شرکت کنندگان در تظاهرات و بزرگداشت رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت با خواندن سرود اینترناسیونال و درخواست همبستگی و نشان دادن مشارکت هرچه بیشتر در روند سیاست گذاری های احزاب, و اعتراض به نظام سرمایه داری در ادامه جنگ افروزی ها,و تسلط بانکها بر سرنوشت و اراده مردم، نابرابریهای اجتماعی, تبعیض روز افزون, کم شدن امکانات و رفاه عمومی, خصوصی سازی آموزش و بهداشت عمومی, گرانی و بالا رفتن هزینه اجاره خانه شدند. تظاهرکنندگان به تشدید بحران و جنگ افروزی توسط کشورهای سرمایه داری و بی خانمان شدن میلیون ها نفر از خانه و کاشانه شان اعتراض کردند.

حکومت و یا قدرت نمی‌تواند مقدس باشد، زیرا پیشاپیش برای خود حقانیتی قائل می‌شود که به هیچ وجه، امکان حقوق شهروندان نمی‌تواند در سایهٔ چنین حکومتی لحاظ گردد. حکومتی که دین و یا ایدئولوژی را در مقابل منافع ملی ارجح می‌داند، در برابر هر گونه نقد، واکنشی تند و دفاعی و یا حذفی از خود نشان می‌دهد. تا به امروز در پی اعتراض‌های مطالباتی مردم، پاسخ همین حکومت مقدس! خشونت و مشت آهنین بوده و طی سه ماه اخیر، بیش از ۵۵۰ نفر را در کوچه و خیابان‌های شهرها با سلاح جنگی کشته که برای چندمین بار مشمول اتهام جنایت علیه بشریت شده است.

راستی قدرت رسانه و دست اندرکاران آن در چیست, چرا از همان آغاز تاسیس حکومت اسلامی, عوامل امنیتی و دستگاه های مختلف حکومتی , به جان رسانه ها, روزنامه نگاران و نویسند گان افتادند. چرا قلم ها را شکستند و صاحبان قلم را در سیاه چال های قرون وسطایی قتل عام کردند. چرا پروژه قتل های زنجیری را پیش بردند و چندین نویسنده کشور را با عناوین مختلف,سر به نیست کردند. چرا تلاش کردند تا اتوبوس هنرمندان و نویسندگان را که برای یک دیدار فرهنگی عازم کشور ارمنستان بود, به دره پرت نمایند؟

در واقع منشأ شعار" گشت ارشاد بهانه است, کل نظام نشانه است", از درون مطالبات انباشته شده ای بیرون زده است که سالیان درازی است که حکومت اسلامی حاضر نشده بود به هیچ یک از آن ها پاسخی بدهد.

کودتای سال ۱۹۷۳ شیلی "۱۳۶۲ خورشیدی"، کودتای نظامیان به رهبری آگوستو پینوشه علیه دولت سالوادور آلنده، رئیس جمهور شیلی بود که در روز یازدهم سپتامبر سال ۱۹۷۳ اتفاق افتاد. این واقعه یکی از مهم ترین حوادث تاریخ شیلی است، و بر آینده و روند دموکراتیک این کشور آسیب های بزرگی وارد نمود. به گواه اسناد و شاهدان عینی، کودتاگران از حمایت مستقیم ایالات متحده در براندازی دولت برخوردار بودند. کودتای شیلی به سقوط دموکراسی شیلی و دولت های دموکراتیک در شیلی، که از سال ۱۹۳۲ انتخابات دموکراتیک برگزار کرده بودند، پایان داد. پیتر وین، مورخ، کودتای ۱۹۷۳ را یکی از خشونت بارترین وقایع تاریخ شیلی توصیف کرد که توسط آمریکا حمایت می‌شد.

مردمی که با رویا های خود در انقلابی بزرگ شرکت کردند، در همان کوران درگیری های منطقه ژاله تهران در روز ۱۷ شهریور ۱۳۵۷، هرگز فکر نمی کردند که چنین کشت و کشتاری بار دیگر در کشور ما در برابر چشمان آیندگان اتفاق خواهد افتاد.اما،همان مردم انقلاب کرده و همان جان های عزیزی که با عشق و علاقه به استقبال گلوله ها رفتند، زخمی ها را بر دوش کشیدند، در صف اهدای خون تا ساعت ها در مقابل بیمارستان ها صبورانه در انتظار ایستادند، زمانی از آن روزگارشان نگذشته بود که خود در مقابل سرکوب نیروهای امنیتی حکومت نوپای جمهوری اسلامی،غرقه به خون خود از پای افتادند، حتی به مراتب، خشن تر و با سبعیتی کم نظیر مواجه شدند.

