جنبشهای بزرگ جهان ،‌ پیروزمندی های خود را پیش از هر امر دیگر ،‌ از درك نقادانه ی تجربه ای كسب می كنند كه در تاریخ زنده ی مبارزه اشان ،‌ هر لحظه آن را پشت سر می گذارند . 
انتظار بازگشت جنبش دانشجویی ایران به مسیر پاكوفته « اصلاحات » و تكرار پروژه ی شكست خورده ی « دنباله روی از امیدواران به مراجع قدرت » ،‌ نفی مغرضانه و آگاهانه ی تك تك امكانات نویافته ی پیروزی این جنبش در حركت به سوی خواسته های بر حق آن است .
گسست جنبش دانشجویی از « فلسفه و جنبش سیاسی موسوم به اصلاح طلبی» ،‌ جز محصول درك نقادانه امروز جنبش از همان تجربه ی منتهی به شكست « اصلاحات » چیز دیگری نیست . این گسست ، گشایش دریچه ی امیدی ست كه استقلال جنبش دانشجویی از دستگاه قدرت و ایستادن آن بر پاهای آزموده ی خود را نوید می دهد . 
آگاهی جنبش از این حقیقت كه او عضو پوینده و متكاملی از اندامواره (‌ارگانیسم ) روبه رشد جامعه ایران بوده و از این رو در ارتباط و هم سرنوشتی ارگانیك با دیگر جنبش های مترقی این جامعه است ،‌هم اكنون دانشگاه و دانشجویان را از قالب تنگ یك صنف سیاسی معترض به در آورده و آنرا به جنبشی اجتماعی و همبسته ی ناگزیر مبارزات پیگیر كارگران ،‌ زنان ، جوانان و دیگر گروهها و اقشار تحت ستم جامعه تبدیل كرده است . سیاسی گری امروزی جنبش دانشجویی ،‌ به همین سبب می بایست از عضویت اكتیو اجتماعی و دخالتگری پیگیرانه او در هر امر كوچك و بزرگ جامعه ایران نشأت گیرد . 
امسال 16 آذر روزی ست كه دانشگاه های سراسر كشور رو به جامعه ایستاده و تداوم مبارزه اشان برای دستیابی به جامعه ای آزاد و برابر برای همه گان را به یكایك مردم اعلام می كنند . تجربه ی كنونی جنبش دانشجویی ،‌ در كنار تجربه ی مبارزات سرسختانه ی طبقه ی كارگر و جنبش آزادی خواهانه ی زنان ایران ،‌ محصول آگاهی این جنبشها از این حقیقت است كه « دست یابی به مطالبات بر حق مردم تنها به نیروی اتحاد مردمی و بریدن قاطعانه از هرگونه دخالت از بالا و یا از خارج ممكن است » . 
با در نظر گرفتن چنین حقایقی ست كه امروز جنبش دانشجویی اعلام می كند كه خواسته های خود را نه از طریق متوسل شدن به درگاه مراجع قدرت داخلی و خارجی ،‌ بلكه با اصرار قاطعانه دانشجویان بر اتكا به نیرو و اراده ی آگاهانه ی خود مردم ایران به شرح زیر دنبال می كند :

1 - جنبش دانشجویی به زندگی در جامعه ای امید دارد كه در آن فرد فرد انسانها از آزادی های سیاسی – اجتماعی خود ( ‌به عنوان حق طبیعی افراد بشر ) بهره مند بوده و در آن از تمامی امكانات و ثروتهای جامعه به طور برابر برخوردار باشند . تنها در چنین جامعه ای ست كه امكان اعتلای استعدادهای نهان جامعه فراهم می آید . جنبش بر این باور است كه دست یافتن به چنین جامعه ای جز از طریق اتحاد مستحكم آن با دیگر جنبشهای روبه جلوی جامعه به ویژه جنبش طبقه كارگر و جنبش زنان غیر ممكن است . با در نظر قرار دادن این افق متعالی ست كه دیگر خواسته های دانشجویان به صورت لوازم و شروط اولیه رسیدن به چنین جامعه ای ،‌ در ادامه مطرح می شود . 

