در رثای علی پاینده
علی پاینده، مثل نزدیک ترین رفیقش در زندان، صفر خانِ قهرمانی، برای خود ویژگی های منحصر به فرد، یا بهتر بگویم «خطوط قرمزی یگانه و جاودانه» داشت: از جمله صداقت و وفاداری، مردم داری، سخاوت در رفاقت، و به ویژه در رعایت معرفت.
علی پاینده، مثل نزدیک ترین رفیقش در زندان، صفر خانِ قهرمانی، برای خود ویژگی های منحصر به فرد، یا بهتر بگویم «خطوط قرمزی یگانه و جاودانه» داشت: از جمله صداقت و وفاداری، مردم داری، سخاوت در رفاقت، و به ویژه در رعایت معرفت.
در جریان گروگان گیری و کش دادن آن در غلبه ریگان بر کارتر، نگاه و سیاست حاکم بر ایران عامل تعیین کننده بود. اما، از آغاز جنگ ایران و عراق به این سو، به ویژه در ۲۰ ساله اخیر، فراز و فرود مناسبات ایران و آمریکا، علیرغم باور غالب در عرصه بین المللی، بیش از آنکه تحت تاثیر نگاه تهران نسبت به آمریکا باشد، تحت تاثیر نگاه سیاست حاکم بر واشنگتن قرار داشته است. در مناقشه هسته ای سیاست حاکم بر ایران در اغلب موارد خصلت واکنشی داشته است.
مجموعه نیروهایی که طی 25 سال اخیر با هویت اصلاح طلبانه، یا با نوعی اصول گرایی اعتدال گرایانه برآمد داشته اند، چنانچه امروز حول دو هدف معین - یعنی کاهش شکاف حکومت و مردم، و کاهش تقابل میان ایران و امریکا - همسو و هم سخن شوند، چنانچه بحران در نظام حکمرانی حدت گیرد، می توانند با جذب نیروهای چپ، جمهوری خواه، ملی مذهبی، برای تشکیل یک جبهه ملی برای اصلاحات قدم پیش گذارند و در یک انتخابات آزاد، مورد حمایت مردم قرار گیرند و مسئولیت اداره امور کشور را عهده دار شوند.
این هویت تازه زمانی احراز و قطعی خواهد شد که ایشان اعلام کند از این پس از القاب ولیعهد، شاهزاده، والاحضرت و غیره شخص ایشان استفاده نخواهد کرد و بستگان و دوستداران ایشان مجاز نیستند از این عناوین در مورد وی استفاده کنند. رضا پهلوی حالا می گوید نه «مناسبات چوپان رمه گی» قبول دارد و نه نظام موروثی را. حالا انتظار این است که او از دیگر سلطنت طلبان با همین صراحت دعوت کند: یا به جمهوریت بپیوندند و یا برای خود میراث دار دیگری پیدا کنند.
قطع نظر از این که چه کسی، دموکرات ها یا محافظه کاران، امریکا را رهبری کند، تحولات سیاسی در خاورمیانه تا حد زیادی توسط چهار قدرت اصلی منطقه ای شکل خواهد گرفت و هر کدام از آنها تا حد معین با طرف آمریکایی مورد علاقه خود، قرمز یا آبی، همراستا عمل خواهند کرد.
به نظرم تخمین بیانیه در این باره که حکومت نمی کوشد انتخابات ۱۴۰۰را پر رونق برگزار کند درست است. این تخمین هم که اگر انتخابات فرمایشی برگزار شود احتمال اعتراضاتی از نوع ۹۸ و ۹۶ با عمق و دامنه بیشتر قطعا افزایش خواهد یافت کاملا درست است. اما نتیجه گیری که از افزایش دامنه و شدت اعتراضاتی از آن دست مسیر جامعه برای گذر از جمهوری اسلامی به یک رژیم دموکراتیک گشوده خواهد شد، غیرواقعی است.
توضیح سایت کارآنلاین:
اخیرا رسانه "مستقل آنلاین" مصاحبهای با رفیق فرخ نگهدار صورت داده و آن را در سایت خود منتشر کرده است. انعکاس این گفتگو، با حذف یک پاراگراف از پاسخهای رفیق فرخ و گذاشتن عنوانی برای این گفتگو صورت گرفته است که مضمون آن در پاسخهای رفیق نگهدار مطرح نشده است. در این ارتباط رفیق فرخ نگهدار توضیحی را برای انتشار در اختیار «کار آنلاین» قرار داده است که در زیر از نظر شما میگذرد.
