گمان می‌کنم که یک انتقاد" اریک اُولین رایت" به چپ‌ها در جهان در چهل سال گذشته، شامل چپ در ایران هم می‌شود که بیش‌تر «ضد» و منتقد پدیده‌های منفی و ناعادلانه بوده تا این که چشم‌انداز ترسیم و راه‌حل‌های عملی برای مشکلات روزمره، ارائه کند. ساده‌انگاری است اگر تصور کنیم که استفاده از شعارهای انتزاعی مانند «مبارزه علیه نولیبرالیسم» و یا «مبارزه برای دموکراسی»، قدرت بسیج عاطفی لازم برای ایجاد انگیزه در انبوه انسان‌ها برای اقدام به فعالیت اجتماعی را دارد. آنهایی که چنین شعارهای کلی می‌دهند، با این که مردم در واقعیت زندگی با چه مشکلاتی درگیر هستند کاری ندارند. مشغله‌ی آنها این است که مردم چگونه باید (بر اساس تئوری‌های آنان) رفتار کنند و بیندیشند. لذا همّ و غم آن‌ها، بیش‌تر این بوده که به مردم «حالی کنند» که مسأله‌ی آنان «در واقع» چه هست و به آنها رهنمود بدهند که چه کارهایی را برای حل آن «مشکلات واقعی»شان باید انجام دهند، به جای آن‌که به دنبال راه‌حل‌های معین، شدنی و ممکن برای مشکلات روزمره‌ی زندگی آدم‌ها باشند.

جامعه مدنی ایران خواست های زحمتکشان، صدای مدافعان حقوق بشر، صدای اعتراض های خیابانی کارگران، معلمان، بازنشستگان و دیگر اقشار اجتماعی را شنیده اند و پشتیبانی خود را از مطالبه های صنفی آنان اعلام کرده اند. توسعه فقر و فشار معیشتی، شهروندان کشور را فشرده تر کرده و خواسته های مطالباتی را عمومی تر نموده و صدای آن ها را به خیابان ها کشانده است. ما از خواسته های مطالباتی کارگران, زحمتکشان و دیگر اقشار جامعه, پشتیبانی می کنیم.

رفیق انوشیروان لطفی، متولد سال ١٣٢٨ دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران بود، در سال ١٣٦٠ ازدواج کرد و دخترش که خاطره نام دارد، درزندان اوین متولد شد. وی که از کادرهای سازمان چریک های فدائی خلق ایران بود, پس از انشعاب, در سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) به فعالیت خود ادامه داد. وی در رژیم سابق به حبس ابد محکوم شده بود و در روزهای آغازین انقلاب بهمن, همراه دیگر زندانیان سیاسی از زندان آزاد گردید

برای شناخت صمد و ارزشش برای کانون مدافعان ما گوشه کوچکی از زندگی صمد را می نویسیم تا بگوییم چرا صمد ارزش آن بزرگداشت را داشت و چرا بهای آن برای برگذار کننده و شرکت کنندگان مهم نبود. این اعتماد دو طرفه بود که صمد اشعارش را به کانون می داد برای چاپ که معدودی از آن بر روی سایت کانون موجود است. صمد دوست کانونی ها بود. هنرش در شعر، بازیگری و طراحی به دهه شصت بر می گردد. صمد گنجینه ای از لغات فارسی بود. صمد برای انسانیت و طبقه فعالیت می کرد و اکثر شعرهای او تقدیم شده به کسی حتی کسی که تغییر کرده باشد. صمد از معدود شاعران نیمای است که از لحاظ سبک شعر بسیار عمیق بود. کانون او را یکی از قله های شعر فارسی می دانست. کتابهای شعر او از کتاب آواز در بن‌بست، آفتاب‌ و فولاد کودک مهتاب، بامداد از دریچه تاریک و آواز بچه های تهران نمونه های شعرهای عصبانی است که طراحی روی جلد کتاب و طراحی های بسیاری از جمله کارهای او است که می شود فهمید که این روح سرکش در کجا قرار داشته است

