مارکسیست ها او را یکی از نمایندگان ادبیات دوره و جامعه بورژوایی بشمار می آورند. بکت غیر از ابتذال و سقوط جامعه طبقاتی به غیرانسانی بودن فرهنگ سرمایه داری نیز اشاره می کند. از جمله آموزگاران وی، بزرگان رنسانس درام ایرلندی مانند جان سینگ و سین اوکامی می باشند.
ایبسن جامعه و طبقه شهروندی خودرا بخوبی می شناخت، و آنرا با توانایی خاصی به نقد کشید. او تضاد بین اصول اخلاقی نظری و زندگی خشن عملی نظام سرمایه داری را نشان داد، و می گفت این نظام در لباس دمکراسی، منافع یک گروه اقلیت استثمارگر را نمایندگی می کند.
اورول می نویسد در حکومتهای توتالیتر و تمامیت گرا، روشنفکران را یا بقتل می رسانند و یا به سکوت وادار می کنند و یا آنها را مجبور می کنند که استعدادهای خودرا بفروشند. قهرمانان غالب آثار او از اقشار پایین جامعه هستند که برای فرار از فشار سرمایه داری به رمانتیک خیالی گذشته پناه می برند.
یونسکو در بعضی از نوشته هایش به نفی هرگونه هدف و نظر سیاسی اجتماعی در ادبیات و هنر پرداخت. او در تمام آثارش در جستجوی یافتن معنی و شرح چگونگی مرگ و زندگی است. درنظراو جهان پوچ و آبزورد نه تنها غیرانسانی و وحشت زا و مرگ آور، بلکه واقعی است.
یونگر همچون یونانیان باستان مرگ را رفیق و شاهد و همراه انسان در مبارزات زندگی قبول کرد، و به نقل از هایدگر می گفت فقط در شرایط اضظراری و فوق العاده و مرزی است که انسان به ماهیت انسان بودن خود نزدیک می گردد.
ویکتور هوگوی جمهوریخواه، و موپاساد ضد استعمار
استتیک جدید ادبی او شامل مقوله هایی مانند حقیقت و زیبایی و طبیعت و جهان نیز می باشد. آثار شدیدا اتوبیوگرافیک وی نه تنها تشان از شهامت ادبی او، بلکه ابراز حالات فردگرایانه و شرح دقیق مشاهدات شخصی او نیز هستند. افکار او بیشتر تحت تاثیر نیچه، هایدگر، پوپر، ویتگنشتاین و هافمنتال است.
بیرمن در نوشته ها، سخنرانی ها، و مصاحبه هایش -، مهاجم، خشن، و بی تعارف است. ترانه های صلح خواهانه و اشعار انتقادی اجتماعی او با انگیزههای شخصی تاریخی هستند. او بعد از اخراج از آلمان شرقی و زندگی در آلمان غربی به انتقاد از برنامه اتمی آلمان و طرفداری از جنبش سندیکایی و سازمان های مستقل مردمی پرداخت.
زیمل غیر از رمانهای قطور در زمینه نمایشنامه نویسی، فیلم نامه، نوول، داستان، کتاب کودکان و تهیه گزارش نیز فعال بود. رمانهای او معمولا تحت تاثیر آثار توماس مان نوشته شده اند. او می گوید هر بار خلاصه ای صد و بیست صفحه ای از رمانهای ناکامل خودرا به وکیل خود برای کنترل می دهد تا پس از چاپ و نشر مورد شکایت سازمانهای دولتی و ارگانهای سرمایه داری قرار نگیرند.
ارنست بلوخ فیلسوف و منقد ادبی می گفت آثار کارل مای بخشی از ادبیات آرمانگرایی رویایی است که کوشش می کند عطش آرزوهای غیر ممکن محرومین و جوانان رمانتیک را ارضا کند. جامعه شناسان دلیل موفقیت آثارش را به سبب خشونت زندگی ماشینی مدرن می دانند که انسانها را در محیط کار و در زندگی روزمره جوری بخود مشغول نموده که انها خصوصیات و احساساتی مانند عشق و محبت و خلاقیت و شوق و هنردوستی و کنجکاوی و شهامت و همدردی و آرامش و زیبایی و عرفان و خیالپردازی را فراموش کرده اند.
