کنگره حزب چپ فرانسه همچنین با حضور 80 نماینده از 50 کشور خارجی با استقبال فراوان، نماد پرطنینی از همبستگی بین المللی برای اهداف مشترک در مبارزه علیه تروریسم و بنیادگرائی، مبارزه برای صلح، آزادی و عدالت اجتماعی را همراه داشت. سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) با حضور هیات نمایندگی از روابط بین المللی سازمان به دعوت حزب چپ فرانسه ابراز علاقه نمود و پیام سازمان به کنگره حزب چپ فرانسه تقدیم شد.
اما میتوان در جمله زیر با آقای خرازی موافق بود که میگوید :" رويكرد دولت، احزاب، مطبوعات و قاطبه مردم بين ترويست ها و جامعه اسلامي تفاوت قايل مي شوند". بر عکس وقتی میگوئید :"نظام فرهنگي و استراتژي سياسي ما به عنوان يكي از پرچم داران عقلانيت در دنياي اسلام بايست بر احياي انديشه تعامل و گفت وگو متمركز شود". به یقین میتوان گفت که با توجه به عملکرد و ترازنامه سی و شش سال نظام جهل و جنایت ولایت فقیه برایران، شک و شبهه بر سلامت و صداقت شما سایه می افکند.
از این نظر، انتخابات 25 نوامبر از یکسو امید و شوق را در بین یونانیان و برای پیروزی سیریزا(3)،( ائتلاف چپ رادیکال)، برانگیخت و سمپاتی و حمایت احزاب اروپائی نزدیک باین گرایش را با خود همراه دارد. در صورت پیروزی جبهه چپ رادیکال "سیریزا"، این نیرو میتواند امیدهائی را در چپ رادیکال اروپائی نوید دهد که برای غلبه بر ریاضت اقتصادی و دیکتاتوری سرمایه داری محافظه کاران اروپائی و شرکای سوسیال لیبرال، انتخاب راه و سیاست دیگری ممکن است.
در پی اقدامات تروریستی روز جهارشنبه، 7 ژانویه علیه نشریه هفتگی فکاهی "شارلی" در پاریس و قتل یک پلیس و مامور شهرداری در 8 ژانویه و به گروگان گرفتن افراد حاضر در یک فروشگاه موادغذائی "کشر" مذهبیون یهودی در9 ژانویه، به ترتیب در دو شهر متصل به خط کمربندی پاریس، 17 نفر کشته شدند. این واقعه با واکنش اقشار و طبقات گوناگون شهروندان فرانسوی از دیندار و بی دین، سیاه و سفید، کارگر و تروتمند، چپ و راست روبرو شد و آنها را در صف واحد علیه واپسگرایان و همه کسانیکه میخواهند مسلحانه پروژه تاریک اندیشی و واپسگرایی را علیه همبستگی انسان، علیه هر گونه بحث و تبادل نظر، علیه فرهنگ مسامحه، علیه اختیار در تعیین روش زندگی و رهائیبخشی را بر جامعه تحمیل کنند، به خیابانهای پاریس و دیگر شهرها کشاند.
"شارلی" در تمام حیاتش از زمان تاسیس در سال1970 و سپس دوباره تاسیس اش در سال 1992 مورد انواع تهدید ازطرف گروههای انحصار طلب و افراطیون رنگارنگ بود. استفان شاربونیه، سردبیر نشریه "شارلی در یک مصاحبه درسال 2013 اظهار داشت :" ضد نژادپرستی و شور و شوق مبارزه برای برابری همه انسان از پایه های منشور شارلی بوده و خواهد بود". دفتر نشریه هفتگی "شارلی" در سالهای اخیر چندین بار مورد تهاجم قرار گرفت.
با پشت سر گذاشتن سال پر تنش 2014، انتشار خبر تمایل آمریکا و کوبا به برقراری روابط دیپلماتیک پس از 50 سال قطع روابط سیاسی، اقتصادی و جنگ تبلیغاتی بین دو کشور همسایه با فاصله 150 کیلومتری، محافل سیاسی و دیپلماتیک سراسر جهان را "غافلگیر" نمود. با یقین می توان گفت که اقلیتی ناچیز چه در آمریکا و چه در دیگر کشورها با این خبر مخالفت و ناخشنودی خود را بیان کردند.
