فعالان حقوق بشر گزارش داده اند که محمد مرمضی در تاریخ چهارشنبه ٧ فروردین ١٣٩٢ در شهر هویزه توسط مامورین اطلاعاتی دستگیر شد. محمد فرزند عماره ۳۵ ساله متأهل و دارای دو فرزند متولد روستای ساریه و دارای مدرک لیسانس ادبیات عرب و شغل وی دبیر ادبیات عرب و دینی و قرآن مدارس راهنمائی شهر هویزه در جنوب غربی شهرستان سوسنگرد و ساکن همان شهر می باشد. ایشان یکی از فعالان مدنی و فرهنگی موثر در منطقه است و در بین إقشار مختلف شهر هویزه از احترام زیادی برخوردار است. این روشنفکر عرب قبل از دستگیری برای چندین بار توسط حراست اداره آموزش وپرورش شهرستان هویزه و حراست مرکز استان احضار شده بود و او را از تدریس در کلاس های درس محروم نموده و برای مدتی قبل از بازداشت، وی را مجبور به اشتغال در کانون فرهنگی شهرستان سوسنگرد نموده اند.
بنا به گزارش منابع محلی محمد مرمضی دو ماه قبل از این دستگیری نیز توسط اداره اطلاعات احضار شد و برای دو هفته در بازداشت بود. فعالان حقوق بشر اضافه نموده اند که در مورخه پنج شنبه ٨ فروردین ١٣٩٢ معلم دیگری بنام ناجی غوابش ٣٠ ساله شاغل در مدارس شهر هویزه نیز در شهرستان سوسنگرد توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. غوابش از اهالی روستاى مالکیه سفلى از توابع شهر سوسنگرد است. نیروهای اطلاعاتی او را بطرزی فجیع، وحشیانه و دور از انسانیت، در معرض دید مردم در بازار شهر از ماشین اش بیرون کشیدند و او را به مکان نامعلومی منتقل نمودند.
روشنفکران و قشر تحصیل کرده جوانان عرب همیشه مورد هجوم نیروهای اطلاعاتی بوده و تعداد زیادی از آنها بدلائل فعالیتهای سیاسی و فرهنگی تبعید، اخراج، زندان و یا اعدام شده اند. از معلمان اعدامی می توان محمد علی سواری، ریسان سواری و لفته سیاحی و غیره نام برد. از دبیران در بند نیز می توان نام هاشم شعبانی نژاد، هادی راشدی و محمد علی عموری نژاد و دیگران ذکر کرد. همچنین تعداد زیادی از معلمان و دبیران شهرهای عرب بدلایل فعالیتهای مسالمت آمیز تنزیل مزایا و گروه، اخراج و یا به مناطق دور تبعید شده اند.
معلمان عرب علاوه بر آزار و شکنجه در بازداشتگاه های اطلاعات و سپری کردن دوره زندان بعد از آزادی نیز با قوانین هیأتهای تخلفات اداری روبرو شده و از اشتغال ممنوع و محروم می شوند. علاوه بر این نیز برخورد با فعالیتهای صنفی معلمان عرب در مقایسه با شهر های دیگر اختلاف زیادی دارد و این فرهیختگان متحمل بیشترین فشارها شده و همیشه با سخت ترین مجازات های هیهات های اداری همانند بند ٣٧ ماده ٨ قانون رسیدگی به تخلفات اداری و اشد تنبیهات مانند بند “ی” و “ک” ماده ٩ که همان اخراج و انفصال دائم از خدمات دولتی روبرو می شوند.
این فشارها و محدودیتها بر قشر تحصیل کرده، جهت ایجاد رعب و وحشت بین فعالان عرب و جلوگیری از روشن کردن مردم نسبت به حقوق قانونی خود می باشد. آیا سزاوار است آنها را اخراج، تبعید، زندان و اعدام می کنند؟
