. . . . . . . . . اطلاعيه‌ها

مردم آزاده ی ايران و جهان!
۲۶ سال پيش در چنين روزی، در روز دوازدهم فروردين ۱۳۵۸، در فردای انقلابی که نظام پادشاهی را در ايران واژگون کرد، شالوده قانونی نظام ناشناخته ای ريخته شد که Ť جمهوری اسلامیť نام گرفت. مردم ايران با آرزوی ديرينه تحقق آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی و با احساس رهائی از استبداد ديرپای سلطنتی به پای صندوق های همه پرسی فراخوانده شدند، بی آنکه از مضمون واقعی و نهادها و ساختارهای قدرت تازه آگاهی داشته باشند، بی آنکه از طريق مجلس موسسان منتخب خود و در شرايطی دمکراتيک و بواسطه نمايندگان سياسی و صنفی برگزيده خود بتوانند در چند و چون و گزينش سرنوشت سياسی خود اظهار نظر و تصميم گيری کنند. Ť آریť به جمهوری اسلامی در آن همه پرسی شتابزده در حقيقت Ť نهť به نظام واژگون شده ای بود که مردم ديگر آن را نمی خواستند.
از آن پس جمهوری اسلامی با تحميل قانون اساسی واپسگرای خويش و شکل دادن به نهادهای سرکوبگر خود همه عرصه های اجتماعی، سياسی و فرهنگی آزاد شده در اوان انقلاب را يک به يک و با توحشی بی سابقه از دست مردم و آزاديخواهان باز ستاند و با استيلای حکومت سرکوب و ترور و تحميل خسران های جبران ناپذير مادی و معنوی تا امروز به حيات خويش ادامه داده است.
زنان و مردان مبارز و آزاديخواه ايران!
به يمن مقاومت مداوم شما در برابر تجاوزات بی وقفه استبداد واپسگرای مذهبی به آزاديها ی بنيادين فردی و اجتماعی، به ياری حرکت های خودجوش و هوشيارانه شما در اين سالها برای گشودن تنفسگاه های تازه اجتماعی و سياسی و پس راندن حاکمان مستبد و انحصار طلب و نيز با تکيه بر بيداری شما نسبت به ظرفيتها و تنگناهای جمهوری اسلامی بعنوان يک نظام و رد و نفی مجموعه آن، نظام جمهوری اسلامی ديگر از هيچگونه مشروعيتی برای ادامه حيات سياسی برخوردار نيست.
ما امضاء کنندگان اين بيانيه همراه و با تکيه بر حمايت همه نيروهايی که به دعوت برپائی اين کارزار مشترک پاسخ مثبت گفته اند در اينجا گرد آمده ايم تا در سالگشت ۱۲ فروردين به نشانه اعتراض به موجوديت نظام آزادی کش حاکم بر ايران پشتيبانی خود را از مبارزات و خواست های برحق شما اعلام داريم و صدای اين اعتراض را بگوش افکار عمومی جهانی، نهادهای بين المللی مدافع حقوق بشر و نمايندگان پارلمان اروپا برسانيم.
صدای دانشجويان، روشنفکران، روزنامه نگاران، فعالان سياسی، حقوق بشری و فرهنگی را برای آزادی و دموکراسی؛
صدای زندانيان سياسی ايران را برای آزادی همه زندانيان سياسی و عقيدتی؛
صدای اعتراضات و اعتصابات کارگری و کارمندی و تلاش آن ها را برای ايجاد تشکل های مستقل؛
صدای اقوام و مردمان مورد تبعيض و ستمديده را برای حقوق و فرصت های برابر.

ما جمهوری اسلامی و قانون اساسی آنرا مانع اصلی استقرار دمکراسی و تأمين آزاديهای فردی و اجتماعی در ايران می دانيم و در راه برچيدن اين نظام، بر پايه باورها و خواست های زيرتلاش خواهيم کرد:
1- ما خواهان استقرار يک جمهوری واقعی در ايران بر پايه ی دموکراسی، جدايی دولت و دين، انتخابات آزاد و همگانی، و پذيرش و رعايت اصول مندرج در اعلاميه ی جهانی حقوق بشر و ميثاق های بين المللی پيوست آن هستيم. ما با هر گونه حکومت دينی، ايدئولوژيکی، موروثی و پادشاهی مخالفيم.
2- ما، در نفی هر گونه تبعيض جنسی و در دفاع از آزادی زنان، هوادار جمهوری ای هستيم که در آن زنان ايرانی در همه ی عرصه های زندگی اجتماعی و اقتصادی، از جمله در نهاد های سياسی، اجرايی و قانون گذاری، از حقوق و فرصت های برابر با مردان برخوردار باشند.
3- ايران سرزمين تاريخی و مشترک همه ماست. تبعيض، نابرابری و ستمگری نسبت به هر يک از اقوام و خلقهای ساکن آن نه تنها با اصل بنيادين برابری شهروندان مغاير است بلکه همبستگی و همزيستی ميان آنان را در ايران واحد دمکراتيک به مخاطره می افکند. ما از برخورداری همه آنان از حقوق و امکانات برابر در تمامی عرصهای سياسی، اقتصادی و فرهنگی پشتيبانی می کنيم و خواهان آن هستيم که به مطالبات آنان به شيوه ای دمکراتيک پاسخ داده شود.
4- در دفاع از حق زندگی همه انسانها، ما هوادار لغو مجازات اعدام و ممنوعيت هرگونه شکنجه و آزار مغاير با شئون و حيثيت انسان هستيم.
5- در مخالفت با ديوان سالاری استبدادی و تاريخی در ايران، ما طرفدار جمهوری هستيم که در آن اداره ی کشور به صورت غير مترمرکز با توسعه ی دموکراسی محلی صورت گيرد و تصميم گيری های مربوط به اداره ی امور محلی و منطقه ای به نهاد های منتخب مردم همان محل و منطقه واگذار شود.
6- ما براين باوريم که سرنوشت ايران را مردم ايران تعيين می کنند. در پيروی از اصل استقلال ملی و حاکميت مردم، ما با هرگونه دخالت نظامی و مداخله قدرت های خارجی در حق حاکميت مردم ايران مخالفيم.
7- ما از اعمال فشارهای سياسی و ديپلماتيک به جمهوری اسلامی به خاطر نقض خشن حقوق بشر در ايران، حمايت می کنيم.

کميته کارزار مشترک ۱۲ فروردين
۲۸ مارس ۲۰۰۵ برابر با ۸ فروردين ۱۳۸۴