این طیف که می توان به تسامح بر آن نام چپ نو نهاد، نیروهای مختلفی را شامل می شود، از احزابی که به صراحت خواهان گذار از سرمایه داری اند تا احزابی که در این باره موضع صریح ندارند، از نیروهایی که در مرزبندی با سوسیالیسم دولتی خود را مدافع سوسیالیسم دمکراتیک اعلام می کنند تا جریاناتی که خود را کمونیست می دانند. تفاوتهای میان شرایط کشورها نیز یک بعد دیگر از تفاوتها میان اجزای چپ نو را تشکیل می دهد. این گونه احزاب لااقل اکنون خواست خروج از یورو و اتحادیه اروپا را مطرح نمی کنند اما خواهان تغییر سیاستهای اقتصادی و مالی اند. رسالت این احزاب، برافراشتن مجدد پرچمی است که سوسیال دمکراسی آن را رها کرده است. در عرصه اقتصادی، جان کلام «چپ نو» در اروپا بازگشت به سیاستهای کینزی است

منتفی نیست که با پیگیری مردمی کە در اثر این فسادها دچار فقر و تنگدستی شدە و بخاطر اعتراض بە آنها، جان و مالشان را از دست دادە و زندانی و شکنجە شدەاند، برکناری از مسئولیت های دولتی، محاکمە و مجازات واقعی همە عوامل فساد، بازگرداندن پولها و اموال غارت شدە بە خزانە دولت و آزادی و جبران خسارت بە همە کسانی کە از این رهگذر متحمل ضرر و زیان شدەاند، به خواستی وسیع تبدیل شود.

آقایان موسوی و کروبی برای افشای غیرقانونی بودن حصرشان، اعلام کرده اند که آمادۀ محاکمه اند. این اعلام آمادگی نباید به خواست محاکمۀ آنان به جای رفع حصر قرار گیرد. قراردادن خواست محاکمه به جای رفع حصر، در شرایطی کە اکثریت مردم همچنان بە مطالبات جنبش پایبند باقی ماندە و برای آزادی آن ها و زندانیان سیاسی تلاش می ورزند، ولو اینکە عملی تاکتیکی و تدارکاتی باشد عقب افتادن از مردم و یک خطای سیاسی است. بە جای آن باید ضمن ادامە فعالیت و تلاش برای رفع حصر و آزادی کلیە زندانیان سیاسی بە روحانی فشار آورد کە بە وعدەهایش عمل کند.

اظهار نظر اوباما دایر بر این که "ایران می تواند به یک قدرت منطقه ای موفق تبدیل گردد"، مبین امکان تحولاتی در مناسبات ایران و امریکا فراتر از کادر توافق هسته ای است. اما جمهوری اسلامی برای تبدیل شدن به یک قدرت منطقه ای تا کنون بر مذهب تشیع تکیه کرده است، در عین حال که دستگاه دیپلماسی کنونی آن فاقد نشانه هائی از رویکرد دیگری برای ایفای نقش منطقه ای با وقوف به الزامات سیاستی مورد پذیرش دیگران نیست؛ کیفیتی که می تواند کشاکشهای آتی را در درون جمهوری اسلامی رقم زند

صاحبان اصلی قدرت در ایران، به محرومیت فزاینده مردم ایران از امکان تامین اصلی ترین مایحتاج خود بی اعتنا مانده اند. خامنه ای پس از اعلام بی نتیجه ماندن مذاکرات هسته ای، بدین بالید که جمهوری اسلامی در برابر فشار قدرتهای بزرگ به زانو درنیامده است. قابل تصور است که میلیونها نفر در ایران با شنیدن این سخنان خامنه ای با خود گفتند نفس این آقا از جای گرم بر می آید. رهبر جمهوری اسلامی به عنوان مسئول اصلی سیاستهای فاجعه باری که اقتصاد ایران را بدین حال و روز دچار کرده، در بحبوحه گرانی و بحران اقتصادی لازم ندیده است کوچکترین اشاره ای به این مهمترین معضل ده ها میلیون ایرانی بکند. او در مهمترین مسائل زندگی مردم اساسا خود را به هیچ کس پاسخگو نمی داند.

با وجود وقوف دولت بە این مسائل کە گزارش مورد استناد در این نوشتە نیز مؤید اطلاع دولت از تشکیل "دولت در سایە" برای براندازی است و تجربە برخورد این جریان در دوران خاتمی و ماجرای کودتای انتخاباتی ٨٨، روشن نیست کە چرا دولت بە جای این کە کوشش کند راە را برای فعالیت های مدنی و شکل گیری مقاومت مدنی بازکند و از فعالیت های مدنی دفاع کند، عقب نشینی و سکوت می کند و یا اگر در مواردی سکوتش را می شکند بە اعتراض و گلە انفعالی بسندە می کند.

دشوار بتوان در این باره تردید داشت که اقدام به اسیدپاشی های اخیر فاقد انگیزه سیاسی و "فرهنگی" بوده و از تعالیم افراطی، دستور یا حداقل "الهام" نگرفته باشد. این نکته ای است که قاعدتاً "روشنفکران دینی" و اصلاح طلبان سکولار متدین در جامعۀ ما نباید از آن به سادگی بگذرند... حتی اگر هیچ ارتباط واقعی بین اسیدپاشی و آموزه های افراطی وجود نداشته باشد، آیا "روشنفکران دینی" و اصلاح طلبان سکولار متدین بر این سؤالها مکث خواهند کرد که "چرا اذهان عمومی چنین به سرعت و با راسخیت، بین این دو ارتباط برقرار می کنند؟"

مقاومت اهالی کوبانی در برابر یورش‌های سهمگین نیروهای وابسته به گروه تروریستی "دولت اسلامی" ادامه دارد. در شرایط کنونی مناسب است که همه نیروهای صلح طلب، نهادهای حقوق بشری و مدنی در حمایت از مقاومت مبارزان کوبانی، دولت های خود را به کمک به مدافعان این شهر برای عقب نشاندن نیروهای مهاجم دولت اسلامی داعش، که خشونت آنها هیچ حد و مرزی را نمی شناسد، مجاب کنند.

مقامات جمهوری اسلامی تا چندی پیش از گره زدن مسئلۀ هسته ای توسط امریکا با دیگر مسائل مورد مناقشه نگران بودند. اینک به نظر می رسد که آنان خود درصدد این امر برآمده اند. نوشته، تحولات در عراق و سوریه، و برآمد دهشتبار داعش را عوامل اصلی این تغییر رویه می داند و این سؤال را مطرح می کند که "آیا این رویه می تواند به سرانجام یافتن مذاکرات هسته ای به سود جمهوری اسلامی کمک خاصی بکند؟"