و سخن پایانی این که اکثر آنان که برای دموکراسی و رفاه و عدالت اجتماعی مبارزه می کنند اکنون خوشبختانه دریافته اند که در این مسیر همپیوندی اقتصاد ایران با بازارهای عمده جهان یک شرط پایه ایست، و این اتفاق نخواهد افتاد مگر رابطه ما با قدرت های بزرگ، بخصوص امریکا، عادی و عاری از تنش گردد. اعتراض همزمان علیه «تحریم و ترور و تنش آفرینی» و علیه «شکنجه و اعدام و سرکوب» ازموثرترین تلاش ها در راه خنثی کردن توطئه ها علیه مذاکرات پیش روست. این مبارزه کسانی را منزوی می کند که یا زیر پرچم مبارزه با اعدام از ترور و تحریم دفاع می کنند؛ و یا زیر پرچم مبارزه ترور و تحریم اعدام و سرکوب را توجیه می کنند.
ر انتخابات اخیر هم رقابت میان قدرت ها و گروه های اجتماعی فرسایش یابنده از یک سو و رشد یابنده از سوی دیگر پنهان و آشکار خصلت نمای انتخابات بود. و این بار بازندگان تاریخ، علیرغم سخت ترین مقاومت ها، سرانجام میدان را واگذار کردند. مدعی نیستم که آقای ترامپ به دلیل ماهیتی که داشت، در همین انتخابات قطعا می باخت. اما یقین دارم که طرز فکر گذشته گرای او و تکیه گاه اجتماعی فرسایش یابنده اش در امریکا، که در قالب ناسیونالیسم پوپولیستی عرضه می شود، طرز فکری نیست که بتواند جهان سرمایه داری را در مسیرهای آینده راهگشا باشد. به زیر کشیدن ورشکستگان تاریخ، از مسند رهبری جهان سرمایه داری، اتفاقی بود که دیرتر یا زودتر حتما و قطعا اتفاق می افتاد و افتاد.
آنچه امروز تعیین کننده است این است که شما مخالف تحریم ها هستید یا مدافع آن؟ تا وقتی فشار تحریم ها بر گرده ملت ماست، شایسته است همه گروه های میهن دوست، اعم از تندروهای ولایتمدار، تا اصلاح طلبان و اصول گرایان، تا جمهوری خواهان و مشروطه طلبان، تا گروه های ملی مذهبی و ملی و قومی و دیگران، برای لغو تحریم ها دست یک دیگر را بگیرند و آن را به موضوع مرکزی انتخابات 1400 تبدیل کنند.
اواخر سال 58 زمانی که درگيريهاي تركمن صحرا به وجود آمده بود و چهارنفر از فداييان خلق كه عضو ستاد خلق تركمن بودند به دستور آقای خلخالی اعدام شدند. حكومت پاسخ داد كه علت و باني مرگ آنها مشخص نيست و شايد به دلیل اختلافات داخلي بوده است. به همين دليل ما پيشنهاد كرديم تا مناظرههايي در اين زمينه برگزار شود و آقاي بنيصدر بهعنوان رئيسجمهور آن زمان استقبال كرد. مناظرات با حضور آقاي محسن رضايي و سرلشگر فلاحي، رئيس ستاد ارتش و سه نماینده از سازمان فداييان خلق به مدت چهار ساعت انجام شد كه بسيار هم مورد توجه قرار گرفت. پس از آن هم سازمان فداييان تلاش ميكرد تا گفتوگوهايي ميان حكومت و گروههاي شركتكننده در انقلاب، كه به حاشيه رانده شده بودند، بهوجود بيايد و فضاي سياسي حالت صلحآميز به خود بگيرد.
در دیدگاه رفقا در آن دوران فرقی میان فرمانده سازمان و رهبر آن وجود نداشت. در ذهن ما امر سیاسی و نظامی در هم تنیده بود. ما هنوز خیلی جوان تر از آن بودیم که متوجه باشیم جمع زدن امر سیاسی و نظامی از اساس اشتباه است. گرچه فرماندهان نظامی متبحری وجود داشته اند که در طراحی راهبردهای سیاسی هم تبحر داشته اند
پرپر شدن یکی از نامدارترین شیفتگان انقلاب به نام انقلاب نشانه پرپر شدن امیدها و آرزوها و انتظارهای مردم ما از انقلاب بود. و ما فدائیان، با هر پسوندی، در آن روزها به خاطر از دست دادن سعید، گریستیم و انزجار خود را از اعدام ددمنشانه او فریاد کشیدیم. در بین ما هیچ کس نبود که با سعید دمی همنشین بوده باشد و از قتل جان گداز او نسوخته باشد. سعید را کشتند که نه فقط حس تعلق ما به انقلاب را بکَشند، که امید به آزادی و صلح را، حتی حق نفس کشیدن در فضای میهن را از ما پس بگیرند.
