کنگره حزب چپ فرانسه همچنین با حضور 80 نماینده از 50 کشور خارجی با استقبال فراوان، نماد پرطنینی از همبستگی بین المللی برای اهداف مشترک در مبارزه علیه تروریسم و بنیادگرائی، مبارزه برای صلح، آزادی و عدالت اجتماعی را همراه داشت. سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) با حضور هیات نمایندگی از روابط بین المللی سازمان به دعوت حزب چپ فرانسه ابراز علاقه نمود و پیام سازمان به کنگره حزب چپ فرانسه تقدیم شد.

اما میتوان در جمله زیر با آقای خرازی موافق بود که میگوید :" رويكرد دولت، احزاب، مطبوعات و قاطبه مردم بين ترويست ها و جامعه اسلامي تفاوت قايل مي شوند". بر عکس وقتی میگوئید :"نظام فرهنگي و استراتژي سياسي ما به عنوان يكي از پرچم داران عقلانيت در دنياي اسلام بايست بر احياي انديشه تعامل و گفت وگو متمركز شود". به یقین میتوان گفت که با توجه به عملکرد و ترازنامه سی و شش سال نظام جهل و جنایت ولایت فقیه برایران، شک و شبهه بر سلامت و صداقت شما سایه می افکند.

از این نظر، انتخابات 25 نوامبر از یکسو امید و شوق را در بین یونانیان و برای پیروزی سیریزا(3)،( ائتلاف چپ رادیکال)، برانگیخت و سمپاتی و حمایت احزاب اروپائی نزدیک باین گرایش را با خود همراه دارد. در صورت پیروزی جبهه چپ رادیکال "سیریزا"، این نیرو میتواند امیدهائی را در چپ رادیکال اروپائی نوید دهد که برای غلبه بر ریاضت اقتصادی و دیکتاتوری سرمایه داری محافظه کاران اروپائی و شرکای سوسیال لیبرال، انتخاب راه و سیاست دیگری ممکن است.

در پی اقدامات تروریستی روز جهارشنبه، 7 ژانویه علیه نشریه هفتگی فکاهی "شارلی" در پاریس و قتل یک پلیس و مامور شهرداری در 8 ژانویه و به گروگان گرفتن افراد حاضر در یک فروشگاه موادغذائی "کشر" مذهبیون یهودی در9 ژانویه، به ترتیب در دو شهر متصل به خط کمربندی پاریس، 17 نفر کشته شدند. این واقعه با واکنش اقشار و طبقات گوناگون شهروندان فرانسوی از دیندار و بی دین، سیاه و سفید، کارگر و تروتمند، چپ و راست روبرو شد و آنها را در صف واحد علیه واپسگرایان و همه کسانیکه میخواهند مسلحانه پروژه تاریک اندیشی و واپسگرایی را علیه همبستگی انسان، علیه هر گونه بحث و تبادل نظر، علیه فرهنگ مسامحه، علیه اختیار در تعیین روش زندگی و رهائیبخشی را بر جامعه تحمیل کنند، به خیابانهای پاریس و دیگر شهرها کشاند.

"شارلی" در تمام حیاتش از زمان تاسیس در سال1970 و سپس دوباره تاسیس اش در سال 1992 مورد انواع تهدید ازطرف گروههای انحصار طلب و افراطیون رنگارنگ بود. استفان شاربونیه، سردبیر نشریه "شارلی در یک مصاحبه درسال 2013 اظهار داشت :" ضد نژادپرستی و شور و شوق مبارزه برای برابری همه انسان از پایه های منشور شارلی بوده و خواهد بود". دفتر نشریه هفتگی "شارلی" در سالهای اخیر چندین بار مورد تهاجم قرار گرفت.

با پشت سر گذاشتن سال پر تنش 2014، انتشار خبر تمایل آمریکا و کوبا به برقراری روابط دیپلماتیک پس از 50 سال قطع روابط سیاسی، اقتصادی و جنگ تبلیغاتی بین دو کشور همسایه با فاصله 150 کیلومتری، محافل سیاسی و دیپلماتیک سراسر جهان را "غافلگیر" نمود. با یقین می توان گفت که اقلیتی ناچیز چه در آمریکا و چه در دیگر کشورها با این خبر مخالفت و ناخشنودی خود را بیان کردند.

عربستان سعودی، بزرگترین تولید کننده در اوپک، مدعی است که نگرانی اش از رقابت با نفت شیل آمریکاست. پس انتظار می رفت در نشست وین از میزان عرضه خود برای حفظ قیمت بکاهد. اما با تصمیم بر عدم کاهش عرضه سعی در خارج کردن این رقبا (آمریکا و کانادا) دارد. به گفته تحلیلگران سعودی، عربستان از ریاضت اعضای اوپک بعلت کاهش قیمت آگاه است اما بیش از آن از خارج کردن رقبای تولید نفت شیل خوشحال است.

گیدو لیگوری می گوید، من به عنوان یک گرامشیست، مبارزه ایده ها برایم بسیار با اهمیت هستند. در بین اکثریت رهبران کمونیست و همچنین روشنفکران شناخته شده این نحله فکری، ایده های سنت کمونیستی حزب بطورفزاینده ای به نفع فرهنگ نوین رایج شده بود. مثلا گنجاندن مسائلی نظیر فمینیسم، جنبش زیست محیطی در برنامه های حزب لازم بودند. اما در دیگر موارد، پذیرش ایده های نوین زمانی جذاب هستند که با موضوع مبارزه طبقاتی همراه باشند. اگر ایده های فوق به جای مبارزه طبقاتی بنشینند، خود به خود ماهیت و گروه رهبری حزب هم تغییر می کنند. این هم نشانه ای از یک فرهنگ سیاسی گوناگون است که در ایتالیا از آن بنام لیبرال سوسیالیست نام می برند.

... آیا دولتها در کشورهای غربی مجبور می شوند تا در باره نقش دولت در آینده به بازتعریف بپردازند؟ در چه نظام سیاسی می توان بین آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی و شکوفائی جامعه بدون تبعیض با رعایت پایداری زیست محیط توازن برقرار کرد؟ آیا زمان آن فرارسیده است تا بر "پایان تاریخ" پایان داد؟

او بعنوان سردبیر روزنامه "عصر" که در الجزایر منتشر میشد، درمانیفستی به همکارانش میگوید" آزاد باشید، ارتباط نامشروع حرفه ای ما با صاحبان پول را قطع کنید". اگر چه این مانیفست به زیر تیغ سانسور میرود. زیرا کامو دست به افشاگری جرایدی زد که اخبار را وارونه و افکار عمومی را در فضای آنروزآلت دست خود قرار میدادند.او می نویسد" یک روزنامه آزاد را میتوان از آنچه میگوید واز آنچه که نمیگوید محک زد".