نیم قرن بر ما گذشت؛ نیم قرنی با فراز و فرودهای فراوان؛ با شادی‌ها و رنج‌های بی‌شمار. در لحظه لحظه این پنجاه سال در کنار مردم و همراه زحمتکشان ماندیم و در مبارزه‌ای که علیه استبداد و بی عدالتی اجتماعی در جای جای میهنمان جاری بود در صف اول مبارزه حضور داشتیم.
• فران عزیز. میدانید که در آبان سال ۱۳۵۵ بزرگ ترین شاخه سازمان چریک های فدائی خلق ایران با رد مشی مبارزه مسلحانه به عنوان «انحراف از مارکسیسم لنینیسم» از آن سازمان انشعاب کرد. از آن زمان تا کنون که پنجاه سالگی تولد سیاهکل را گرامی میداریم، هزاران مقاله و کتاب و ... در باره تاریخ خونبار این جنبش نوشته شده اما متاسفانه در هیچکدام از آنها به حادثه مهم انشعاب رفقائی که که بعدها به «گروه منشعب از سازمان چریک های فدائی خلق ایران» معروف شدند اشاره ای نمیکنند. شما علت این سکوت عامدانه را چه میدانید. ممنون
این میراث سترگ حاکی از عزم و اراده جنبش فدایی و اشتیاق آنان برای پیروزی و بهروزی مردم کشور، با همه دشواری ها است. ما با ارج گذاشتن به فداکاری های بنیان گذاران این جنبش، می کوشیم تا آرمان های آنان را در همراهی و همگامی با زحمتکشان کشورمان، برای ساختن زندگی بهترتحقق بخشیم.
همان‌طور که در کتاب «توحید و تفرقه» گفته‌ام اصلی‌ترین انحرافی که در بعد از ٢٢ بهمن به وجود آمد حذف نیروها بود که حذف نیروها هم عمدتاٌ با معیارهای ایدئولوژیک سنتی صورت گرفت. نظیر بی‌خدا - باخدا، بی‌دین- با دین بی‌ایمان - باایمان که این قطب‌بندی‌های کاذب در قرآن به رسمیت شمرده نشده و در نوشته‌های زیادی به این مسائل پرداخته‌ام. به امید تلاش‌های مستمر برای دستیابی به جامعه‌ای بدون حذف.
در آستانه پنجاهمین سالروز بنیانگذاری جنبش فدائی
گفتگو با رفقا مجید عبدالرحیم پور و حسن زهتاب
۱۵ بهمن ۱۳۹۹ برابر با ۳ فوریه ۲۰۲۱
تهیه شده توسط تلویزیون اینترنتی رنگین کمان، بنیاد آزادی اندیشه و بیان
البتە روندی کە آغازشدە هنوز در مراحل تکوین قراردارد و بە انجام نهائی خود نرسیدەاست، اما کیست کە نداند تاثیرات مشخص آن را مدتهاست می توان احساس کرد. از تاثیرات مشخص چنین روندی، بە احتمال قوی، بازتعریف نیروهای گریز از مرکز از هویت و برنامەهای خود است تا بتوانند در پارادایم جدیدی کە هر روز قدرت جدیدی می گیرد بتوانند بە زندگی خود ادامە دهند.
ما به سوسیالیسم دمکراتیک بر پایه دمکراسی، ژرفش و گسترش پیوسته آن در جهت دمکراسی اجتماعی، مشارکتی و مستقيم و حداکثر مشارکت مردم در اداره جامعه و در تصمیم گیریهای اقتصادی، با سازماندهی دمکراتیک اقتصاد و توزیع قدرت، ثروت، فرصتها و اطلاعات برای همگان، با جامعه‌اى همبسته، آشتى‌جو و جامعه ای که در آن تکامل آزاد هر فرد شرط تکامل آزاد همگان است، باورمندیم.
حمله به پاسگاه سیاهکل، افروخته شدن شعله ای خاموش نشدنی بود که بازتابش فضای اختناق و خفقان آن سالها را شکست. حرف حسین زاده رییس بازجویان در زندان اوین در پی اعدام شتابان علی اکبر فرمانده کوه، غفور و همه ١٣ نفر مبارزان جان بر کف فدایی به من این بود که اگر غفور ما را فریب نمی داد، دستگیری ٩ نفر برای ساواک با اینهمه امکانات و تجهیزات کاری نداشت.
نگیرد این شعله خاموشی ـ پنجاه سال مبارزه و امید!
پنجاە سال مبارزە و امید. سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) برگزار می کند.
برنامە شامل: سخنرانی، خاطرەگوئی، نمایش ویدئو، موزیک و دکلمە.
سخنرانان: رضا جوشنی، رقیە دانشگری، مریم سطوت، بانو صابری، راحلە طارانی.
همراە با پیام صوتی زهرە تنکابنی، ناصر زرافشان و محمدعلی عمویی.
گروە موزیک الوند: بهرخ، بیژن میثمی.
یکشنبە ١٩ بهمن ١٣٩٩ برابر با ٧ فوریە ٢٠٢١. ساعت ١٨:٣٠ تا ٢٢:٠٠ بوقت اروپای مرکزی، ساعت ٩ تا ١٢:٣٠ بوقت تهران.
تالار زوم از ۱۸:۳۰ بر روی هموطنان باز است و برنامه راس ۱۹:۰۰ شروع خواهد شد!
