در تاریخ فلسفه غرب هیچ کس به اندازه باروخ اسپینوزا (1677-1632)، فیلسوف یهودی تبار هلندی، از طرف بنیادگرایان یهودی و مسیحی مورد لعنت، نفرین، توهین، تمسخر و تهدید قرار نگرفت. او حتی در سال 1656 میلادی در سن 24 سالگی بعد از اخراج از انجمن و کنیسه یهودیان مورد سوء قصد جانی قرار گرفت. وی در کنار دکارت و لایب نیتس مهمترین نماینده راسیونالیسم مدرن است و تحت تاثیر ماتریالیسم دکارت و جردانو برونو، مهمترین فیلسوف عصر روشنگری بشمار می آید. وی آزاداندیشی شکاک با روش و متدی دیالکتیکی بود.

دکتر فرشید هکی روز جمعه ۲۹ مهر در نزدیکی خانه‌اش در تهران با ضربات چاقو به قتل رسيد و جسدش  سوزانده شد. او پژوهشگر، حقوق دان، عضو کمپين محيط زيست، مشاور علمی مجله "بررسی‌های اقتصادی"  و حامی حقوق کودکان کار بود. به دنبال انتشار خبر قتل هکی، «سایت جوان» و «خبرگزاری تسنیم» کوشيدند اين جنايت را  خودسوزی و خودکشی قلمداد کنند. اما محمد مقیم، وکیل خانواده فرشید هکی، در خصوص مرگ موکلش٬ اعلام کرد: "قتل دکتر هکی از جمله قتل های مشکوک است و باید دستگاه های قضائی و انتظامی عوامل آن را شناسائی، معرفی و محاکمه نمایند."

روز سوم آبان سال 1357 در تاریخ مبارزات سیاسی ایران، روزی تاریخی و فراموش ناشدنی است، زیرا در این روز، یکهزار زندانی سیاسی، بر اثر مبارزات یکپارچه مردم، آزادشده و به آغوش خانواده ها و مردم بازگشتند.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) پشتیبان مبارزه شجاعانه معلمان برای دسترسی به خواست های خود است و از همه هم وطنان، نهادهای مدنی و نیروهای مترقی و مبارز و می خواهد که با ادامه پشتیبانی خود از خواست معلمان و درج و پخش اخبار این مبارزات، آنها را در رسیدن به خواست های خود یاری رسانند.

این یعنی فلاکت یک نسل از طریق سیاست های تبعیض آمیز تعمدی اما به شیوه سلبی. متاسفانه رسانه های فارسی زبان در مقابل آنچه که آن را بحق می توان "نسل کشی فرهنگی" تعبیر کرد، سکوت اختیار کرده اند. در کنار ناداری و فقر گسترده، سوء تغذیه فراگیر و نرخ بالای ترک تحصیل به دلیل فقر، هیچ واژه دیگری جز "تبعیض سیستماتیک و هدفمند" نمی تواند نابرابری در دسترسی به امکانات آموزشی و فرصت‌های یادگیری برای فرزندان بلوچ را توجیه و یا توضیح بدهد که حاصل عملی آن نابودی یک نسل است، آن هم در قرن بیست و یکم که جمهوری اسلامی افتخار می کند کمک های مالی فراوانی به شیعیان جنوب لبنان، عراق و یمن و افغانستان و آفریقا و غیره می کند.

تاریخ بهداشت در امریکا به تکامل خود ادامه خواهد داد و مشاهده آن که این دولت مارا به کجا می برد و طرح آن ها چه تاثیراتی روی امریکایی ها خواهد داشت جالب خواهد بود. صرف نظر از آن، ما باید روی رقم های هزینه بهداشت ملی چشم بدوزیم. طبق آخرین داده های قابل دسترس، بیمه بهداشت ملی در سال 2015 معادل 17.8 درصد تولید ناخالص ملی، هشدار دهنده آرام ترین رشد نسبت به دهه گذشته بود، اما حکایت کامل را تنها زمان خواهد گفت.

او تنها روزنامه‌نگاری بود که چندین بار با اسامه بن لادن رهبر القاعده مصاحبه کند. زمانی که خاشقجی در روزنامه‌الوطن نفوذی داشت، این روزنامه تنها نشریه‌ای بود که مقالات اصلاح‌طلبان و روشنفکران را منتشر می‌کرد، و هنگامی که در سال 2003 سردبیر این روزنامه شد، تنها 52 روز در این پست بود. چون سرمقاله تندی نوشت و در آن پرسید چرا روحانیون و متعصبین مذهبی در عربستان چنین قدرتمندند. وزارت اطلاعات دستور اخراجش از روزنامه را داد و او مجبور شد روزنامه‌نگاری را به کناری نهد.

