با امید نور افشانی،
از پس این تیره- شب یلدا،
در ره دشوار خود، بی باک، پویان است.

برای دریافتن عذابی که این بانوی انساندوست پس از شنیدن تأیید حکم اعدام خود متحمل شد، تصویری که از او در رسانه ها انتشار یافته است و تأثر همراه با شگفتی او را از این حکم ناعادلانه بازتاب می دهد، ببینید تا به وضعیت و شرایط موجود کشور بیشتر پی ببرید.

برقراری آزادی مطبوعات و آزادیهای سیاسی در کشور به عنوان عامل اثربخش و زمینه ساز پیشگیری و برچیدن فساد اقتصادی، مالی و اداری، پیش شرط نخست رشد صنعتی و اقتصادی کشور است و بدون تأمین آن با هیچ سرمایه ی کلان خارجی نیز، نمی توان به هدف رشد پرتوان اقتصادی رسید.

گامی دگر بزن،
با همرهان خویش،
در این ره دراز،
تا مرزهای روشن آزادی!

اینکه کشورهای ذینفع، نه تنها در اندیشه تعیین دولت آینده ی سوریه، بلکه تعیین قانون اساسی جدید در سوریه باشند، به هیچ رو، نه به لحاظ حقوقی و نه به بهانه ی مهرورزی نسبت به مردم سوریه یا ادعای ضرورت استقرار دمکراسی در کشوری بیگانه بدون درخواست دولت قانونی آن، در کلیت خود مردوداست و مبنای قانونی ندارد.

شرایط همه گیرشدن فاصله موجود میان ثروتمندترینان و تهیدست ترینان که هم اکنون سرعتی شگفت انگیز دارد نمی تواند تا ابد بی پاسخ و به اقشار و طبقات کنونی جامعه محدود بماند و حاصل آن تداوم و گسترش همه جانبه تضاد طبقاتی در هر کشور، به ویژه در کشور ما و در سراسر خواهد بود که در این مطلب به شرح آن پرداختم.

شتاب مکن، نرگس!
" با مرگ نحس پنجه میفکن! "
فردا در انتظار رخصت است
آن را که بود تکیه گاه کلامت:
" انسان."

ایستاده ای تو، ای عزیز!
پرچم بند عزم کارساز توست برفراز
از نهیب تندبادهای بی امان زندگی در احتزاز.
در کنار آن توایستادەای

سخنی در باب پاسخ سید مصطفی تاجزاده به
بولتن نویسان سپاه منتشرشده در نشریه کلمه:
حصرخانگی و زندان سیاسی ازدهه ی 60 تا دهه ی 90

سید مصطفی تاجزاده درآغاز سخنش نقش رهبران جمهوری اسلامی را دراعمال سیاستهای مرتبط با حصر و زندان با یکدیگر مقایسه کرده است. درآغاز او با آوردن این جمله که:“آیا دهه¬ی اول پیروزی انقلاب دهه¬ی «حصر¬کردن منتقدان بدون محاکمه» و «آویزان کردن مخالفان با یک فرمان» بود؟"، خواسته¬است تفاوت میان دو رهبر تا¬کنونی جمهوریِ اسلامی را بیان¬کند ...

...اما می توان پرسید که این بنیه ی اقتصادی، دفاعی، علمی، صنعتی و تکنولژیک، و صد البته همراهی مردم باید از کجا و به چه بهایی تأمین شود؟ و، آیا تهران بدون پشتوانه ی مردمی لازم می تواند همه ی آن اهداف دیگر را که نگارنده برشمرده است تأمین کند؟ پشتوانه ی مردمی لازم از کجا باید تأمین شود؟ آیا با خط فقر به عبارتی چهار برابر حداقل دستمزد می توان پشتوانه ی مردمی تأمین کرد ...