سرانجام روز رای گیری فرا رسید. همه چشم به راه نتیجه انتخابات بودند. اجازه نداده بودند که سازمان نماینده‌ای در هیئت نظارت و شمارش آرا داشته باشد. یکی از رفقا که در فرمانداری کار می‌کرد، اخبار شمارش آرا را برایمان می‌آورد. در آخرین دقایق شمارش خبر رسید که کاندیدای سازمان در مقام اول است و بیش از سی هزار رای دارد. ملاحسنی و دیگران شوکه شده بودند. باید کاری می‌کردند. و به این ترتیب راه چاره را در تقلب دیدند.
در بخش سوم با عنوان "ولی فقيه، نظامی ـ امنيتی ها و راست افراطی" می‌خوانیم: "ساختار سياسی مبتنی بر ولایت‌فقیه و نهادهای وابسته به آن مانع جدی در راه استقرار مردم‌سالاری و پیشرفت کشور است". برخلاف سازمان اکثریت، به نظر من تنها مبتنی بودن ساختار سیاسی بر ولایت فقیه و نهادهای وابسته به آن نیستند که مانع جدی در راه استقرار مردم‌سالاری و پیشرفت کشورند بلکه کل ساختار و نظام جمهوری اسلامی مانع جدی در این راه است.
بر اساس داده‌های گزارش می‌توان نتیجه گرفت که ضربات سال 1365 بر تشکیلات سازمان اکثریت، به دلیل مشکلات و ضعف‌های امنیتی در تشکیلات و وضعیت و اطلاعات رژیم، غیرقابل اجتناب بوده است ولی این سوال پیش می‌آید که آیا واقعا نمی‌شد دامنه ضربات را کاهش داد؟ من شخصا بر این نظرم که با توجه به اطلاعاتی که رهبری سازمان اکثریت در مقطع پلنوم 65 داشت، می‌شد که دامنه ضربه را کاهش داد و آن را یا به تعویق انداخت و یا کم اثرترش کرد.
