سکولاریسم نافی دین نیست، سکولاریسم تنها نافی حکومت دینی است، حکومتی کە در آن دین و دولت در هم ادغام شدەاند. بە همین منوال، مدرنیسم و پسامدرنیسم هم بە معنای نفی دین نیستند. مدرنیسم و پسامدرنیسم بە معنای فردی کردن پدیدە دین و نفی تسلط روحانیون و کشیشها هستند. نگرانی سایت جوان نە از تضعیف دین، بلکە از تضعیف تسلط روحانیون و نظام دینی در کشور است کە سپاە پاسداران بە یمن آن بە یکی از قطبهای مهم اقتصادی و مالی کشور تبدیل شدە است.

اگر در سالهای پیش، جنگ بر سر آب را جنگ آیندە پیش بینی می کردند، و این جنگی بود در ابعاد میان دولی، اما در ابعاد درون کشوری هم می توان سخن از نوعی جنگ گفت، اما نە در مختصات جنگ داخلی، بلکە در ابعاد فزونی یافتن اختلافات میان مناطق درون کشوری بە علت همین کمبود آب و شیوە غلط مدیریت آن از طرف دولت مرکزی. واقعیت این است کە دولت مرکزی بعلت عقلیت مرکزگرای خود، با پدیدە بحران آب نیز مرکزگرایانە برخورد کردە و خواهد کرد، و اصل را بر حفظ شهرهای بزرگ مرکز قرار خواهد داد.

تئوريهای مارکسیسم، تنها پس از تحليل شرايط قرن نوزدهم شکل گرفتند. امروزه نيز ما نيازمند گفتمانهای نوينی هستيم که بتوانند راه حل خاص مشکلات امروزی را بدهند. فکر می کنم بشريت در قرن بيست و يکم لااقل با اين چهار چالش اصلی رو بروست و برای آنها چاره می جويد.

نتیجه این که، حاصل کار این رژیم درست وارونه ی آن "موفقیت اخلاقی و عملی مسئولان حکومت" است که از نظر ماکس وبر باید « نتیجه ی اجتماعی این حق انحصار مشروع استفاده از خشونت برای استقرار نظم (یعنی صلح و عدالت) » باشد.

اگر طیِ تاریخ، دمکراسیِ لیبرالی (آزادیهای سیاسی و حقوق مدنی) عمدتا در همخوانی با مناسبات مدرن سرمایه داری (ب.م. وجودِ آزادی های حقوقیِ فردی، از جمله در عرصه مالکیت و مناسبات اقتصادی) شکل گرفته است، به احتمالِ زیاد دمکراسیِ رادیکال تر با مختصاتِ مساوات گرانهِ سوسیالیسم قرابت بیشتری پیدا می کند.

ابدی شدن انسان در عصر صنعت، گذار قطعی از زمان افلاکی طبیعی و اینتگرالیستی، به زمان انسانی تحلیل گر و ترکیب گر، یعنی دانش بعنوان گرایش پیش از وقوع در شکل آرزو و آرمان، و علم بعنوان قطعیت پس از وقوع، یعنی اثبات شده، در اشکال فن گرایی و تولیدات صنعتی پاسخگو به احتیاجات فردی و اجتماعی.

.خلاصە اینکە، چنین انقلابیونی همیشە حق دارند، حال چە در هنگامە شکست و چە در هنگامە پیروزی. برحق بودن آنان حتی از اندیشە و ایدەئولوژی هم برنمی خیزد، بلکە تنها از خودشان بر می خیزد. خودی نامکشوف حال نە تنها برای ما کە حتی برای خویشتن! از مابهتران تحمیل بر خود و تحمیل بر مردم!

این سرگذشت بشر، حکم جعبه ابزاری را داشته است که تنها محتوایش دایما عوض شده است، و این محتوا، نیز با نامها و علایمی بسیار متنوع عرضه و بیان شده اند، و دسته بندی. در حالیکه، همیشه بازهم همه چیز مورد سئوال و شک و تردید مانده است.

انتقال این یک کاسگی "دولت (استیت) و "حکومت" (گارونمنت) به دنیای صنعتی، از یکسو، یک ادراک اشراق گرایانه ازامر اجتماعی یا گرایش ضد تاریخیگری میباشد، واز سوی دیگر، مانع شکلگیری دموکراتیک و عدالت جویانه یا گذاراز جمع به جامعه، میشود- ضعف مرکزی چپ ایران ...