با یاد مصدق

من، اولین سپیده ی بیدار باغ را
- آمیخته به خون طراوت -
در خواب برگ های تو دیدم
من، اولین ترنم ِ مرغان صبح را
- بیدار ِ روشنایی ِ رویان ِ رودبار -
...

از سر گیجۀ دوار/ در پیلۀ تردید/ سرگشتگی بدنیا آمد،
و از پای فشردن/ بر باورهای منتفی/ تعصب.

مادر گور مرا پیدا نمی کند.
هر هفته در پارک ملی
می ایستد با مادران عزادار صف سکوت؛
پدرم در تلاش برای آزادی وکیلم

قد بر نمی کشی،
طغیان نمی کنی،
شورِ نهفته را
عریان نمی کنی؟
روشن نمی سرایی
آماجها چه شد؟
آن شورِ پا گرفته ،
در موجها چه شد؟
وان موجهای رفته،
تا...

بجای شمع می سوزیم ولی دریایی از آتش نمی گردیم که چون آتشفشانی سر برآورده تمام تن پر از آتش بسوزانیم منزلگاه دیوان را

برای هالە سحابی، آن اخترشب افروز

در منتهای این شبا هنگام تاریک
مارا چه باید کرد با این درد جانکاه درون سوز
ای باتو صدهادرد و اندوه ازتباهیهای دوران
ای با توصدها اخترشب تاب...

ای همه شورو عشق و درایت
ای همه ملک ایران سرایت
به جبر ناخواسته زخم های خون ریز
به جبر نیازو انتظارمردم ایستاده به پا ...

چو داد ریشه دوانده به شوره زار ِ ستم
درخت سبز عدالت به بار می آید
مگو که ظلمت شب باز گشته در عالم
نگر که شیر ِ سحر، در شکار می آید

سرّ آینه کسی میداند
که تصویر روشن شده در آینه را
حفظ در خود کندش،
همه عمر.