برکلی کوشید تا از تجربه گرایی خاص خود یک فلسفه مذهبی و ایده آلیستی بسازد و می گفت چیزی وجود دارد که بصورت آگاهی انسان درآمده باشد و ایده های بشر زیر پوشش قوای حسی وادراکی او هستند. برکلی نه تنها به واقعیات مادی بلکه به دو مقوله زمان و مکان نیز باور نداشت و وجود مستقل یا مطلق آنان را رد می کرد. او یک تجربه گرای دگماتیست و یک پوزیویتیست تجربه گراست که اشیاء مادی پشت این تجربه ها را انکار می کند.

فلسفه تفکری است انسانی که همیشه همراه و همزاد انسان اولیه بوده و متعلق به قشر و گروه متخصص نبوده است. فلسفه یونان پیش از مسیحیت، حدود هشت قرن پیش از میلاد شامل فلسفه اسطوره ای، فلسفه طبیعی و فلسفه سقراطی است که تا زمان فلوطین در قرن سوم میلادی ادامه داشت. تفکر آزاد فلسفی یونان باستان در حدود 2800 سال پیش آغاز شد که بخش هزارساله از فلسفه غرب را تشکیل می دهد.

آگوستین، روحانی مسیحی قرون وسطی، انسانها را به دو طبقه "مؤمنان و مشرکان، یا نجات یافتگان و لعنت شدگان"، تقسیم می کرد. او یکی از نظریه پردازان "دولت الهی" بود که میان سالهای 430-354 میلادی زندگی نمود و از نظر فکری زیر تأثیر اندیشه های مانی همدانی (276-216 م.) بود. ارتجاع مسیحی، اقشار و طبقات استثمارگر اشراف، فئودال، سلطنت، روحانیون و اسقف ها را در مقابل دهقانان، زحمتکشان و پیشه وران نادیده می گیرد.

فلسفه قرون وسطای غرب با آغاز مکتب مدرسی اسکولاستیک شروع شد. فلسفه مسیحی در طول قرون وسطی کوشید تا از نظرات افلاتون و ارستو برای ادعاهای خود استفاده کند. فلسفه در سده های میانه خدمتکار الهیات و دین مسیح بود و صفت مهم آن رابطه و همبستگی اش با کلیسا بود.

فوتوریست‌ها یعنی" آینده‌گرایان" می‌گفتند هر اثری باید آگاهی طبقاتی را بیان کند و شعار می‌دادند "زنده‌باد محتوا، مرگ بر فرم، گاردهای سفید را سینه دیوار بگذارید!". آن‌ها اهمیت خاصی به فرهنگ شهری، آنارشیسم و صنعتی شدن جامعه می‌دادند، و طرفداران "راپ" خواهان آثاری مانند رمان "دن آرام" شولوخف و "رئالیسم خونین" در ادبیات بودند.

ادبیات استتیک و سرگرم کننده جدید مدعی بود که ایده آلها و اهداف اجتماعی را دنبال نمی کند. در این رابطه سخن از هرج و مرج ادبیات پست مدرن نیز به روی زبانها افتاد. در غالب کتابخانه ها بخشی برای کتابهای ممنوعه از جمله آثار نویسندگان پیش از انقلاب، تبعیدی، غربی و غیرچپ افتتاح گردید. برای نخستین بار کتابهای ممنوعه بولگاکف، پاسترناک، بوخارین، تروتسکی، اخمتوا، ماندلشتام، سولژنینسین، برودسکی، پلاتونف، بوبین و گومیلف اجازه چاپ و نشر یافتند.

مقاله ارنبورگ در باره بحث میان یک زن شاعر و شوهر فیزیکدانش که مخالف شعر و جانبدار علم بود باعث موج "شاعران و فیزیکدانان" در ادبیات شوروی گردید. در پایان دیگر داستایوسکی دیو ارتجاعی بشمار نمی آمد و به همینگوی و پیکاسو تحقیرآمیز "سبک گرا" نمی گفتند و به نویسندگان غربی مانند اشتاین بک، برنارد شاو، استفان تسوایگ، توماس مان، هاینریش مان، کافکا، کامو، پیراندلو، سارتر، آگا کریستی، موراویا و ماوریاک ،اجازه نشر دادند.

میان سالهای 1953-1932 مکتب رئالیسم سوسیالیستی، سیاست ادبی حزب کمونیست شوروی را تعیین می کرد. در بحث های نظری پیرامون ادبیات، پلخانف طرفدار احساسات استتیک، و لنین مبلغ انعکاس واقعیات در ادبیات بود. با وجود آن همه ضعف و کمبودها، ادبیات بعد از انقلاب اکتبر در شوروی آن زمان از جمله جوانترین، پویاترین و مترقی ترین ادبیات خلقها و کشورها بود.

ادبیات روس از آغاز ادبیاتی با جریان غالب رئالیستی بود و در قرون 18 و19 میلادی ادبیات رئالیسم انتقادی رونق گرفت. گرچه مورخین ادبیات از قرن 17میلادی به معرفی ادبیات روس می پردازند، روسها ولی از قرن 11 میلادی دارای نویسندگانی در زمینه ادبیات بودند که به زبان اسلاو شرقی می نوشتند

 در تاریخ سیر اندیشه غرب، ده ها متفکر یهودی تبار در طول دوهزارسال گذشته از موضع لیبرال، چپ، سوسیال دمکرات، علم، شک، یا نادانسته و غیرعمد در سکولارسازی و مسیحیت زدایی فرهنگ غرب مؤثر بوده اند. یکی از آنها گئورگ زیمل (Simmel, Georg 1858-1918)، فیلسوف، پایه گذار جامعه شناسی مدرن و نظریه پرداز مقوله مدرنیته است که بین سالهای 1918-1858 درآلمان زندگی کرد.

