30 اکتبر، محمد باقری رئیس ستادکل نیروهای مسلح ایران، در همایش ملی پدافند غیرعامل اظهار کرده که "... این تصمیم جمهوری اسلامی است که محدودیتهایی را در موضوع هستهای بپذیرد تا تحریمهای مرتبط با این حوزه برداشته شود، اما اگر این تحریمها به بهانههای دیگری برگردد تصمیم نظام آن خواهد بود که ماندن در برجام معنایی نخواهد داشت." او جای تردیدی در بارۀ معنای "بی معنا" باقی نگذاشته و افزوده است: "... اگر تحریمها برگردد خروج ما از برجام قطعی خواهد بود."
به دنبال احمد جنتی که پیشتر به دفاع از لغو عضویت سپنتا نیکنام، منتخب شورای شهر یزد، برخاسته بود، امروز محمد یزدی نیز به دفاع از این اقدام برخاست و این استدلال را تکرار کرد که "اگر جایی اکثریت قریب به اتفاقشان مسلمان باشند، غیر مسلمان نمیتواند برای آنها تصمیم بگیرد."
مقدمتاً این کراهت و شناعت آپارتاید مذهبی است که در اظهارات یزدی توجه را جلب می کند، که البته نه نخستین بار است که از امثال او شنیده می شود و نه کریه ترین و شنیع ترین مورد است. این آپارتاید مذهبی بنیان اندیشۀ بخش اعظم "فقها"ی حی و حاضر در حاکمیت جمهوری اسلامی است.
ترامپ، علیرغم وعدۀ انتخاباتی اش دایر بر این که برجام را پاره خواهد کرد و رجزخوانی های بعدی اش در این باره، چنین نکرد. به نظر می رسد او اکنون، خواه شخصاً و خواه به عنوان جزئی از یک دستگاه حاکمه، درک روشنتری از معادلات جهانی یافته و متوجه شده است که نمی تواند چندان هم بیگدار به آب بزند. این درک روشنتر از تعادل کنونی موجبی است که ترامپ "صعود به پائین " را آغاز کند.
دیروز، جمعه 13 اکتبر، ترامپ با پرهیز از اعلام پایبندی ایران به توافق برجام، "استراتژی جدید" دولت خود را نسبت به ایران و توافق برجام اعلام کرد. این استراتژی جدید، در تفسیر عملی کوتاه مدت از آن، جز این نیست که ترامپ با پرهیز از اعلام پایبندی ایران به برجام، تواماً از پایان دادن به "طرفیّت" امریکا در این توافق نیز پرهیز کرده و این تصمیم را به کنگرۀ امریکا سپرده است.
به احتمال قوی نتوان روزی را همچون امروز، دوشنبه 9 اکتبر 2017، در تاریخ یافت که در آن این همه همزبانی جهانی – داخلی و خارجی - علیه مقام نخست کشوری ابراز شده باشد، تا چه رسد به آن که مقام نخست کشور مورد نظر رئیس جمهور امریکا باشد و موضوع همزبانی هم توافق هسته ای ایران با 5 + 1، که به برجام شناخته شده است.
دیدار امروز ملک سلمان، پادشاه عربستان سعودی، با پوتین و اظهارات او در این دیدار حاوی چند پیام مهم برای مقامات جمهوری اسلامی نیز بود، که اگر با دیدۀ این مقامات و از موضع آنان به پیامهای مورد نظر نگاه کنیم، قاعدتاً باید ارزیابی مثبتی از آنها داشته باشیم.
تنش بین جمهوری اسلامی و امریکا بار دیگر دارد بالا می گیرد و متأسفانه به نظر می رسد "مقدر" است که بالا بگیرد. احتمالاً جز ترامپ و نتانیاهو و قاعدتاً همسلکان آنان در سیاست و اقتصاد، کسی تردیدی نداشته باشد که موجب و مسبب این دور تنش کسانی جز همان نامبردگان و مشخصاً مقامات کنونی امریکا نیستند.