در مدرسە می گفتند کە باید میهن را دوست داشت، و از آن بە گاە حملە دشمن دفاع کرد. پس میهن همیشە دشمنانی دارد. و چرا دارد، من این را نمی توانستم بفهمم. شاید بە این علت کە داشتن همیشە حسادت برخی ها را تحریک می کند، و یا شاید بە این علت کە آنی کە دارد می خواهد بیشتر داشتەباشد. راستش نمی دانم. و حالا می گفتند کە همان دشمن حملە کردەبود. همانی کە آن طرف مرز میهن بود. و من از رادیوی پدر می شنیدم کە میهن من هم حملە می کرد! پس کی راست می گفت؟ یک بار از پدر این را پرسیدم. او پکی بە سیگار ارزانش زد، و در پشت دود غلیظی کە از دهانش بیرون می آمد با چشمانی کە بشدت کوچک شدەبودند و از دود می گریختند، گفت "اونی کە اول حملە می کنە، مقصرە. و اونی کە بعدا حملە می کند تا حملە رو جواب بدە باز چونکە اول حملە نکردە صاحب حقە!"

تذکر ضرور: پخش میزگردها در این صفحه از نشریه کار لزوما به معنی تایید یا وابستگی این برنامه ها به سازمان ما نیست و صرفا به دلیل خدمت به جامعه دوستان و نزدیکان فکری به سازمان صورت می گیرد!

شاید روزی من
در این ماتم سرا
پیراهن سیاه را
از تن برکنم،
و شاخه هایی از گلِ سرخ
بر گیسوانِ سحر بنشانم.

نزدیک به دو هفته از یورش نیروهای امنیتی به خانهی کیوان مهتدی، نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران و آنیشا اسدالهی، مترجم میگذرد. ۱۹ اردیبهشت ماه این دو حامی طبقه کارگر پس از تفتیش خانه و توقیف وسایل شخصی شان بازداشت و به بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند . پس از چند روز بیخبری معلوم شد که بازداشتهای اخیر در پی پروندهسازی وزارت اطلاعات صورت گرفته است. نیروهای امنیتی با تولید و انتشار خوراک رسانه های مطلوب خود نام بازداشتشدگان اخیر، کیوان مهتدی، رضا شهابی، آنیشا اسدالهی، ریحانه انصارینژاد، حسن سعیدی، ... و نیز معلمان بازداشتی، رسول بداقی، اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه، شعبان محمدی و ... را به پرونده سازیها و شایعه پراکنیهای جهتدار خود گره زدند

امیر پرویز پویان,از چهره‌های برجسته‌ی جنبش چپ نوین ایران و از بنیان‌گذاران سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران بود. او در ۲۵ شهریورماه ۱۳۲۵ در محله سلسبیل تهران به‌دنیا آمد. پویان تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در سال ۱۳۴۴ در شهر مشهد به پایان رسانید.و در پایان همین سال راهی تهران شد. امیرپرویز پویان از محافل سیاسی مذهبی وارد عرصه سیاست شد و در جبهه ملی فعالیت داشت. پیش از آن روند تغییر اندیشه‌های او آغاز شده بود. ورود امیرپرویز پویان به دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران این روند را سرعت بخشید. او پس از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، از گروه‌های مذهبی-سنتی به خاطر بی‌عملی فاصله گرفت که نهایتاً به چرخش کامل ایدئولوژیک او منجر شد. امیر پرویز پویان پس از گرایش به سوسیالیسم به تشکیل و سازماندهی آزادی‌خواهان و هم‌فکران خود برای مبارزه با دیکتاتوری شاه پرداخت

صدای متقاضیان کار و دستمزد عادلانه, رفاه اجتماعی, آموزش و بهداشت رایگان, صلح, مبارزه با راسیسم و حقوق و دستمزد مساوی بین زنان و مردان و حفظ محیط زیست و سرانجام جراحی در توزیع ثروت و مقابله با قدرت فائقه سیستم سرمایه داری است که نمی تواند بی پاسخ بمانند. امروز شهروندان اتحادیه اروپا خود را در مجموع, در گیر جنگی پنهان و آشکار در ارتباط با مداخله روسیه در اوکراین می بینند, که رهبران اتحادیه در حمایت از اوکراین، سراسیمه و هیجان زده به نام حمایت های بشردوستانه, مداخله عملی خود را نشان داده اند و خاطره جنگ های بین اروپایی بالکان " ۱۹۹۱ – ۲۰۰۱ " را زنده کرده اند. آیا این جنگ, موجب اتحاد بیشتر ساکنین قاره اروپا خواهد شد؟