عربستان سعودی، بزرگترین تولید کننده در اوپک، مدعی است که نگرانی اش از رقابت با نفت شیل آمریکاست. پس انتظار می رفت در نشست وین از میزان عرضه خود برای حفظ قیمت بکاهد. اما با تصمیم بر عدم کاهش عرضه سعی در خارج کردن این رقبا (آمریکا و کانادا) دارد. به گفته تحلیلگران سعودی، عربستان از ریاضت اعضای اوپک بعلت کاهش قیمت آگاه است اما بیش از آن از خارج کردن رقبای تولید نفت شیل خوشحال است.
گیدو لیگوری می گوید، من به عنوان یک گرامشیست، مبارزه ایده ها برایم بسیار با اهمیت هستند. در بین اکثریت رهبران کمونیست و همچنین روشنفکران شناخته شده این نحله فکری، ایده های سنت کمونیستی حزب بطورفزاینده ای به نفع فرهنگ نوین رایج شده بود. مثلا گنجاندن مسائلی نظیر فمینیسم، جنبش زیست محیطی در برنامه های حزب لازم بودند. اما در دیگر موارد، پذیرش ایده های نوین زمانی جذاب هستند که با موضوع مبارزه طبقاتی همراه باشند. اگر ایده های فوق به جای مبارزه طبقاتی بنشینند، خود به خود ماهیت و گروه رهبری حزب هم تغییر می کنند. این هم نشانه ای از یک فرهنگ سیاسی گوناگون است که در ایتالیا از آن بنام لیبرال سوسیالیست نام می برند.
... آیا دولتها در کشورهای غربی مجبور می شوند تا در باره نقش دولت در آینده به بازتعریف بپردازند؟ در چه نظام سیاسی می توان بین آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی و شکوفائی جامعه بدون تبعیض با رعایت پایداری زیست محیط توازن برقرار کرد؟ آیا زمان آن فرارسیده است تا بر "پایان تاریخ" پایان داد؟
او بعنوان سردبیر روزنامه "عصر" که در الجزایر منتشر میشد، درمانیفستی به همکارانش میگوید" آزاد باشید، ارتباط نامشروع حرفه ای ما با صاحبان پول را قطع کنید". اگر چه این مانیفست به زیر تیغ سانسور میرود. زیرا کامو دست به افشاگری جرایدی زد که اخبار را وارونه و افکار عمومی را در فضای آنروزآلت دست خود قرار میدادند.او می نویسد" یک روزنامه آزاد را میتوان از آنچه میگوید واز آنچه که نمیگوید محک زد".
اگر چه قدرتهای غربی و در راس آن آمریکا در برخورد با موضوع هسته ای ایران سیاست دو گانه را در منطقه خاورمیانه پیش میبرند، اما اقتدارگرایان در ایران با عدم شفافیت و مبهم گوئی، گره ای بر گره های بوجود آمده افزودند و اینک تحریم های کمرشکن به ناحق بر ملت ایران پرهزینه شده اند. این تحریمها فضای تنفس و اندیشیدن بر جامعه را از شهروندان ربودند
از نکات مثبت این دور دوم مذاکرات، برگزاری نشستهای دو جانبه و شکست تابو گفتگوی دو جانبه ایران ـ آمریکا با میانجیگری خانم کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اروپا و وزرای خارجه ایران و آمریکا که گفتگوهای فشرده دو جانبه را پیش بردند. اینگونه دیدارها با سایر کشورهای حاضر در مذاکرات صورت گرفت. قدر مسلم این نوع دیدارها بویژه با آمریکا، بریتانیا و فرانسه نمیتوانست فقط محدود به موضوع هسته ای بوده باشد. و اختلافات سی و پنج ساله ایران و آمریکا هم از زوایای دیگر مورد بررسی قرار گرفتند. این گفتگوی دو جانبه را میتوان اراده به حل مناقشات از طریق دیپلماسی دانست
اگر چه در کشورهای اندونزی، مالزی و برونی احکام اسلامی در امور قوانین خانواده اجرا میشود، اما این برای نخستین بار است که چنین احکام شرعی در حوزه قوانین جزائی سرایت میکند ومیتواند موجب نگرانی بعضی از کشورها بویژه مالزی که با افراطیون درگیراست، گردد.