2 - جنبش خواستار حذف فضای شبه نظامی دانشگاه ها – به همراه تمامی علایم و عواقب آن از قبیل احكام انضباطی سنگین و پوشش اجباری دختران دانشجو ( به عنوان نمونه ای از تبعیض و تفكیك جنسی ) ، اخراج اساتید ، طرح ستاره دار کردن دانشجویان ، ثبت نام مشروط دانشجویان تحصیلات تکمیلی ، تفکیک جنسی سرویس ها و بوفه های دانشکده ها – در تمام دانشگاه های كشوربوده و ضمنا ً‌ به جد خواستار محاكمه ی عاملان قتل دانشجوی سبزواری می باشد.

3 – آزادی فعالیت تشكلها و نشریات مستقل دانشجویی ، مصون از هر گونه تیغ سانسور – را حق گذشت ناپذیر دانشجویان دانسته و در مسیر تحقق این خواسته پیگیرانه تلاش خواهد كرد .

4 – با توجه به عملکرد ضعیف وزارت علوم ، خواستار برکناری فوری وزیر علوم و رؤسای انتصابی دانشگاه ها می باشد .

5 - با پافشاری بر حق بدیهی آزادی بیان ،‌ خواستار لغو تمامی احكام قضایی مربوط با فعالین سیاسی كشور و آزادی زندانیان سیاسی – به ویژه دکتر زرافشان وکیل پرونده ی قتلهای زنجیره ای - می باشد .

6 - از كوچكترین مطالبات و مبارزات طبقه ی كارگر ایران قویا ً دفاع كرده و خود را متحد استراتژیك جنبش كارگری ایران می داند و از آزادی تشكیل سندیكا و تشكلهای آزاد و مستقل كارگری و نیز حق اعتصاب کارگران قاطعانه حمایت می كند . خواستار لغو اصلاحیه ی قانون کار بوده و ضمنا ً پیگیرانه خواهان آزادی آقای منصور اسانلو – رئیس هیأت مدیره ی سندیكای اتوبوس رانی تهران - و باز گرداندن ایشان و همكاران شان به محیط كار می باشد .

7– قویا ً‌خواستار برابری مطلق زنان و مردان در عرصه ی حقوقی ، سیاسی و اجتماعی و رفع هرگونه تبعیض جنسی بر علیه زنان می باشد .

8 – جنبش با هر گونه دخالت خارجی – اعم از اشكال نظامی یا الگوی فرساینده ی تحریمهای سیاسی و اقتصادی – در سرنوشت مردم ایران به جد مخالف بوده و اعلام می كند كه نتایج چنین اقداماتی تنها فلاكت و سیه روزی هرچه بیشتر مردم این كشور را به همراه خواهد داشت . این سیه روزی با فراهم شدن شرایط برای سربرآوردن خطرناك ترین نیروهای تبهكار جامعه با قوت هر چه تمام تر بازتولید خواهد شد . 

دانشگاه امروز سنگری برای پاسداری از حقوق و آزادی های مردم ایران است . بقای این سنگر و گسترش دامنه ی فتوحات آن تنها در پرتو اتحاد جنبشهای بر آمده از بطن همین « مردم » ممكن خواهد بود . به همین سبب جنبش دانشجویی نیروهای مترقی بالقوه و بالفعل موجود در جامعه را به اتحاد با یكدیگر برای رسیدن به خواسته ها و مطالبات همسویه اشان فرا می خواند .

در همین راستا ، در تاریخ چهار شنبه ، ۱۵ آذر از ساعت ۱۲ ظهر ، تجمع بزرگ دانشجویان تهران در مقابل دانشکده ی فنی دانشگاه تهران برگزار می شود . همه ی دانشجویان و آزادی خواهان جامعه را به شرکت در این تجمع فرا می خوانیم .