سیمین بهبهانی
زنی با زبانی چو شمشیر
عالم تاج قائم مقامی، با نام شعریِ ژاله از زنان شاعر برگزیده ی کشور ما است که نامش همراه با شعرش به تصادف باقی مانده است و اگر پسرش ، پژمان بختیاری ـ که خود از شاعران خوب معاصر بود ـ در کتاب های باقی مانده از مادر جست و جو نمی کرد، در نمی یافت که مادرش شاعری خوش ذوق و توانمند بوده است
سیمین بهبهانی: از مدرسه ناموس تا کاندیداتوری جایزه نوبل ادبی
فرازهای زندگی و آثار ماندگار سیمین بهبهانی، بانوی شعر و غزل ایران فراوان است و از ظرفیت یک متن مختصر بیرون. اما ما در مدرسه فمینیستی به بهانه تولد 83 سالگی ایشان تلاش کرده ایم در حد بضاعت و امکانات مان، مختصری از احوالات و آثار ایشان را گرد آورده و منتشر سازیم:
زنی را می شناسم من
زنی در کار چون مرد است
به دستش تاول درد است
ز بس که رنج و غم دارد
فراموشش شده دیگر
جنینی در شکم دارد
خرداد
ماه شادی
ماه فریاد
دوم خرداد یادتان هست
انگار همین دیروز بود
واگشتنش را دوست دارم
سوگواري قلم سيمين بهبهاني درتشييع آیت الله منتظری:
آن كس كه "مكتب به مسند وانهشت"...
مردي كه دامان شريفش
پاكيزه تر از آسمان بود
درقطره اشکش محبت
تابیده چون رنگين كمان بود
چه وجود بُلعجبی هستم
دلِ تخته پاره ندادندم
که چو بشکنَد، به فغان آید _
چه وجودِ بلعجبی هستم
که «تَرَق» نکَردم و بشکستم!
خاک مرا به باد مده!
• سیمین بهبهانی، تازه ترین سروده خود را با نام «خاک مرا به باد مده»، به ملت آزادیخواه ایران تقدیم کرد ...
