آزادی
ای
دلارا ترین
عروس ِسر زمین های ِ بکر
آغوش
بازکن!

تا آن روز که
همای ِ سبک بال
بال افشان،
بر فراز ِ قله های ِ مغرور
به پرواز در آید

قلب زمین گرم است
این بار
شوق شکفتن دارد
انگار

بیمرگان اند اینان
زندگان ِ وادی ِ گلگون ِ عشق به آزادی
این است جاودانه گلستان خاوران

مرگ تو کوچک نیست مرگ برای تو کوچک است زندگی هم تو باید دنیا بودی که دنیایی بر دست های توست

اوگناهان بزرگی داشت
كه نمی شد بخشود:
سخت زیبا بود
و به آزادی
عشق می ورزید.

25 مردادماه، درست 2 ماه از جان باختن سهراب اعرابی گذشت... اینك سعید سلطانی در میانه میدان سبز و زبان های سرخ، سراغ مادر سهراب آمده و برگ سبز خویش را نثار رنگین كمان آرزوهای مادرانه وی می كند......

مامان که خیلی جوان بود ــ هم سن حالای من شاید ــ جرأت نداشت بگوید :سرخ

درخشش خوشه پربار ستارگان
بر تاک سیاه شب
و تلالو شبنم ماه
بر نیلوفر کبود آسمان