پیداست که هرکدام از سازمانها و هریک از افراد شرکت کننده در این پروژه، به خاطر نحوه برخوردشان به این پروژه و به نسبت میزان مشارکت و مسئولیت شان در اجرا و پیشبرد آن، در حاصل کار و سرنوشت آن هم سهیم بوده و هستند، لکن سخن بر سر «تقصیر» این یا آن جریان و فلان و بهمان نیست و اساسأ نیازی به «مقصریابی» وجود ندارد. آنچه سرنوشت کنونی این پروژه را رقم زده، در اساس، اختلاف مواضع و نظرات نیروهای شرکت کننده در آنست که در قالب منشورها و با اسناد مختلف دیگر خود را نشان می دهند.
ما باید هنر استفاده از امکانات و توان موجود چپ را بیاموزیم و راه غلبه بر پراکندگی نیروی عظیم چپ ایران و استفاده از توان بالقوه آن در جهت تحولات پیش روی کشورمان را باز کنیم. چپ متحد خود پاسخ بسیاری از سوالات امروز نیروی چپ برای «چه باید کرد؟» آن، و پادزهری برای پراکندگی ها و شکست های تاکنونی آن است. برای کنگره سیزدهم شما آرزوی موفقیت می کنیم. امیدواریم که تصمیمات شما در این کنگره بتواند راه شکل دهی به تشکل بزرگ چپ را هموارتر نماید.
به نظر ما، همکاری و اتحاد همه نیروها، شخصیتها و جریاناتی که در راه استقرار یک نظام دموکراتیک و لائیک مبتنی بر اراده مردم، به جای جمهوری اسلامی، تلاش و پیکار میکنند، ضرورتی تاریخی و انکارناپذیر است. برای پاسخگوئی به این ضرورت، ما به سهم خود دست همه این نیروها را به گرمی میفشاریم.
موضوع مهم مورد بحث دیگر در کنگره نهم، ارزیابی از سير تاکنونی پروژه مشترک مباحث وحدت چپ و موضوعات مربوط به آن بود. محور این گفت و گو ها پروژۀ "مباحث وحدت چپ" بود که مورد پذیرش سه جریان: سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران، سازمان ما و با دعوت از ديگر سازمان ها و فعالين و نيروهايي که در اين راستا قرار دارند، قرار گرفته است. مشکلات فرا روی این امر از طرف اعضای سازمان و اعضای هیات نمایندگی دو سازمان دیگر، با صراحت مطرح شد ...
اگر سالها این حاکمیت بود که تلاش میکرد تا طرز لباس پوشیدن، طرز فکر، رفتار اجتماعی و... را به زنان دیکته کند و این زنان بودند که باید در واکنش به قوانین وضع شده، تلاش در مقابله با آن یا دور زدن آن بکنند، امروز این حکومت است که در برابر کنشها و فعالیتهای زنان و در مواجهه با رشد شتابان مبارزات آنان، ناتوانی خود را علیرغم بهکارگیری همه امکانات خویش، به نمایش میگذارد.
راه عقب نشاندن حکومت، راه بازداشتن آن از تهاجم به فعالان اجتماعی وسیاسی، راه جلوگیری از تشدید سرکوب و راه آزادی زندانیان سیاسی دستگیر شده، اتحاد و مبارزه، مقاومت و ایستادگی است.