در بیدادی که دولت میانمار بر اقلیت روهینگیا روا داشته و می دارد، جز مقامات این کشور و شاید معدودی از "منابع خبری"، دیگران همزبان اند: جنایتی با نشانه های پاکسازی قومی.
علیرغم این همزبانی تقریباً جامع، اما جنایتی با نشانه های پاکسازی قومی همچنان جاری است و کنش و واکنشی عملی در برابر این جنایت جاری دیده نمی شود؛ مگر اظهارات دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، که سراسر از ناامیدی و ناچارگی حکایت دارد. در برابر، مقامات میانمار – به شمول خانم آنگ سان سوچی – با زبان آشنائی که عموم نفی کنندگان حقوق ملی به کار می گیرند، از تروریسم و تقصیر اقلیت روهینگیا سخن گفته اند.
همچنان که پیش بینی می شد گزارش خانم عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، با واکنش تند مقامات جمهوری اسلامی مواجه شد. بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امورخارجه ایران گزارش مذکور را "مجموعه ای از اطلاعات نادرست و پیشداوریهای ناصواب" خوانده است. صادق لاریجانی نیز در واکنش خود نسبت به گزارش گفته است: "هر آنچه معاندین و مخالفین نظام، گروه های ضد انقلاب و منافقین طی سالهای پس از اتقلاب به زبان آورده اند، به شکل تلخیص شده می توان در این گزارش مشاهده کرد."
قابل توجه این است که در مجموعۀ اظهارات مقامات جمهوری اسلامی در بارۀ ایجاد اشتغال – از جمله در تمام نمونههای گفته شده در بالا – هیچ یا تقریباً هیچگاه بر زمینه ها و بخشهائی که می توان در آنها دست به ایجاد شغل در ابعاد وسیع زد، مکثی نمی شود.
آژانس بینالمللی انرژی اتمی در گزارش تازه خود پایبندی ایران به توافق هستهای را تائید کرد. این سومین گزارش آژانس در مورد پایبندی ایران به توافق هستهای پس از ریاستجمهوری دونالد ترامپ در آمریکا است. ایران از این گزارش آژانس استقبال کرده است. اخیرا آمریکا درباره پایبندی ایران به تعهداتش هشدار داده بود. آمریکا از آژانس خواسته بود که همه توان خود را برای نظارت بر ایران به کار بگیرد.
امروز، چهارشنیه 30 اوت، در خبرها آمده است که "کرهشمالی در تازه ترین تهدید خود به اقدام نظامی، گفته موشکی که از فراز آسمان ژاپن عبور کرد، گام نخست از عملیات نظامی این کشور در اقیانوس آرام بوده است".
امروز، یکشنبه 29 مرداد، مجلس به کار بررسی وزیران پیشنهادی روحانی پایان داد و سپس وارد رایگیری در مورد صلاحیت آنان شد. از میان 17 وزیر پیشنهادی روحانی، مجلس به شانزده نفر از آنان رای اعتماد داد. حبیبالله بیطرف، وزیر پیشنهادی برای وزارت نیرو تنها کسی بود که نتوانست رای اعتماد مجلس را به دست آورد.
رأی صلاحیت امروز مجلس، همچون هر رأی صلاحیت دیگری، وجوه بسیاری را از مناسبات گرایشهای درون جمهوری اسلامی آشکار می کند، اما، همچون هر رأی صلاحیت دیگری، در یک وجه شاخص و برجسته می شود.
بنا به گزارشهای رسیده، مهدی کروبی، که در اعتراض به بازداشت خانگی و شرایط این بازداشت (مشخصاً حضور مأموران امنیتی در خانۀ محل بازداشت او) دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، امروز پس از تضمین دولت روحانی برای خروج ماموران امنیتی از خانه اش به اعتصاب غذای خود پایان داد.
اعلام اعتصاب غذای کروبی با امواج بزرگی از نگرانی نسبت به سلامت او، در همبستگی با او و حمایت از خواسته های بحق اش همراه شد. بسیاری از نیروها و فعالان سیاسی و مدنی، در داخل و خارج از کشور، و نیز زندانیان سیاسی، به اشکال مختلف – از جمله با اعلام اعتصاب غذا - همبستگی خود را با کروبی ابراز داشتند.