ما همان نسلی هستیم که آن صاعقه نکبت و نا میمون، بر سر ما افتاده است ، ویرانگری و شعله های مهیب آن، دامن ما را در هر کجایی که باشیم گرفته است و دست از جان و جسم ما بر نمی دارد و فرزندان ما هم از شراره سوزان آن، دل سوخته مانده اند. امروز همه آن چه که بر نسل ما رفته است، کشتاری سیستماتیک و از قبل سازمان داده شده بود که چیزی به غیر از جنایت علیه بشریت و کمتر از نسل کشی نام نمی گیرد. از گور های دسته جمعی، دستان آرزومند و به خون خفته های عزیزان ما، در اعتراض به این همه جباریت و قساوت و بیدادی که به آن ها رفته است، از خاک بیرون مانده اند.آن ها ما را به دادخواهی فرا می خوانند!

رفیق احمد ذیبرم برای آخرین بار برای دیدار خانواده به زادگاهش بندر انزلی رفت. دیداری که به واسطه مهر بیش از اندازه او به اهل خانه خصوصاً پدرش، همه را متعجب کرده بود. بعد از این دیدار، سوار بر اتوبوسی شد که از سمت اردبیل و آستارا، با عبور از انزلی به سوی تهران می‌آمد و این‌چنین سفر بی‌بازگشت خود را آغاز کرد.محمد بلوری روزنامه‌نگار قدیمی در گزارش خود از چریک جوانی به نام احمد ذیبرم نام می برد. چریکی ۲۷ ساله از اعضای سازمان چریک‌های فدایی خلق که در روز ۲۸ مردادماه ۱۳۵۱ در درگیری با نیروهای ساواک کشته شد.

مردم جامعه ما با کنجکاوی منتظر هستند که سرانجام، در ارتباط با حجم سرسام آور تخلفات مدیران حکومتی فولاد مبارکه اصفهان، چه بر سر این سهامداران مافیای حکومتی خواهد آمد! همانطور که هزاران نفر از شهروندان کشور را در زندان های کشور به قتل رساندند، ولی مسئولان مربوطه هم چنان در هرم قدرت هستند و تا کنون هیچ یک از مرتکبین و آمران این کشتار ها، در مقابل یک دادگاه مستقل در مقام پاسخ گویی ننشسته اند. و هم اکنون بیش از ۱۲۰ هزار زن در زندان قرچک تهران که یکی از بزرگترین زندان های زنان جهان است، در اسفناک ترین شرایط غیر انسانی، به جرم دزدیدن نان و ... برای سیر کردن شکم فرزندان خود، اسیر مانده اند.

۶۹ سال از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ گذشت. در پی موفقیت کودتا و سقوط کابینه دوم دولت ملی دکتر مصدق، سرلشکر فضل‌الله زاهدی عهده‌دار تشکیل کابینه جدید شد. کودتای ۲۸ مرداد یکی از حوادث سرنوشت‌ساز در تاریخ معاصر ایران بود که نتیجه مستقیم آن، خروج کشور ما از مسیر دموکراسی، آزادی مطبوعات و احزاب سیاسی بود، و به دنبال خود محدودیت و سانسور اهل قلم و تولید خشونت و سرکوب فعالان سیاسی و نیروهای سکولار را بهمراە آورد. حکومت دیکتاتوری پهلوی از همان آغاز به قدرت رسیدن رضا شاه، علیرغم وجود قانون اساسی بازمانده از انقلاب مشروطه، حاضر به تأسی از قانون نشد و بنیانی کج بر خود گرفت. محمد رضا پهلوی هم با همان سبک و سیاق ادامه داد و حاضر نشد به قانون مشروطه گردن بگذارد و برعکس تلاش کرد با نمایش های بسیار ناشیانه و ساختگی و با تکیه بر دولت های خارجی و حمایت افراد ناصالح و فرصت طلب که جز جاخوش کردن در دستگاه های دولتی هدفی نداشتند، به حکومت فردی خود ادامه دهد.

جنبش کارگری و تشکل های مطالبه محور کشور ما از سابقه ای بیش از صد ساله برخوردار است و آنچه که ما امروز شاهد آن هستیم، ادامه تاریخی آن است که از درون خون و قیام و انقلاب بیرون آمده است. جنبشی با ویژگی های روبه رشد، سازمان یابنده و همراه با شعارهایی عمیقا صنفی طبقاتی است. و دقیقا بر اساس خصلت طبقاتی خود، از شعار هایی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و گاها ایدئولوژیک برخوردار‌است. اما جنبشی است استوار که که پا بر زمین خود دارد. جنبشی که علیرغم نقشی که در انقلاب بهمن بازی کرد، امروز توسط صاحبان قدرت، مورد سرکوب قرار دارد و تمامی تلاش دستگاه قدرت، در به زیر امر درآوردن آن است. و یا باید همچنان مورد تخت و تاز آن ها قرار بگیرد و قلع و قمع شود.