سازمان ها و رهبران سیاسی حتی آنهایی که از جورج بوش درخواست کرده بودند تا یاری دهنده جدی مردم جان به لب رسیده ایران برای برقراری حکومتی دمکراتیک باشند، باید به این حقیقت تلخ پی برده باشند که دمکراسی را نمی توان با حمله نظامی و لشکرکشی برای یک ملت به ارمغان آورد.
قابل توجه است که گالوپ کشورهای دیکتاتوری نظیر کوبا، برمه (میانمار) و کره شمالی را احتمالا ً به دلیل محدودیتهای جدی و احتمال عدم احراز صحت محاسباتی در لیست کشورهای آزمون آماری خود برای سال ٢٠١٢ قرار نداده است. اما ظاهرا ً وسوسه قرار دادن ایران در این رده و نظرسنجی حداقل تلفنی از آن کشور به دلیل اهمیت سیاسی و تحریمها، بسیار بیشتر از احتیاط وحصول صحت آماری و ضمانت علمی بوده است.
همانگونه که بی بی سی رضا شاه را خلع سلطنت کرد، و سپس دولت دکتر مصدق را سرنگون کرد، و در انقلاب سال ٥٧ صدای انقلاب اسلامی ایران شد، اکنون نیز طرح های استراتژیک و هدفمندی در قلب برنامه های بی بی سی، صدای آمریکا، رادیو فردا و تلویزیون من و تو بصورت نهان و آشکار با اهداف درازمدت در پروسه بهینه سازی (ارائه بهترین آلترناتیو) هستند که ما ٣٠ سال بعد (یعنی زمانی که خیلی دیر شده است) به آن آگاه خواهیم شد.
متاسفانه دولت ها همواره از ظرفیت ها، توانمندیها و پتانسیل های بخش های مختلفی معادن، صنعت، کشاورزی و غیره بلوچستان سخن می گویند بدون آنکه قدم های مثبت و کارگشا در راستای توسعه بلوچستان بردارند. دولت های مرکزی در سه رژیم گذشته از توانمند شدن بلوچستان و رشد و خودکفائی آن همواره هراس داشته اند، اگرچه این حقیقت را پنهان نموده اند.
اگرچه توجیه و تقدیس خشونت آنهم از نوع کشتار جمعی توسط عوامل انتحاری جندالله و حرکت انصار ایران، توسط برخی از مسئولین رده بالای شورای هماهنگی شبکهء سکولارهای سبز ايران امر جدیدی نیست. ولی در گذشته توجیه قتل عام انتحاری و ضد انسانی زن و کودک و پیر و جوان، بعنوان نظر شخصی یک فرد توسط اکثریت اعضای شبکهء سکولارهای سبز ايران بی اهمیت جلوه داده شده بود. اینک برای اولین بار حقانیت نظریه توجیه خشونت مشروع بصورت یک "تئوری سکولار ـ دمکراتیک" و قابل دفاع توسط تئوریسین این شبکه مطرح می شود.
حقیقت این است که همه جریانات قومی امضاء کننده منشور شورای ملی شناخته شده هستند و همه آنها به تمامیت ارضی ایران التزام دارند. هیچکدام از آنها عضو مجموعه های جدایی طلب و حتی عضو کنگره ملیت های ایران فدارل نیستند.
همه ما ایرانیان بمثابه اعضای یک خانواده صرفنظر از قومیت، نژاد و مذهب باید با اتحاد و همسوئی ملی در کنار یکدیگر همزیستی و همخوئی مسالمت آمیز و برادری و خواهری و برابری داشته باشیم. اما جاده برادری و برابری نمی تواند یکطرفه باشد، ... باید با خردورزی و تدبیر و بدون تعصب و ذهنیت های القاء شده شوونیستی و افراطی، علل و سبب ایجاد زمینه برای رشد تفکر "جدایی خواهی" و یا "تجزیه طلبی" را جستجو و مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، و بر طرف نمود
اینگونه به نظر می رسد که با افزایش تعداد مکرر "کنفرانس های وحدت" و "همایش برادری" در تهران از یکسو عرصه بر اهل سـُنت ایران نیز از سوی دیگر تنگتر می شود. در گذشته علاوه بر تهدید و حبس علما و فعالان اهل سـُنت و تخریب مساجد اهل سنت، از شرکت رهبران مذهبی سـُنی در کنفرانس های بین المللی و منطقه ای جلوگیری می شد. اکنون بسیاری از آنها ممنوع الحج نیز شده اند و در طی دو هفته اخیر از سفر آنها به حج جلوگیری شده است
در تنقیح مطلب باید تاکید کنم که بنده نیز همانند بخش وسیعی از ایرانیان با جدایی کامل نهاد دین از نهاد حکومت و اجرای "سیاست زمینی" اعتقاد سیاسی دارم. اما از خطر روش های انتزاعی، تعصب، تامگرایی و منش غیر دمکراتیک در طرح مقوله "جدایی نهاد دین از حکومت" تحت عنوان سکولاریسم نو آگاه هستم، زیرا طرح دگماتیستی و "مذهب ستیزی" سکولاریسم احتمالا ً نتیجه ای معکوس ببار خواهد آورد
براستی در مقیاس با آزادی مذهبی موجود در کشورهای غربی، و در حالیکه ادیان دیگر در تهران صاحب کلیسا و کنیسه و محل عبادت خویش هستند؛ محرومیت حداقل صدها هزار اهل سنت ایرانی ساکن تهران از داشتن یک مسجد در اُم القرای جهان اسلام چگونه قابل توجیه است؟