سازمان بین المللی کار با همکاری ۱۸۷ کشور عضو آن وظیفه تنظیم ، تالیف و اشاعه موازین بین المللی کار، از جمله حفاظت از ایمنی و سلامتی محیط کار را به عهده دارد و در این رابطه موازین محکمی را برای بهداشت و ایمنی کارگران در شرایط کارهای گوناگون تالیف کرده است. این موازین دولت ها، کارفرمایان و کارگران کشور های عضو، از جمله ایران، را مسئول حفاظت، اشاعه و اجرای قوانین ایمنی و سلامت کار میداند. کشور ایران از زمان تاسیس سازمان بین المللی کار در سال ۱۲۹۷ در آن عضویت داشته است. پس از پایان جنگ جهانی دوم، ایران با شرکت در کنفرانس بین المللی کار، رابطه رسمی خود را با سازمان آغاز کرد و نهادهای قانون گذار کشور در جریان قوانین بین المللی کار قرار گرفتند

در این نوشته به یکی از جنبه های پر مناقشه بحران اوکراین پرداخته می شود که به نظر می رسد از گره های اصلی درک و یا عدم درک درست از بحران اوکراین است. آیا "اقدام پیشگیرانه" روسیه در بهم زدن طرح های ناتو، نقض حاکمیت اوکراین است؟ به عبارت دیگر، روسیه چه باید می کرد، تا به نقض حاکمیت اوکراین که رسانه های جریان اصلی غرب یک زبان آنرا "حمله تحریک نشده" (Unprovoked Attack) می نامند، متهم نمی شد. آیا اقدام پیشگیرانه روسیه، به سبب "دیوانگی پوتین"، و یا تمایلات توسعه طلبانه روسیه برای احیای امپراتوری تزاری است، یا بالعکس، عکس العملی دفاعی و ناگزیر در مقابل توسعه مداوم ناتو به شرق؟ به جنبه های دیگر بحران اوکراین در نوشته های آینده خواهیم پرداخت

آری، گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان راه نمی اندیشم
من به آغاز می اندیشم، با تمام تجربه

همزمانی این حرکت های خودجوش با حضور پررنگ جوانان و زنان با حرکت های اعتراضی معلمان می تواند این نتیجه را رقم زند که اعتراضات پراکنده و مقطعی به تدریج حالت سازمان یافته و هماهنگ پیدا کرده تا در نهایت به دگرگونی ماندگار موازنه قوا به نفع مردم بیانجامد . اما نباید فراموش کرد که وقوع اعتراضات خودجوش و غیر ساختارمند مردم در چندین شهر ایران و احتمالا شهرهای آتی خاص ایران نبوده و این اعتراضات مطالبه گرانه پیشتر از ایران و در دیگر کشورهای در معرض تورم جهانی به وقوع پیوسته است.

من بەخاطر دارم کە دو کوچە پایین تر، بە طرف سمت راست خانەای بود قدیمی کە در آن خانوادەای زندگی می کردند با دو پسر و سە دختر. دخترها بزرگتر بودند و سالها بود کە ازدواج کردەبودند. من آنها را می دیدم کە گاهگاهی برای دیدار پیش پدر و مادرشان می آمدند. با بقچەهای بزرگی کە بعضی وقتها بە همراە داشتند، و نیز با بچەهای قد و نیم قدی کە همیشە سر چیزی با هم دعوا می کردند. و مادرانی کە حین سخن گفتن، بر سرشان داد می زند. این خانمها، موقع عبور از کوچە چنان با صدای بلندی با هم صحبت می کردند کە توجە هر عابر و هر انسانی را بەخود جلب می کردند.

