف آراییهای جدید که نشان و حکایت از مقابله سخت و جدی تر با این جنبش را دارد، فشارهای سیاسی و غیرحقوقی علیه فعالیتهای سیاسی – اجتماعی و حقوق بشر خود را در کشور با قدرتی بیش از پیش دنبال می کند. رژیم تا دندان مسلح اسلامی با ارعاب و ایجاد شکاف و تعارض در جنبش چپ در پی تضعیف مقاومت توده ای و اتحاد ملی است و با تحریک گروه ها و جریانات کوچک و با هدف تقابل و منزوی نمودن جنبش چپ در داخل کشور و ایجاد نوعی خود ناباوری منفی و بازدارنده را در میان این جنبش ترویج می کند، و تنها راه مقابله با این هجوم گسترده برخورداری از وفاق و همدلی در بین جنبش چپ است که باعث می شود ارتجاع دینی را با یاس و ناامیدی روبرو کند و از همین رو جنبش چپ باید در آستانه نوروز و سال ۱۳۸۸ به سوی وحدت عملی گام برداشته و با پایه گذاری یک جبهه متحد و مقتدر زمینه های شکست و نابودی این سیستم کثیف و ضد بشری را فراهم آورد.
ما مجموعه اعضا و هواداران سازمان فداییان خلق ایران در انشعابهای مختلف ضمن تاکید بر پایه گذاری جبهه متحد برای رهایی، توجه رفقا را به موارد پیشنهادی برای برداشتن گامهایی هر چند کوچک جلب می کنیم :
۱- اجتناب و دوری از طرح مسایل اختلاف انگیز در جنبش.
۲- اجتناب از تعصبات گروهی و حزبی.
۳- توجه کامل به سوسیالیسم علمی نسبت به پایه ریزی وفاق و انسجام.
۴- تداوم ارتباط میان دیدگاهها و اندیشه های مختلف موجود در جنبش چپ از راه تفاهم و تبادل نظر و دوری از گوشه گیری و اجتماع گریزی و عدم گرایش به حرکتهای محفلی و روشنفکری.
۵- اجتناب از انحرافات اعتقادی و اندیشه های کودکانه.
۶- پرهیز از فتاوی اختلاف انگیز و دوری از اختلافات جزیی که نباید ملاک عمل قرار گیرند و گامهای عملی به سوی همدلی نه همزبانی.
۷- پیروی از دیدگاهها و اندیشه های سالم پیشگامان جنبش چپ از گذشته تا کنون.
۸- پرهیز از تفسیر سوسیالیسم با احکام و آرای شخصی و دریافت آگاهی کامل نسبت به مبانی سوسیالیسم علمی و پایبندی به سانترالیسم دموکراتیک.
۹- پرهیز از خود بینی و تکبر و دگماتیسم رهبران و فریب و خیانت برخی از آنان که آفتی بسیار مهم برای جنبش چپ است و همین امر موجب شده است تا پای دشمنان قسم خورده به درون صفوف جنبش باز شود.
۱۰- برخورد منتقدانه با عملکرد گذشته، پذیرش اشتباهات و درس آموختن از آنها.
در پایان یاد آور می شویم اگر جنبش چپ با گفتگو، از عقاید و نظرات یکدیگر مطلع باشند و نتیجه را به اطلاع عموم برسانند بیشترین موانع نزدیکی و اتحاد از میان برداشته خواهد شد، زیرا تجربه جهانی به ما آموخته است با ایجاد یک جنبش رهایبخش مقتدر که تمام نیروهای جنبش چپ را متحد و رهبری نماید همیشه این آمادگی را وجود دارد که هر حرکت و اعتراض توده ای را مورد حمایت قرار دهد و از آنها برای افزایش و تحکیم ارتشی که برای مبارزه با این نظام کثیف ضد بشری مناسب باشد استفاده کند. با ارزیابی درست و دقیق از تناسب نیروها در این جبهه، و اتخاذ یک شیوه و برنامه مبارزاتی معقول و درست، و حرکت به سمت سازماندهی برای حضور و مشارکت باید تمام موانع را کنار زد و به نیروی توده ها تجهیز شد. در این برهه از تاریخ اگر جنبش به غیر از این اندیشه ای داشته باشد گام برداشتن در کژراهه است که منجربه خیانتی بزرگ و گناهی نابخشودنی خواهد شد که تا ابد نمی توان آن را جبران کرد. ما مسئولیم. دست به کار شویم رفقا.
پیش به سوی جبهه متحد خلق برای رهایی
زنده باد اتحاد – زنده باد سوسیالیسم – زنده باد ایران
