پرسش‌گر: توران همتی

ما در یک سازمان واحد می‌توانیم متفاوت بیندیشیم. می‌توانیم با تأکید بر یک مبانی مشترک، بر اساس نظر اکثریت، فعالیت سیاسی مؤثری داشته باشیم. تفاوت‌ها به‌خودی‌خود نه منفی است و نه فضیلتی است. طبیعی و از خصوصیات زندگی سیاسی است. آنچه مهم است دستیابی به یک روش مشترک دموکراتیک، برای مواجه با این تفاوت‌هاست.

ترکیب مجلس نسبت به مجلس قبل تغییر کرده است، اما این مجلس کماکان زیر سایه فرامین ولایت فقیه حرکت می کند. نگاهی به آراء لاریجانی برای ریاست مجلس، گویای تعادل قوای کنونی و سمت حرکت آتی آن است

تردید نکنیم جز چنین راهی، چاهی در برابرمان دهان می گشاید. همان چاهی که پیش از این، هر گاه به تفاوت می رسیدیم، درون آن سقوط می کردیم. در آن فضای مسموم، قلم ها بی تدبیر، شمشیر می شدند و هست و نیست یکدیگر را نشانه می رفتند. "دست آورد" چنین نبرد حقیرانه ای، تضعیف کل چپ و تضعیف و تجزیه هر چه بیشتر هر کدام از دو طرف " دعوا "، در جامعه بود. این روش ناپسند، به سهم خود ما را زمین گیر کرد. از فرو غلطیدن در آن چاه، آگاهانه پرهیز کنیم.

در اتخاذ سیاست اگر بخواهیم منصفانه سخن بگوئیم، می بینیم هم مخالفانی که توصیه به شرکت می کنند، به واقعیاتی توجه دارند و هم، کسانی که روی برتافتن از این انتخابات را پی می گیرند، حرف هائی برای گفتن دارند. چون در همین انتخابات با همین مختصات تنگ و ناعادلانه، امکان دخالت مردم باز منتفی نیست. از آنسو، کسانی که شرکت در انتخابات را مفید نمی دانند و به نفی آن رسیده اند، سقف آزادی را نمی خواهند به اندازه ای کوتاه بگیرند و چنان خم شوند که مردم نتوانند کمر راست کنند.

بی جهت نیست که عموم جریانات سیاسی ایران، بیش از آنکه بر اشترکات متکی شوند تا در میدان های بزرگ حرکت کنند، همیشه در حال کشف اختلافات، پررنگ کردن مرزها، صف آرائی بر اساس تفاوتها و ستایش جدائی ها هستند. بر این باورم که تا تحول مثبتی در ذهن و فکر و عمل مان ایجاد نشود، ارتجاع بر ما حکم خواهد راند و چنگال استبداد گلویمان را خواهد فشرد. در چنین وضعی چگونه انتظار داریم مردم کشورمان از ترس هیولای "بدتر" دست به دامن "بد" نشوند و بساط ارتجاع و استبداد حاکم از بام میهن مان، برچیده شود؟

اساسا حکومت های استبدادی، عموم مسائل را، به مساله امنیتی تبدیل می کنند. بدون توجه به این که دانشجو چه می گوید و چه خواستی دارد، نگاه حکومت های استبدادی به دانشجوی منتقد، نگاهی است به یک عنصر مخالف برانداز. امروز حکومت کشورمان به دليل عملکرد سرکوبگرانه اش، برای دانشجویان خواست هائی را که در حوزه سياسی قرار دارند، برجسته کرده است.

حرکت دکتر قبل از انقلاب وسیعا در میان مردم لرستان منعکس گردید. مردم با برجسته کردن خصوصیات مثبت او، در ذهن خود چهره ای شکست ناپذیر از او ساختند. به رغم اینکه هیچ عملیات نظامی در آن منطقه صورت نگرفت ولی پاسگاه های نظامی یکی پس از دیگری، در تصور مردم، به دست دکتر خلع سلاح می شدند. برایش شعرها سرودند و اشعاری را در وصف او و یارانش به آهنگ حماسی "دایه دایه وقت جنگه" افزودند.

امروز ما راهی جز گشودن چشم ها بر انبوهی از اشتراکات نداریم، اشتراکاتی که برای وحدت بسیاری از چپ های کشورمان، کفایت می کنند تا بتوانیم پرچم دموکراسی را بر فراز جامعه ای دموکراتیک، تبعیض ستیز و خواهان آزادی، عدالت و برابری به اهتزاز درآوریم