دین همیشه در مقابل علم و شناخت علمی قرار داشته و مانند خرافات از یک منبع تغذیه میکند و خویشاوند ماهیتی ان است. دین در جامعه طبقاتی از طریق حاکمان و روحانیون عظام بشکل نظری و سازمانی احساسات و اهداف انقلابی توده ها را فلج میکند. دین زمینه و منبع تغذیه خود را از طریق تحقیر و جهالت توده ای در جامعه طبقاتی تدارک می بیند. چپ ها مدعی هستند که در جوامع سوسیالیستی آینده از طریق ماتریالیسم دیالکتیکی-تاریخی، و جهانبینی علمی طبقه کارگر، دین به تدریج از بین خواهد رفت. وجود حاکمان استثمارگر، سختی های طبیعی و مشکلات اجتماعی از جمله دلایل تشکیل و رشد عقاید دینی بوده. توضیح پدیده دین در تمام ادوار تاریخ فرهنگ بشری مهمترین متفکران را بخود مشغول نمود. در یونان باستان ماتریالیست هایی مانند دموکریت، اپیکور، و لوکرس به نقد دین و اسطوره و خرافات پرداختند.

ادبیات خوراکِ جان‌های ناخرسند و عاصی‎ست، زبانِ رسای ناسازگاران و پناهگاهِ کسانی است که به آن‌چه دارند خرسند نیستند. انسان به ادبیات پناه می‌آورد تا ناشادمان، ناکامل نباشد. تاختن در کنارِ روسینانته (اسب مشهور دن کیشوت*) زار و نزار و دوش به دوشِ شهسوار پریشان ِدماغ لامانچا، پیمودن دریا بر پشتِ نهنگ همراه با ناخدا اهب، (شخصیت اول رمان موبی دیک**) سرکشیدن جامِ ارسنیک با مادام بوواری***، این همه راه‌هایی‌ست که ما ابداع کرده‌ایم تا خود را از خطاها و تحمیلاتِ این زندگیِ ناعادلانه خلاص کنیم، زندگی‌ای که ما را وا می‌دارد همیشه همان باشیم که هستیم، حال آن‌که ما می‌خواهیم بسیاری آدم‌های متفاوت باشیم، تا بسیاری از تمناهایی را که بر ما چیره‌اند؛ پاسخ گوییم.

حذف یارانه ها شکافهای طبقاتی را تشدید وفروپاشی را شتاب می بخشد. ازهمان ابتدا ی دولت رئیسی معلوم بود که وی با ترکیب متناقض کابینه اش برنامه ای برای تغییر ریل های اقتصادی واصلاح نظام به شدت ناعادلانه توزیع رانت ندارد. اما هیچکس گمان نمی کرد وی به جای قطع ویا بریدن رانت های مختلف ازگلوی بنگاههای خصولتی ودولتی ونیز اتخاذ سیاست های مالیاتی عدالت محور باز دست درجیب مردم بکند وبا آزاد سازی قیمت ها غول تورم را از چراغ در آورد. آنچه دولت رئیسی و نسخه پیچان نولیبرالش می کنند پیش چشم همه جاری وساری است وعواقب سیاسی واجتماعی آن در کف خیابانها هویداست. اما بطور خلاصه دولت رئیسی برای کاهش کسر بودجه به جای اجرای سیاست تعدیل وآزاد سازی از پایین می بایست آنرا از بالا اجرا کند وبه جای خالی کردن جیب طبقه متوسط وتهیدست بخشی از سود ورانت سرشار ثروتمندان را به خزانه دولت سرازیر کند.چطور؟

در روزهای گذشته شهرهای مختلف میهن ما شاهد اعتراض مردم به جهش شدید قیمت و کمبود مواد غدایی اساسی و تظاهرات مرتبط با آن بوده است. حکومت جمهوری اسلامی به جای انجام وظیفۀ خود در تامین معاش مردم مانند همۀ موارد پیشین به سرکوب خشن این اعتراضات و تظاهرات دست یازیده است. سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) سرکوب مردم را محکوم می‌کند و خواهان توقف بلاوقفۀ آن، آزادی بی‌درنگ همه دستگیرشدگان و رسیدگی به خواست‌های بر حق مردم است.