از زمان فرگه رشته های منطق و ریاضیات تشکیل وحدتی جدید در رشته فلسفه در غرب شدند. او به منطق ارسطویی زمان خود پایان داد و موجب رونق رشته "منطق کمی" گردید. بعد از کانت در غرب فکر می کردند که علم منطق به اوج تکامل خود رسیده است. فرگه خواهان جدایی رشته منطق از فلسفه شد. او باعث شد که گروهی علم منطق را تنها فلسفه حقیقی زمان وی بدانند

راسل پایه گذار منطق مدرن ریاضی بود که در آغاز قرن 20 بخشی از تاریخ ریاضیات و رشته فلسفه گردید. چپ ها او را نماینده یک نوع نظریه شناخت شکاکانه، تجزیه و تحلیل گرایی منطقی پوزیتیویستی و متفکر لیبرال بورژوا با ایده های انساندوستانه آبستراکت می دانند که ایده های صلحجویانه و سوسیالیستی را تبلیغ می کرد و مخالف با ساختن بمب اتم و جانبدار خلع سلاح جهانی و دشمن جنایات جنگی امریکا در ویتنام بود. وی پایه گذار فلسفه آنالیزی منطقی نیز است که امروزه در کشورهای انگلیسی زبان مرسوم و متداول است.

ویتگنشتاین می گفت جملاتی معنی دار هستند که چیزی را تصویرکنند ولی زبان دیگر نمی تواند جهان را به تصویر بکشاند. چیزی را که می توان نشان داد نمی توان بیان کرد. هدف فلسفه باید توضیح منطقی افکار باشد. فلسفه کوششی است برای درمان و نجات انسان سرگردان عصر حاضر.

در باره ماکس وبر (Max Weber 1864-1920)، جامعه شناس لیبرال آلمانی گفته اند، کسی که می خواهد پیرامون عقلگرایی وی حرف بزند نباید درباره سرمایه داری سکوت کند و کسی که می خواهد درباره سرمایه داری سخن بگوید نباید در باره دین مسیح و مذهب پروتستان سکوت کند و کسی که می خواهد در باره راسیونالیسم در جوامع غربی حرف بزند نباید پیرامون انسان ستیزی بوروکراتیسم این جوامع سکوت کند.

درفلسفه غرب بحث و مقوله ای وجود دارد با عنوان" آنتروپولوژی" یا فلسفه انسانشناسی. متفکر این رشته آرنولد گِلِن (1976-1904 Arnold Gehlen)، جامعه شناس، فیلسوف و نظریه پرداز آلمانی است. وی همچنین از سال 1933 عضو حزب نازی بود و پس از شکست آلمان "نازی زدائی" شد.

ویتگنشتاینWittgenstein ، فیلسوف اتریشی، مشکلات نظری فلسفه را مشکلات ناتوانی زبان می دانست چون به نظر او واژه ها در جملات مختلف معنای گوناگون دارند و غالبا در زبان دارای چند معنی هستند. او می گفت زبان روزمره نیز پر از تضاد و سوء تفاهم است.

هوسرل می خواست با کمک ابزار و راههای کفرآمیز به شناخت خدا برسد. تفکر او را می توان ادامه فرهنگ عصر روشنگری و فلسفه خردگرایان دانست، گرچه چپ ها او را فرزند ایده الیسم مدرن می دانستند. وی در پایان اعتراف کرد که ایکاش بجای فلسفه گری، گلهای باغچه همسایه اش را آب می داد. او می خواست فلسفه را به یک علم واقعی و اصیل تبدیل کند.

گادامر خلاف نمایندگان روشنگری در قرن ١٨، پیشداوری برای قضاوت را مفید می دانست گرچه پیش داوری ممکن است حالتی ناخودآگاه باشد. او می گفت هر فهمی نیازبه یک پیش فهم دارد، و پیشداوری انسان متکی به دانش و فرهنگ جمعی و عمومی او هستند

دلیل بدبینی فرهنگی و تاریخی اشپنگلر شکست امپراتوری آلمان در جنگ جهانی اول، پیروزی سوسیالیسم در شوروی، تشکیل حکومت شورایی چپ در جنوب آلمان، و بحران و تورم مالی اقتصادی در غرب بود. از نظر اشپنگلر فرهنگ همچون عمر انسان از مراحل و دورەهای کودکی، جوانی، بلوغ، پیری و مرگ می گذرد.

او مبلغ نوعی نیچه گرایی نونیز است و همچون نیچه دارای استعداد ادبی در طرح موضوعات فلسفی می باشد. در نظر اسلوتادک نقد از پارازیت های زندگی تغذیه می کند و زبان خانه هستی است. او می نویسد در ادیان ابراهیمی از خشم مقدس سخن رفته و در فرهنگ اروپایی، آثار ادبی هومر مانند کتاب شعر الیاس نخستین اثر مبلغ خشم و خونریزی بوده اند.