امروز جنبش دانشجوئی نقاد قدرت است و با تمام تضييقاتی كه بر دانشجويان وارد می شود جنبش دانشجوئی از استقلال و آزادی خود دفاع می كند. اما به دليل ترفند ها و سركوب حكومت و نيز برخی سياست های فكر نشده فعالين دانشجوئی، ميان تشكل های دانشجوئی و بدنه دانشجوئی تا حدودی فاصله افتاده است

محور صحبت هاى اغلب سخنرانان اصلاح طلب حكومتى در اين تجمعات دانشجويى همچنان اين بوده كه دانشجويان را در چارچوب برنامه ها و اهدافى كه در دوم خرداد توسط اصلاح طلبان حكومتى و آقاى خاتمى طرح و سپس به شكست كشيده شد، نگه دارند و به يك عبارت از راديكاليسم جنبش دانشجويى كه نشانگر يك سمت گيرى براى تحولات بنيادى و ريشه اى در ساختار سياسى ايران است، جلوگيرى كنند، و در همراهى با سياست هاى فوق، جناحى از جنبش دانشجويى را كه هنوز به جمهورى اسلامى اعتقاد دارد را در دانشگاه ها تقويت نمايند.

پس از گذشت 26 سال از حکومت جمهوری اسلامی ايران، هنوز کنوانسيون حقـوق کودک رعايت نمی شود و تنها در سال 83 است که برای اولين بار، حکومت اسلامی گزارشی از وضعيت کودکان ايران ارائه داده است. همه آمار و ارقام نشانگر اين است که روز به روز بر تعداد اين کودکان محروم جامعه افزوده شده و گويا ا کودکان کار محکوم به فراموشی هستند.

چنانکه می بینیم، کودکان به وسیله کارفرمایان در روستاها و شهرهای کوچک به طرز وحشتناکی استثمار می شوند و کسی هم نیست به رنج و غم آنان برسد. این افراد در دوران کودکی مهربانی، نوازش، عشق، امنیت و حمایت را هرگز تجربه نکرده اند. در گوشه و کنار روستاهای ایران بسیار کودکانی هستند که در دوران کودکی شان هرگز بازی نکرده اند.

طبق آمار تخمینی سازمان جهانی کار مربوط به سال 1995، در ایران 17/4 درصد کودکان بین سنین 10 تا 14 سال به کار مشغـول هستند (اسناد و آمار های سازمان جهانی کار به زبان فرانسه 1995). اما آمار رژیم جمهوری اسلامی ایران تعداد کودکان 14 تا 6 سال شاغل در ایران را 3/1 درصد برآورد کرده است.

در كشورهاي كم توسعه، كار كودك همواره مورد توجه كارفرمايان بوده است زيرا دستمزد يك كودك كارگر اغلب بسيار كمتر از دستمزد يك كارگر معمولي است. اكتر كار فرماياني كه كودكان را به كار مي گيرند به آنها شغلي مشابه كارگران معمولي مي دهند، درحالي كه دستمزد بسيار كمتري به كودكان كارگر مي پردازند. در واقع مي توان چنين گفت كه كودكان براي اين به كار گذارده مي شوند كه به آساني آنها را مي شود استثمار كرد.

دختران جوان دانشجو بعـد از اتمام تحـصيلات خـود به د ليل وضـعيت بد اقـتصادي و نيز فـرهـنگ حـا کم در جا معه به راحـتي جذ ب بازار کار نمي شوند. در واقـع مشارکت آنها در با زار کار ايران ، بسيار اندک است. در ايران تنهـا 17 تا 18 در صـد فـرصت هاي شغـلي کشور در اخـتيار زنان است. اما از هـمين تعـداد کم زنان شا غـل نيز بخـش عـمد ه آنها در مشا غـل رده هاي پا يين به کار گـرفـته شده اند.