دنیا در چشمانم
سیاه،
در حال غبار شدن است
این است کیفر خواست زندگی !؟

چه فایده..‌.
آرزوهایم چه می شود ؟
دنیا با آدمها و چیز های خوب -

کسانی نشسته اند، ردیف،
زیر سایه بیدهایِ سر برافراشته، در
محو شده اند در خود،
گم شده اند انگار، چون ریگهایی در تالاب

گروه هایی بسیار از مردم از ساعت ۱۰ صبح از خیابانهای اطراف بهارستان به سمت مقابل این مجلس در حرکت بودند. از پیش، بسیاری از مردم در محل مقرر حضور داشتند و هر لحظه بر تعدادشان افزوده می شد. آنان دست نوشته هایی در دست و شعارهایی که از زخم های کهنه بر می خواست و از بغض ها و کینه هایی که ستم پیشگان حکایت می کرد و آن روز، روز اول ماه مه، این زخم ها دوباره سرباز کرده بود در آنجا حضور داشتند.

بهاران در راه است
قلب پروانه ها باز به تپش در می آید
و سر و صدای گنجشکان
بر گوش بهار می نشیند

تو ای سپیده در قعر تاریکی؛
نوری... که هنوز بر سیاهترین
روزنه ها می تابی،
عشقی ... و بر آلام خیلِ دلسوختگان مرحمی
تو خورشیدی جهانتابی

هزاران پروانه،
مقابلِ چشمانت
بال گشوده اند،
قصد پرواز داری،
بال که می گشایی،

پرده های سیاهی در آتش می سوزد.

اسماعیل،
خوابی یا بیدار؟
برایت خواب دیده اند برادر
بیدار باش؛

اما غافل نماندیم...!؟
از آنچه بر اسماعیل گذشت
آنچه بر کارگران هفت تپه
کارگران فولاد اهواز
و بر...
گذشت
اسماعیل،
تنها نماد است،
نشانه است

من خیس از خوزستانِ
یکی همه شده،
به خانه بازگشتم
لرز، نشسته بر تن سیاهی

در پشت دیوارها
بغض های ترک خورده،
زخمهای کهنه
خشم بر دندان می سایند،