امروز، چهارشنبه 25 مرداد، سایت سحام نیوز به نقل از خانم فاطمۀ کروبی، همسر مهدی کروبی، اطلاع داده است که نامبرده از صبح امروز دست به اعتصاب غذای خشک زده است. بنا بر این خبر اعتصاب غذای کروبی دو خواسته دارد:
1- خروج مأموران از محل حصر او،
2- برگزاری دادگاهی علنی برای رسیدگی به اتهام و اعتراض به تداوم حصر غیرقانونی او.
جدال لفظی بین رهبران امریکا و کرۀ شمالی امروز، جمعه 11 اوت، نیز با همان خشونت روزهای گذشته ادامه یافت. امروز نوبت ترامپ بود تا پیام دهد که "راه حلهای نظامی اکنون بالتمامه تدارک شده اند. سلاحها بارگذاری شده اند و ضامن شان هم کشیده شده است تا مگر کره شمالی رفتار نابخردانهای داشته باشد. امید که کیم یونگ اون راه دیگری را در پیش گیرد."
ترکیب محتمل کابینۀ روحانی از انتظار اصلاح طلبان و به طریق اولی از مطالبات رأی دهندگان به روحانی فاصلۀ ملموسی دارد و گویای امتیازات نالازمی است که روحانی بیش و پیش از همه به خامنه ای بخشیده است. بر این اساس می توان از هم اکنون انتهای بن بستی را دید که روحانی از آغاز دورۀ دوم ریاست جمهوری اش با آن روبروست. با این حال "معاملۀ تک موضوعی" روحانی با خامنه ای، که به موجب آن روحانی اختیار تحرک بیشتر دستگاه دیپلماسی در منطقه را گرفته باشد، نامتصور نیست.
به گزارش خبرگزاریهای ایران، حسن روحانی رییس جمهوری، صادق آملی لاریجانی رییس قوه قضاییه و علی لاریجانی رییس قوه مقننه امروز در نشست سران سه قوه، "درباره مهمترین مسائل کشور و منطقه با هم گفتگو کردند". بنا به گزارشها که عموم آنها از تیتر واحدی برای این خبر استفاده کرده اند، روحانی در پایان این نشست اعلام کرد: "دوران انتخابات تمام شده، فصل همدلی و همکاری است".
امروز، یکشنبه 25 تیر 1396، هشتمین کنفرانس بینالمللی "بودجهریزی بر مبنای عملکرد، با تاکید بر تحقق اقتصاد مقاومتی" کار خود را در تهران آغاز کرد. این کنفرانس تا فردا ادامه خواهد داشت. به واقع این هشتمین کنفرانس بین المللی "بودجه ریزی بر مبنای عملکرد" است، که در این نوبت به قید "با تأکید بر تحقق اقتصاد مقاومتی" نیز مزین شده است، بی آن که لختی بر نتایج کنفرانسهای پیشین و کلاً این دست "کنفرانسهای بین الملی" درنگ شود.
امروز آغاز سومین سال توافق هسته ای ایران با کشورهای 5+1 است؛ توافقی که به برجام مشهور شده است. این توافق برای مردم ایران ساده و ارزان حاصل نشد: برجام پایانی بر هزینه های گزاف اما بیحاصلی بود که جمهوری اسلامی صرف پروژۀ هسته ای اش کرد. برجام همچنین پایانی بر هراس فلج کننده ای بود که از عواقب تنش فزایندۀ بین جمهوری اسلامی و امریکا بر جان جامعۀ ایران افتاده بود. سرانجام این که برجام پایانی نسبی بر انزوای ایران در عرصه ای جهانی بود. هم از این رو برجام آغاز امیدی نسبی برای "گذر از رنجها" و سامان زندگی، خاصه سامان اقتصاد ایران و از این رهگذر، مگر بهبودی در معیشت مردم بود.