در چهل و پنجمین سالگرد جان باختن رفقا بیژن جزنی و همرزمان به جاست به یاد آوریم که آن عزیزان ضمن تاکید بر تفاوت دیدگاه های خود با رهبران حزب توده ایران، نه تنها توده ای ها را متحد خود می شناختند، بلکه در زندگی سیاسی روزمره در طول حیات سیاسی با فعالین توده ای تعامل و همکاری داشتند. هم از این روست که رفقای توده ای ما علیرغم تفاوت نظرهای مشخص با دیدگاه های جزنی همواره با احترام و رفیقانه با او سلوک داشته اند.
خوشبختانه آقای بولتون، به علت تند روی، در همان حیث و بیص برکنار شد و این اتفاق مرا واقعا خشنود کرد. نه به این خاطر منتفی شدن دعوت، بلکه به خاطر تقویت زمینه های تعدیل در سیاست امریکا و بهبود شرایط برای گفتگوی مستقیم یا غیر مستقیم میان دو کشور.
در ترکیب ۲۵ نفره شورای مرکزی حزب جدید گرچه کسانی حضور دارند که خود را اصلاح طلب می نامند و تقویت اصلاح طلبان در جمهوری اسلامی را نیز تحولی مثبت تلقی می کنند، اما فکر غالب بر شورای مرکزی و منشوری که تصویب شده متمایل به تحول طلبان است؛ فکری که امید ندارد از طریق انتخابات و مبارزات قانونی اوضاع سیاسی کشور در جهت اهداف چپ تغییر کند. آنها عموما معتقدند برای تحقق اهداف چپ باید نظام جمهوری اسلامی جای خود را به یک رژیم دموکراتیک بدهد و هدف استراتژیک فعالیت حزب چپ ایران نیز باید در راستای تحقق همین تحول باشد. از سند مصوب کنگره برداشت می شود که ائتلاف نیروهای جمهوری خواه، دموکرات و سکولار کشور با اوج گیری اعتراضات مردمی ممکن است اعتماد اکثریت مردم ایران را به دست آورده و نظام مطلوب خود را جایگزین جمهوری اسلامی کنند.
مسوولیت شکستن سازمانی که کاربست نظریه «تبلیغ مسلحانه» پدید آورد و شقاقی که در نیروهای اجتماعی آن پدید آمد بر عهده کسانی است که بعد از حمید، به ویژه بعد از انقلاب، میراث دار جنبش فدایی شدند. این منصفانه نیست که کم تدبیری، بی مسئولیتی و ناتوانی این میراث داران به گردن خود نظریه یا ضعف های رهبران آن نهاده شود.
اما هر سر دبیر - علاوه بر این حقوق - مسوولیت هم دارد. سردبیر مسوول است در برابر اعتراض ها یا فشارهایی که از خارج بر او وارد می شود پاسخگو باشد. سردبیر باید از تصمیم های خود دفاع کند. فقط در دیکتاتوری ها سردبیرها حق دارند هرچه را که به صلاح خود می دانند، حتی اگر یقین کنند که پوچ و سراسر جعل، منتشر کنند و به هیچ کس هم در باره تصمیم خود پاسخگو نباشند.
یورش صبح گاه ۲۸ فروردین ۹۳ از نوع همان یورش فروردین ۵۲ در زندان عادلآباد شیراز است. اما نه فکر این زندانیان از نوع آن زندانیان است، نه در حکومت همه حامی این کارها هستند و نه در دنیا کسی مشوق این رفتارهاست. توازن قدرت به وسعت به سود ما چرخیده است.
مصاحبه با فرخ نگهدار، پیرامون رویدادهایی که از آغاز رياست جمهوری حسن روحانی رخ داده اند، و از جمله چگونگی مذاکرات هسته ای در این دوره و قرارداد ژنو و گزارش عملکرد 100 روزه حسن روحانی.