مدتی پیش روزنامه مردمسالاری در یکی از سرمقالەهای خود با عنوان “دولت بازی انتخابات را آغاز کرده است”، نوشتە بود کە حامیان محمود احمدی‌نژاد بازی انتخابات مجلس نهم را آغاز کرده‌اند. در همان حال روزنامە ایران، چند روز بعد از انتشار این عنوان، با زدن تیتر درشتی تحت عنوان: “دوباره هاشمی رفسنجانی!”، این تصور را بە اذهان عمومی القا کرد کە اگر بازی انتخابات شروع شدە است، تبلیغ علیە هاشمی رفسنجانی یکی از پایەهای اساسی فلسفە تبلیغاتی جریان راست تندرو در ماههای پیش رو تا بە انتخابات خواهد بود.
از سوئی دیگر سایت آفتاب طی گزارشی با درج این خبر کە سایت روزنامه ایران ادعا کردە جریان منتسب به هاشمی رفسنجانی، طرح دولت وحدت ملی را به اصولگرایان هدیه کرده است، از ابراز نگرانی جناح احمدی نژاد نسبت بە این پیشنهاد خبر داد. پیشنهادی کە گویا یاران هاشمی از یک سو دروازه های دولت وحدت ملی را به روی اصولگرایان گشوده اند، و از سوئی دیگر محمود احمدی نژاد را تنها فردی می نامند که جایی در دولت وحدت ملی نداشتە و نخواهد داشت.
مدتهاست کە رسانەها از نگرش وحدت طلبانە رفسنجانی بعنوان راە حل وی برای عبور از بحران خبر می دهند، نگرشی کە با توجە بە دوری زمان انتخابات و اوضاع خاص کشور، زیاد نمی توانست موقعیت برجستە پیدا کند. اما هم اکنون با نزدیک شدن موعد انتخابات، و بویژە حملە زودرس حامیان جناح دولت بە رفسنجانی و فعال تر شدن این پراگماتیست قدیمی حکومت، می رود کە بیشتر در معرض توجە قرار گیرد. نگرشی کە حتی اگر بە بینش مسلط در تعیین خطوط سیاسی آیندە رژیم مبدل نگردد، اما می تواند بە یکی از میادین اصلی بازی در وضعیت آیندە تبدیل شود. بازی ای کە علاوە بر نیروهای میانی، بخشی از اصولگرایان و لایەهائی از اصلاح طلبان نیز بە آن خواهند پیوست. و دلایل نیز برای اثبات این نظر می توانند موارد زیر باشند، مواردی کە می توان آنان را در دو مقولە دستەبندی کرد: مقولە اول، دلایلی ناظر بر تاثیر غیر مستقیم و مقولە دوم، دلایلی با تاثیر مستقیم:
ـ پشتیبانی علنی نیروهائی همچون حزب اعتدال و توسعە کە از استراتژی تشکیل دولت وحدت ملی می گویند (مقولە دوم)،
ـ انشقاق در صفوف حامیان اصولگرای دولت کە می تواند از طریق تضعیف دولت احمدی نژاد بە عنوان نماد ستیز علیە رفسنجانی و اصولگرایان، پایەهای پنهان این گرایش را تقویت کنند (مقولە اول).
البتە شانس پیروزی چنین نگرشی در اصل بە تصمیم خامنەای و نیز سیاست گذاران سپاە بستگی مستقیم دارد. در مورد نگرش خامنەای اگر سخنان غلامعلی دهقان عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعە را مبنا قرار دهیم، گویا خامنەای همان راهبرد جذب حداکثری و و دفع حداقلی را دارد کە قرار است دولت وحدت ملی ایجاد کند، اما اگر سخنان کسی مانند دکتر محمد صادق کوشکی و علی سعیدی نمایندە خامنەای در سپاە را مد نظر قرار بدهیم، موضوع جور دیگری خواهد شد. علی سعیدی خیلی کوتاە چنین می گوید:
ـ سپاە در انتخابات بی تفاوت نیست،
ـ سپاە یک سبد رای دارد و آنها معیارها و شاخص ها را برای پاسداران و بسیجیها تعیین می کنند،
ـ یک رئیس جمهور ولایت مدار می خواهند، کسی کە بتواند بطور احسن تدابیر رهبر را اجرا کند.
کوشکی هم چنین می گوید:
ـ رئیس جمهوری تابع رهبری، بدون هیچ شائبەای از ایستادگی در مقابلش.
و رفسنجانی نیز کسی است کە علیرغم ولایت مداریش، شائبە ایستادگی در مقابل رهبر را دارد.
پس با این حساب و با جمع بستن کل فاکتهای بالا می توان بە این نتیجە رسید کە علیرغم امکان صعود نظریە دولت وحدت ملی بە یکی از میدانهای اصلی بازی، اما صعود آن بە مراحل بالاتر و تبدیل شدنش بە اولین میدان بازی تصوری دشوار است. اما این هنوز پایان راە نیست. شرایط دشوار اقتصادی کشور و نیز احتمال تغییر رفتار سیاسی بخش مهمی از اصولگرایان در مقابل این پیشنهاد یا طرح (طرح وحدت دولت ملی)، آن فاکتورهائی هستند کە می توانند بر کلیت رفتار سیاسی رژیم در بعد کلان تاثیر گذار باشند. در این مورد باید نشست و آیندە را دید.