برگشت روحانیت به قدرت اجرائی یکی از دغدغه ها اصلی نظام بود تا اعتبار از دست رفته خود را در وجود روحانی بعنوان فردی معتدل، امنیتی، مورد اعتماد رهبر، مسئول مطالعات سیاسی و استراتژی نظام و سرانجام مرد با تجربه در گفتگوهای نظام با کشورهای غربی برای دستیابی به تفاهم و کاهش و تعدیل تحریمها متبلور کند.
اگر به درستی جمهوری اسلامی را مانع استقرار دموکراسی ارزیابی می کنیم، در درجه نخست با نرفتن به پای صندوق رای به سهم خود به انتخابات غیردمکراتیک نه بگوئیم. همه جمهوریخواهان در یک برنامه مشترک به توسعه فرهنگ سیاسی بر ضرورت جدائی دین و دولت اهتمام ورزند، آن طیف از روشنفکران دینی را در پیشتازی به نظام سکولار ترغیب کنیم.
این برای نخستین باردربیست سال گذشته است که در کنگره حزب، برنامه های آلترناتیو و لیستهای کادر رهبری ارائه نشده اند. البته در ماه دسامبر 2012 چند سند سیاسی از فدراسیونها برای مباحثات پیشنهاد شده بودند که در ادامه مباحثات به سند واحدی برای کنگره منتج شد.
ورود نیروهای نظامی فرانسه برخلاف "رسم معمول رسانه ای" و اخبار لحظه به لحظه سی ان ان، بی بی سی، فاکس نیوز... همچون دوره حملات آمریکا و ناتو به عراق، افغانستان و لیبی زیر پوشش نورافکنها قرار نگرفت. این آیا یک برنامه از پیش توافق شده بود یا اینکه عدم همراهی هفته های اولیه آمریکا و بریتانیا و اتحادیه اروپا، نشانه ای از بی میلی وخستگی جنگی این کشورها و واگذاری ماموریت به قدرت استعماری سابق است؟
از یکسو لازم است سلسله مراتبی و اماکن قدرت در نهادهای جهانی را دو باره تعریف کنیم، نابرابری موازنه دولتها را کاهش دهیم. شرط نخست برای اینکار اینست که دموکراسی در نظام روابط بین المللی و مستقیما درسازمان ملل متحد وارد شود. ما باید این هدف را در راهبرد خودمان قرار دهیم. باید اشکال و فرمهای قدرت دموکراتیک را آنطوری در سطح جهان طراحی نمود که فقط نمایندگی سمبولیک خلق ها نباشند.
باید به خلقها، آینده ای بهتر بەغیر از جنگ را ارائه دهیم. در شرایطی که ترس و واهمه از بیکاری ناشی از بحران سیستمیک نظام سرمایه داری مالی کم کم بر رفتارهاو چا لشهای اجتماعی و تبعیض گرائی به "دیگران"چیره می شود، باید اعتماد و امید در حل بحران و تنش زدائی را در سرلوحه برنامه های خود قرار دهیم.
در تاریخ اندیشه هیچ ایده ای مثل پیشرفت تا این اندازه عمر کوتاه و متضادی نداشته است. از نظر بسیاری این ایده از همان ابتدای تولدش، مرده بود. بدون شک در ابتدا در جریان نخستین انقلاب صنعتی، "پیشرفت" به هم سطح باورهای به چالش کشیده، کاهش داده شده بود. سپس با فاجعه آشویتز (اردوگاه اسرای نازی) و هیروشیما، کلمه "پیشرفت" آن چنان مسئله برانگیز شد که بجای آن از واژه خنثی "تغییر" استفاده می شد. سرانجام هر گونه تغییر را پیشرفت نامیدند.