حال در جلو چشم جهانیان با ظهور ترامپ و پیشە کردن سیاستهای ناسیونالیستی، شاهد آن هستیم کە همین جهانی شدن (یا بە بیان بعضی ها آمریکائی شدن) با مقاومت حکومتگران از درون خود ایالات متحدە مواجە می شود! پدیدەای غریب، زیرا کە کشوری، خود، در مقابل تسری قدرت و فرهنگ خود بە اقصا نقاط دنیا ایستادە است! و همین آیا ما را بە این نتیجە نمی رساند کە دوران پدیدە ترم 'آمریکائی شدن' در پهنای گلوبالیزاسیون خاتمە یافتە است و ما با جهانی شدن در مختصات دیگری روبرو هستیم؟ آیا پدیدە ترامپ این را نمی رساند کە در جهانی شدن، نیروها و خصوصیات دیگری بروز کردەاند کە جایگاە اولیە ایالات متحدە را بە زیر سئوال بردەاند؟

عظیم زرین‌کوب سپس خاطراتی درباره حافظه قوی برادرش برای‌مان تعریف می‌کند: زرین‌کوب کتابخانه‌ای در ساختمان بهجت‌آباد داشت. هر سال من این کتابخانه را مرتب و تمیز کردم. در سال ۷۴ زمانی که کتابخانه را تمیز می‌کردم دو کارتن دیدم که شامل رساله‌های لیسانس و فوق لیسانس دوره دانشکده معقول و منقول بود. احتیاجی به آن رساله‌ها نبود و من آن‌ها را کنار می‌گذاشتم. به رساله‌ای رسیدم که جلد قهوه‌ای داشت و رویش چیزی نوشته نشده بود. زمانی که خواستم کتاب را کنار بگذارم،‌ گفت: «آن را دور نریز، این رساله‌ای است از یک دانشجو که در سال ۱۳۳۶ با عنوان فلان موضوع نوشته شده است و چقدر عالی نوشته، این کتاب باید چاپ شود.»

کیرکگارد و مارکس خلاف هگل هر دو به دولت و کلیسا شک داشتند، کوشش هگل برای آشتی آندو بود، به این دلیل موجب شورش و اعتراض ایندو متفکر گردید. کیرکگارد می خواست که "شهدای" زنده و آرمان هایشان بر جهان حکومت کنند، افلاتون حکومت" فیلسوفان" در هرم قدرت را توصیه می کرد، و مارکس، امید به پیروزی "پرولتاریا" برای رهایی و تشکیل دولت، بسته بود.

فیلم های سخنرانی: محمد اعظمی، امیر حسین بهبودی، جهانگیر اسماعیل پور، فواد تابان.

آنچه را که تاریخ به‌مثابه شیوه اداره طالبان جامعه افغانستان بین سال‌های ١٩٩٦ تا ٢٠٠١ میلادی، شاهد آن بود، چیزی جز رفتار کلاسیک و غریزی متکی بر شریعت نبوده و هیچ ارمغان بیشتری از شریعت ١٤ قرن قبل نداشت. درحالی‌که شریعت توان مطرح ساختن دقیق و فنی مقتضیات امروزی جامعه بشری را ندارد، طالبان به‌ احتمال‌ قوی در آخر خط، بدون به یادگارگذاشتن کوچک‌ترین تأثیر ماندگار اجتماعی در لای گردوخاک تاریخ ناپدید خواهند شد.

با وجود موفقیت های خیره کننده پروژه شهرهای آینده ریاچ با آغوش باز از سوی مافیای محلی استقبال نشده است و اکنون تحت حمله کامل از سوی دولت بیگانه هراس و نژادپرست ایتالیا به رهبری ماتئو سالوینی وزیر کشور قرار دارد. مافیای کالابریا بی رحم است و مدل همگرایی و کرامت ریاچ را تهدید تلقی می کند.

ترامپ با سیاست های خود بە جنبش اعتراضی و مدنی مردم ضربات سختی وارد نمودە است. در عوض، اینجا و آنجا در اقصا نقاط پیرامونی کشور بر فعالیت گروه های تروریستی و مسلح افزودە شدە است کە آن هم بهیچ وجە نمی توانند نوید دهندە آیندە بهتری برای کشور باشد. واقعیت این است آنجا کە بنیانهای مدنی ضعیف می شوند، گروه های خشونت طلبی پای بە عرصە وجود می نهند کە بوئی از رابطە میان قدرت و مردم نبردەاند.

همه آنچه در سال‌های پایانی دهه 60 و نیز در تداوم آن در دهه های 70 و 80 به وقوع پیوستند، از آن‌جمله: رفراندوم تغییر قانون اساسی، نظارت استصوابی، شورای تشخیص مصلحت نظام و ... نیز با هدف تحکیم و بی بازگشت نمودن انحرافی بود که در بیانیه مشترک ابوالفضل قدیانی و علیرضا رجایی از آن یاد می‌شود.

بگذار فروتن بمانیم و قضاوت در انتخاب ها را به تاریخ بسپریم. هر کدام ما، خود خودمان باشیم با هر حسن و ایرادی که داشته و داریم و هر کاری که کرده ایم. در تاریخ دست نبریم و آن را به سود خود نخوانیم. آقای بهنود می توانند متکی بر حافظه قوی خود از رویدادها و با هر خوانشی هم که از آنها دارند، خلاقانه دست به ارایه تصویر از تاریخ بزنند؛ این، یک حق است و حتی وظیفه روشنفکری. اما فقط لطف کرده و باور بدارند که حافظه عمومی ایرانیان هیچگاه به اندازه امروز بیدار و بینا و هشیار نبوده است.