در آستانه انقلاب و روزهای سقوط شاه در بهمن ماه، این افراد با توجه به فروپاشی دستگاه های سرکوب و امنیتی ساواک از طریق مرز ترکیه به ایران آمدند و فعالانه در روزهای پایانی سقوط رژیم شاه همراه با مردم مبارز به سنگربندی و خدمت به اهداف انان و جنبش فدایی مشغول شدند تا سرکوب های دهه شصت که سرنوشت اغلب آنان به اعدام و زندان و شکنجه و یا مهاجرت ختم شد.
من از زمان و جنبش فدائی خیلی چیزها آموختم که مرا باورمندتر کرد و می کند. این نگاه امروزم هست و ارزش ها، مبارزه تنها نگاه به یک روش نیست، یک مجموعه ای هست در روند زمان و هنر و ادبیات یکی از بزرگ ترین ستون های جنبش می باشد.
امروز دیگر نه تنها بخش بزرگی از مردم به انتخابات فرمایشی اعتماد ندارند، بلکه هرگونه امید به گشایش در جمهوری اسلامی را هم از دست داده‌اند. تجربه‌ی دولت روحانی آخرین میخ را بر تابوت انتخابات مهندسی شده در جمهوری اسلامی کوبید و ته‌مانده‌ی اعتماد بخشی از جامعه به انتخابات فرمایشی در جمهوری اسلامی را به گور سپرد. شاخص اوضاع کنونی کشور، برآمد هرچه بیشتر مبارزات مطالباتی و سیاسی مردم علیه حکومت است. مردم بی اعتناء به ترفندهای حکومت، خواسته‌هایشان را با اعتصابات، اجتماعات و اعتراضات خیابانی پی می‌گیرند.
آغازِ برآمدِ مردمی تغییرِ گفتمان را در دستور قرار داد وگسترش برآمد مردمی و انقلاب بهمن امکان تغییر را فراهم آورد. گرد آمدنِ چندین ده‌هزار هم‌میهن در نخستین میتینگ سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ در دانشگاه تهران، با خود این پیام روشن را آورده بود که زمانِ تغییر فرارسیده و امکانِ آن فراهم آمده است. مبارزۀ چریکی با شتابِ فراوان جایِ خود را به مبارزۀ سیاسی داد. تنها بخش بسیار بسیار اندکی از نیرویِ گستردۀ فداییان بر مبارزۀ مسلحانه پافشردند.
پیش از انقلاب عمدتا قشر روشنفکر زنان جذب این جنبش شدند. ولی بعد از انقلاب این گستردگی وسیعتر شد. جنبش فدایی بعد از انقلاب در میان زنان بسیار گسترده شد و از دانشگاه‌ها به کارخانه‌ها و سایر محیط های کاری گسترده شد.
شوربختانه اما این دال عظیم "انتخابات آزاد" و "تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی" که کارویژه خود در شرایط مشخص تاریخی را دارد و امری فرا زمانی و فرامکانی و انتزاعی نیست وقت و بیوقت به کار برده می شود و از معنا ومفهوم تهی می شود و در عمل هم هیچ اتفاقی نمی افتد.
دوازدهم بهمن، صبح، پاسگاە سیاهکل، فدائیان بیدارند!
بی سبب نبود که نیروهای مدرن کهنسال و جوان سال لیبرال و چپ نتوانستند قبل از انقلاب و در سالهای ١٣٥٥ -١٣٥٧، حول آزادی و دمکراسی و حاکمیت قانون دست به همکاری و اتحاد با هم بزنند و جبهه دمکراتیکی راتشکیل بدهند. هرکدام به شکل و شیوه خود، مستقیم و غیرمستقیم، جدا از هم گرفتار توده گرائی و هژمونی خمینی شدند.
یکی از فاکتورهای تعیین کننده در چگونگی تصمیمات بعدی فرماندهان سپاه مشخص شدن تکلیف پست ریاست جمهوری خواهد بود. شواهد تاکنونی نیز نشان میدهد که رئیس جمهور بعدی نه از ته مانده اصلاح طلبان خواهد بود و نه از جنس آقای روحانی.
سخن از افشای نکردن فساد و خفقان و زندان ها و جلوگیری از آزادی بیان و دیگر آزادی های فردی، و زیر پا گذاشتن حقوق بشر نیست، که همه واجب است و شرط رسیدن به جامعه سالم. بلکه صحبت از یک سو نگری و سیاه نمایی کامل است، و این که این شیوه ره به جایی نمی برد. موفقیت مبارزان بسته به آن است تا چه مقدار مدافعان حکومت را به سوی خود جلب می کنند.
ناگاه اما سکوت شکست
در سرود برخاسته از دل سیاهکل
با شعر و شعور آنان که می خواستند
بی هیچ ابزاری
تنها
آزادی یکی از ارزشهای پایه ای سازمان است. از نظر ما، آزادی عنصر مرکزی در پاسداشت کرامت انسانی است و همه مردم در اندیشه و اعتقاد ـ اعم از اعتقاد سیاسى، فلسفى، مذهبى، علمى و غیره ـ در بیان، نوشتن و دفاع از آن ها آزاد هستند. ما از حوزه عمومی و جامعه مدنی در برابر اقتدار دولت، از حکومت قانون، دولت مشروط، منتخب و مقید به حقوق بشر و از عدم دخالت دولت در زندگی خصوصی دفاع میکنیم. ما مخالف تبلیغات نژادگرايانه و تحقیرآمیز هستیم.