سیگارم را روشن می کنم
کسی در آن سوی فیس بوک
از همین همسایە بغلی می خندد.
مهم نیست
بە من یا بە تو

حاکمیت می داند کە در صورت کمبود کالا، جامعە در شرایط کنونی بسرعت می تواند وارد آشوب و بلوا بشود، و با هجوم مردم بە مغازەها و بازار، کنترل از دست نیروهای انتظامی و امنیتی خارج بشود. از طرف دیگر با تضمین وجود پول در جامعە (علیرغم انباشت آن در بخش کوچکتری از جامعە)، امکان خرید در بازار بنوعی حفظ می شود و بە این ترتیب علیرغم همە فشارها، اقتصاد بنوعی خواهد چرخید.

متاسفانە نظام جهانی سرمایە از چنان تسلطی برخوردار است کە می تواند از طریق فشارهای کمرشکن اینگونە نظامها را تغییر ماهیت دادە و بە ضد فلسفە وجودی خود تبدیل کند. و در توجیە مشکلات و عقب نشینی ها هم نمی توان همیشە بە فشار امپریالیستها ارجاع دارد، زیرا اگر واقعا در دنیائی کە امپریالیستها چنین امکان تعرض دارند و می توانند همە معادلات را بهم بزنند، خوب است انقلابیون نگاە دیگری بە امر انقلاب و تغییر در جهت تامین منافع کارگران و زحمتکشان داشتە باشند. سوسیالیسم را نمی توان تحت هر شرایطی ایجاد کرد.

واقعیت این است کە جنگ، درونی و بیرونی ندارد و اگر کشورها بە شرایط نامناسب روابط میان خود ادامە دهند، هر جنگ بیرونی سرانجام درونی خواهد شد و هر جنگ درونی سرانجام بیرونی. راە چارە تنها در گریز عمومی از پدیدە جنگ در گستردەترین معنای آن قرار دارد. جنگ و رقابت ناسالم، پدیدەای تحمیلی نیست، بلکە انتخاب است.

با پیشروی طالبان ما وارد دوران جدیدی در آرایش سیاسی موجود در خاورمیانە خواهیم شد، آرایشی کە بە هیچ وجە بە نفع کشور نیست. بە قدرت رسیدن یک نیروی تندرو اسلامی در مرزهای شرقی ایران، باعث تشدید گرایش تندرو و امنیتی در ایران شدە و دلیلی دیگر بر لزوم تراژیک عروج بیشتر تندروها و جریانات امنیتی در ساختار قدرت سیاسی کشور خواهد افزود.

تا زمانی کە دلیل مهار باقیست، امکان تغییر وجود ندارد، و برای غالب شدن بر آن باید نیروی جدید بشیوە عملی و روانی از چنان قابلیتی برخوردار باشد کە در مرحلە طرد مهار بتواند وجود خود را بشیوە اثباتی بەظهور برساند.

البتە می توان گفت کە شاید این امر تعمدی صورت می گیرد. رهبر جمهوری اسلامی و مشاورانش بخوبی از تاثیرات نظام غربی بر شاهان قاجاریە و پهلوی آگاە هستند و برای همین ماندن در خانە را بهترین روش ممکن برای دوری از افتادن در دام غرب گرائی می دانند! و برای همین هم هست کە بر خلاف دوران ناصرالدین شاە هیچگونە مغازلەای با همان اصلاح طلبان حکومتی هم ندارند کە درست مانند دوران قاجاریە عدە قابل توجهی از آنان در غرب درس خواندەاند.

شاە از طریق برجستەکردن مدرنگرائی از مدرنیتە فرار می کرد، و جمهوری اسلامی هم از طریق جنگ و ادامە تعارض بی معنا با ایالات متحدە درست دارد همین فرار شاە را تکرار می کند. و او هم مانند شاە نمی فهمد کە نمی شود پروژە ملت سازی را بدون مدرنیتە بە سرمنزل مقصود رسانید. نە مدرن سازی بە تنهائی می تواند انسجام ملی ایجاد کند و نە جنگ و تعارض. خوب است حاکمان یک بار برای همیشە بە این نتیجە برسند کە انسجام ملی در احساس تعلقی وجود دارد کە ریشە در احساس داشتن حقوق از طرف آحاد مردم دارد.

در بازی برد ـ برد، ذاتا باخت ـ باخت هم وجود دارد. همانگونە کە در باخت ـ باخت، برد ـ برد وجود دارد. در این دو بازی نسبتا همگون نمی توان شاهد تغییر عجیبی بود، اما می توان بە سطح بالاتری از بازی باور آورد. در واقع ما آنگاە با تغییر روبرو هستیم کە کل ماجرا بە بازی برد ـ باخت تغییر ماهیت دهد.

از این منظر می توان بە این نتیجە رسید کە اگر سخنان حسن حسن هانی زادە را مبنا بگیریم، در انتخابات ریاست جمهوری اخیر، انتخاب و یا مهندسی کردن انتخابات در جهت گماردن رئیسی برای نظام الزامی بود، آن هم بە دو دلیل: ١ـ ایجاد حداکثر تفاهم میان سە قوە برای عدم تکرار رویدادهای زمان روحانی (یعنی عدم موشک پراکنی و بالارفتن از دیوار سفارتهای دیگر و غیرە)، و ٢ـ امکان اتخاذ تصامیم سخت و کلانی کە هانی زادە از آنها سخن می گوید.