و کسی برای ظهور امام زمان
دعای فرج می خواند.
آدم بی قرار ِ چند سطر ِ پیش
اکنون
فریاد می کشد:
"دارن منو می برن
کمک! کمک!"
شعر
علیرضا عسگری
علی رضا جباری (آذرنگ)
وان صدایی که نبودش همتا
تندر آسا،
غران
درفراسوی افقها ترکید
و طنین اش در گوش
ماند تا صبح دمید
رضا بایگان
می خواست که خودش باشد
اگر که می شد
آن بر باد رفته غرور را
دوباره کنار سفره ی صبحانه بنشاند
علی رضا جباری (آذرنگ)
با من چه کرده ای تو؟
کین مهرناگزیر
به انسان
بی خویشتن زخویش
در جان من بماند.
علی رضا جباری (آذرنگ)
من نشان ِ کار را به بازوان
من نوار گل نشان اتحاد را به گرد ِ سر نهاده ام.
من
نغمه ی سپید صبح را برعاشقان ِ روز خوانده ام.
محمود خلیلی
با تمام حنجره هاى خفته برخاک
بهار، بهار اى سر چشمه شکوفائى
با شکوفه هاى خشم فرو خفته در سينه ها
بازت مى ستانيم وبا سرخى انقلاب
به استقبالت خواهيم آمد
سیاوش کسرایی
نگار من
امید نوبهار من
لبی به خنده باز کن
ببین چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار میشود
علیرضا کرمانی
براى همه ى عمونوروزها يا همان حاجى فيروزها كه هميشه به جاى خنداندن، مرا گريانده اند؛
براى همه ى سياه بازها كه دست كم روى صحنه ى نمايش، ستم را به سُخره گرفته اند؛ براى قاسم سعدى افشار.
افسانه گودرزی
حاجی فیروز من شعرهای غم سر می دهد
عمونوروز عبای سبز با غبار غم بر تن دارد
شاید بهار سرزمین من در کوچه ای نشسته به انتظار
بوی بهار می آید
اما از کدام کوچه ؟