دولت کودتا در ششم اسفند۱۳۳۲ مخفی گاه دکتر فاطمی را کشف و او را دستگیر کرد و در همان روز چاقوکشان وابسته به کودتاچیان به سرکردگی شعبان جعفری در توطئه ای که از قبل تدارک دیده بودند در مقابل شهربانی با کارد به او حمله کردند تا شاید نیازی به محاکمه او نداشته باشند ولی پس از آن سوء قصد ناجوانمردانه نیز او زنده ماند و کودتاچیان او را محاکمه وبه اعدام محکوم کردند و این شهید بزرگ نهضت ملی در سحرگاه ۱۹ آبان ۱۳۳۳ در حال بیماری و تب تیرباران شد.
زندانی سیاسی انسان فداکاری است که نه برای منافع و مطامع شخصی که برای حفظ منافع ملی و دفاع از حقوق هم‌وطنانش و برای اعتلای میهنش در پشت میله‌های زندان قرارگرفته است. و به‌درستی زندانی سیاسی اسیر وجدان بیدار و آگاه خویش است.
برخلاف آنچه حکومت ادعا می‌کند، امنیت ایران زمانی پایدار می‌ماند که از طریق سلب آزادی‌ها و استقرار یک سکوت قبرستانی تأمین نشده باشد بلکه با بهبود زندگی مردم و امیدشان به آینده بهتر میسر گردد.
از آغاز جمهوری اسلامی همه ساله از یک سو شاهد بدتر شدن وضعیت زندگی و معیشتی کارگران و معلمان ایران و از سوی دیگر فساد فراگیر، غارت و چپاول اموال عمومی، اختلاس های میلیاردی و سقوط اقتصادی کشور بوده ایم. در این مدت در اثر اولویت گذاری های منافی مصالح و منافع ملی و سوء مدیریت، پایه های اقتصاد، تولید، اشتغال و زندگی مردم نابود شده و امروز میلیونها کارگر و معلم در شرایط معیشتی طاقت فرسا از تامین یک زندگی حداقل نیز ناتوانند.
در زندگی تاریخی مردمان به روزها و رخدادهائی استثنائی و پرعظمت برمی خوریم که به مناسبت همین ویژگی بخشی از وجود و کیستی آنان می شود. نوروز برای ما نمونه کامل چنین پدیده ایست. روزی که جهان و زندگی و مردمان و طبیعت و همه چیز نو می شود. روزی که جامعه ایرانی سالها و قرنها و هزاره هاست این نوگرائی را جشن می گیرد و گرامی می دارد.
حکومت سرکوب جمهوری اسلامی بسی کوشید این جشن ملی و کهن ما را به دست خشن بسیج و حزب الله بسپارد، غافل از آن که چه بسا جاذبه نیرومند نوروز در طول زمان حزب الله را هم به سوی شادمانی و عظمت این روز بزرگ رهنمون می شود.
روز دوشنبه ۲۳ اسفندماه عبدالعلی ادیب برومند رییس هیأت رهبری و رییس شورای مرکزی جبهه ملی ایران درگذشت. عبدالعلی برومند ـ ادیب ـ که بهنگام درگذشت ۹۲ سال داشت، قدیمی ترین عضو ارگان های رهبری جبهه ملی ایران بود. ادیب برومند در سال ۱۳۳۹ جزء بنیان گذاران جبهه ملی دوم بود. وی یکی از آخرین بازماندگان قدیمی ترین نسل جبهه ملی ایران بود که در اولین کنگره ی جبهه ملی ایران در سال ۱۳۴۱ نیز از اعضاء شورای مؤسس این کنگره بود، و سخنگویی کمسیون پیام های آن را بر عهده داشت.
مصدق در تمام طول زندگی خود مظهر عشق به ایران و مردم آن، معلم آزادیخواهی، عدالت اجتماعی، کشورداری خردمندانه و مدیریت سیاسی بیغرضانه و دوراندیشانه بود. او در عین حال وطندوستی حقیقی را از انساندوستی جدا نمی دانست بلکه آنها را لازم و ملزوم یکدیگر می شمرد. او در سراسر زندگی خود در برابر دو چیز با نهایت سرسختی ایستادگی کرد: تجاوزات قدرت های بیگانه به منافع و مصالح ایران و دست اندازی های عوامل خودی بر حقوق و آزادی های ملت که به بهای مبارزاتی سخت و سنگین در طی مقدمات انقلاب مشروطه، نبردهای دلیرانه ی مردم برای پاسداری از آن و سپس مقاومت های پس از آن به دست آمده بودند.
جبهه ملی ایران در پنجاهمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق بنیانگذار جبهه ملی ایران به هموطنان عزیز تاکید می نماید که در اوضاع حساس کنونی کشور و وضعیت آشفته منطقه و جهان، جز مطالبه آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی، عدم وابستگی به قدرت های خارجی و عدم تعهد به آنها، و تلاش و کوشش برای حفظ منافع ملی که همان آموزه های مصدق بزرگ است، راه دیگری در پیش روی ما نیست.
موفقیت کم سابقه شما را در دریافت دوباره جایزه اسکار که باعث امید و شعف همگانی شد ارج می نهیم. احساس غرور می کنیم از این که هنوز هنرمندانی خستگی ناپذیر چون شما در کشور وجود دارند که علیرغم همه مشکلاتی که جمهوری اسلامی برای هنر و هنرمند ایجاد می کند به موفقیت هائی چنین شگرف نائل می شوند.
بحران ریزگردها و همچنین بحران‌های موازی آن مانند بیکاری، بی آبی و بی برقی و غیره گردوغباری غلیظ روی مشروعیت حکومت کشیده است. جمهوری اسلامی که با بحران‌های امنیتی و نظامی در داخل و خارج روبروست، عملاً ناتوان از حل مشکلات کشور است و امروز این ناتوانی بیش از همیشه به طرز رسوا کننده ای آشکار شده است.
