در این به اصطلاح اسناد به بعضی از جنبه‌های زندگی خصوصی افراد تحت بازجویی پرداخته شده که انتشار عمومی آن نشان دهنده نحوه برخورد حکومت ایران با شهروندان است که طی 30 سال گذشته همواره زندگی خصوصی آنان مورد تجاوز نیروهای سرکوبگر حکومت قرار گرفته است. هر محقق ابتدایی می‌داند که تکیه صرف به "مجموعه اسناد پراکنده" که دسترسی به آن هم در انحصار مأموران امنیتی است، نه تاریخ‌نگاری که تحریف تاریخ به منظور حفظ منافع قدرت حاکم است.

واقعيت اين است که هدف و سياست رژيم نابودی چپ و حذف آن از صحنه سياسی کشور است. حکومت سال‌ها تلاش کرد نام فدائی و انديشه‌های سوسياليستی آنان در جامعه مطرح نشود. حکومت نگران آن بود که بينش و مبارزات فدائیان الگوی جوانان برای شکستن خفقان مذهبی حاکم بر جامعه قرار گیرد. اين سياست شکست خورده و امروز با وجود تمام بگیر و ببندهای حکومت، چپ سوسیالیست به عنوان نیرويی مستقل برآمد کرده و نفوذ خود را در جنبش‌های اجتماعی و بخصوص دانشجویان، گسترش داده است.