از این نظر است که شاید بتوان گفت بحران امنیتی در خلیج فارس و یا هر نوع ممانعت از صدور نفت ایران بیشتری فشارها را به دولت ایران می تواند وارد کند. دیگر انواع تحدید ها و تحریم های اقتصادی بیشترین فشارهای خود را می تواند به مردم عادی منتقل نماید. این در شرایطی می باشد که الیگارشی اقتصادی، سیاسی امنیتی سپاه، آقازاده ها و اطرافیان ولایت فقیه همچنان کلیدهای اصلی اقتصادی کشور را در دست های خویش گرفته و در راه بسط و کنترل منافع خویش، اعمال دیکتاتوری و خفقان اتوکراتیک اسلامی و ماورای قوانین داخلی و بین المللی عمل می نمایند.

مانند تحريم‌هاي ايران، اغلب تحريم‌هاي وضع‌شده آمريكا عليه کره‌شمالي از سوی کنگره به تصويب رسيده و لغو اين تحريم‌ها نيز به مصوبات کنگره نياز دارد. به عبارت ديگر، همان‌گونه که کنگره در برابر تصميم دولت وقت به رياست باراک اوباما براي تعديل تحريم‌هاي هسته‌اي ايران ايستاد، چه‌بسا قانون‌گذاران آمريكايي نيز به سرعت مقامات اجرائي نتوانند از مرحله تقابل با پيونگ‌يانگ به مرحله آشتي با آن برسند و تحريم‌هاي کره‌شمالي به قوت خود باقي بماند؛ به‌ويژه اينکه اگر در انتخابات 2018 و 2020 حزب رقيب، حزب دموکرات، کنترل کنگره و کاخ سفيد را در دست بگيرد و همان کاري را با ميراث ترامپ انجام دهد که جمهوري‌خواهان با ميراث اوباما در توافق هسته‌اي با ايران انجام دادند.

مشکل اقتصاد ایران محدود به دولت‌ها نیست. مسئله اقتصاد ایران، مسئله نظام است. غول‌های اقتصادی ایران سپاه پاسداران، بنیاد مستضعفان، بنیاد شهید، آستان قدس و… هستند. بانکهای وابسته به نهادهای نظامی، امنیتی و قضایی را داریم. در سطوح پائین با تعاونی‌‌های وابسته به قوه قضائیه، نیروی انتظامی، سپاه، بسیج و سایر ارگان‌ها مواجه هستیم.
درآمد اصلی دولت فروش نفت و مالیات است. مجلسی وجود دارد که در بودجه عمومی کشور پولهایی را به نهادهای مذهبی − که مانند انگل همه بندهای بودجه را آلوده کرده‌اند − تخصیص می‌دهد.

همزمان با تشکیل حزب نوین چپ ایران ( فدائیان خلق) باید از پتانسیل های استفاده و سوءاستفاده از دنیای مجازی رسانه های اینترنتی آگاه بوده و از ارتباطات ناسالم و مشکوک پرهیز کرده، جلو سوء استفاده های احتمالی تبلیغاتی مستقیم و غیر مستقیم ناسالم را گرفته، از گذاشتن اطلاعاتی که می تواند مورد سوءاستفاده قرار بگیرد ممانعت کرده و این رسانه ها را به دستگاه ها و وسائیل ترویج آگاهی ها و ارتباطات سالم مدنی مردمی استفاده کرده و دستگاه های صد تبلیغاتی شانتاژ ضد اطلاعاتی نئوکان ها و دست های داخلی آنها را خنثی نمود

رزا لوگزامبورگ در سیاست و زندگی شخصی، در تئوری و در عمل سطحی از استاندارد را به نمایش گذاشت، که از آن هنگام تنها در مواردی نادر، در صورت وقوع، دست یافتنی بوده است. او با همه تقبیح‌ها و افتراها، امروز هم برای بسیاری صرفاً به عنوان بتی خاموش قابل تحمل و حتی سودمند است. بدین ترتیب این زن بزرگ کوتاه قامت کماکان به مثابه یک چالش و بیشتر از آن مایه امید باقی مانده است.

دوستی می‌گفت: روحیه‌ات را نباز. هدف انسان دوستان آزادی‌خواه حق، و راه آن‌ها درست است. در تداوم تاریخ پیروزی نهایتاً با آن‌هاست. مشکل تو عجله است. گمان می‌بری همین فردا بلادرنگ خواهی توانست سعادت توفیق را در آغوش کشی.

حتی اگر ما یک کشور یکپارچه کردستان را تصور کنیم، چرخ اقتصاد چنین کشوری چگونه خواهد چرخید؟ همان‌طور که رهبران اقلیم کردستان می‌دانند، بدون وجود کرکوک، چنین کشوری بقا پذیر نخواهد بود، و حتی باوجود کرکوک پیش‌بینی آینده‌ای موفق، برای کشوری که متشکل از چهار تکه از کمتر توسعه‌یافته‌ترین قسمت‌های چهار کشور کمتر توسعه‌یافته است و دسترسی به دریا هم ندارد، سخت است.

کامو و سارتر کمونیست بودند یا سوسیالیست؟ چرا کامو با با خشونت انقلابی مخالف بود؟ در صورت تعارض آزادی و عدالت کدام یک را باید برگزید؟

کسی که دربارۀ حکمرانان کشورش در دورۀ معاصر، مهم‌ترین اطلاعات را نداشته باشد، چه درکی از «تحول» و «تغییر» و «آینده» دارد؟ چند ایرانی را می‌شناسید كه بداند چرا در مجلس پنجم مشروطه از پیشنهاد رضاخان، مبنی بر تغییر سلطنت قاجار به جمهوری، استقبال نشد؟ چرا بازدیدكنندگان از «خانۀ مشروطیت» در تبریز به اندازۀ زائران یكی از امامزاده‌های كاشان نیست؟ آیا مردم ایران می‌دانند چرا انگلیسی‌ها رضاشاه را تبعید كردند؟ آیا كسی می‌داند چرا ناصرالدین شاه مخالف تدریس جغرافیای بین الملل در دارالفنون بود؟ این دانستنی‌ها برای ما به اندازۀ باران برای باغ لازم است.