همۀ این‌ها با خُلق و خوی مسالمت‌آمیز تنظیم می‌شوند. زندگی سرگرم‌کننده‌تر خواهد شد. هر چند همیشه یک گرفتاری وجود خواهد داشت. در مدت یک سال و نیم فقط ٢٧ درصد جمعیت روسیه مایه‌کوبی شده است. فاصلۀ ما تا شاخصی که سازمان بهداشت جهانی تعیین کرده، از زمین تا آسمان است. سپس چه روی خواهد داد؟ کل دنیا واکسینه می‌شود، هر کس «گذرنامۀ کووید» دریافت می‌کند، گله‌وار در خیابان‌ها قدم می‌زنند و یکی یکی، هر کجا که بخواهند، سفر می‌کنند، اما ما؟ ما اجازه ورود به بریتانیای آفتابی را نخواهیم داشت؟ بلیط سفر به ترکیه متمدن به ما نخواهند فروخت؟ آیا اصلاً با ما دست نخواهند داد؟

درک اینکه چرا خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان با چنین تلفات زیاد همراه شد، دشوار است. می‌توان فرض را بر این گذاشت که «اثر تلفات» باید باعث تغییر مرکز ثقل عملیات‌های آمریکا در این منطقه از نیروهای آمریکایی به نیروهای «نیابتی» شده است.

روند رشد حوادث بعدی اساساً به نحوۀ رفتار طالبان بستگی دارد. اظهارات اولیّه آن‌ها با نگرش پراگماتیستی خاص، تمایل به سازش و آگاهی به تغییر کشور در طول ٢٠ سال گذشته متمایز می‌شود. طالبان ضمن اعلام عفو عمومی، از همۀ کارکنان دولت خواست به سر کارهای خود برگردند و از سربازان ارتش سابق درخواست کرد به نیروهای مسلح طالبان بپیوندند. رهبران طالبان در بارۀ تشکیل دولت ائتلافی، در بارۀ مجاز بودن تحصیل دختران و اشتغال زنان بشرط رعایت حجاب صحبت می‌کنند. آیا این‌ مدعیات نشانۀ تغییر جنبش طالبان است یا تاکتیک فریبنده برای خروج از انزوا، باید مشخص شود.

انطباق مراقبت‌های بهداشتی، بدان معنی است که پزشکان باید نقش ماشین‌ها را بازی کنند. تمامی علوم پزشکی می‌بایست از طریق صنعتی‌کردن و تجاری‌سازی کاملاً اصلاح شود. تا همین اواخر اروپا به پلیس زیادی نیاز داشت. امروزه، از نظر عموم، قوانین به بخش طبیعی زندگی تبدیل شده و نیاز به افسران پلیس به تدریج کاهش می یابد. زمانی فرامی‌رسد که نیاز به پزشک نیز کاهش می‌یابد. تعداد پزشکان بسیار زیاد است و کار آن‌ها غیرمولد است. آتالی گله‌مندانه ‌می‌گوید: «امروزه پزشکی به یک معنا قادر به درمان همه بیماری‌ها نیست زیرا، هزینه‌های آن بسیار سنگین است».

یک نگاه ساده به گزارشات و داده‌های رسانه‌های مختلف در خصوص اوضاع زندگی عامه شهروندان و همچنین، به زندگی تجملی نخبگان فاسد و البته، مسلمان و مؤمن، تقسیم جامعۀ ایران به طبقات آشتی‌ناپذیر را به وضوح نشان می‌دهد. جامعه‌ایی که از یک طبقه‌ کوچک مرکب از یک مشت افراد صاحب ثروت‌های محیرالعقول و انبوه توده‌های ساقط شده از هستی و امکانات ابتدایی زندگی تشکیل یافته است.

در مجموع، کودکان کار، متکدی، ولگرد، بی‌سرپرست، زباله‌گرد و... در اصل فرزندان خانواده‌های فاقد امکانات ابتدایی زندگی هستند، که نه تنها از فروخته یا ربوده شدن فرزندان خود نگران نیستند، حتی در اغلب موارد داوطلبانه آن‌ها را به مافیای گدایی و بردگی اجاره می‌دهند.

مسیر دیگر استفاده از وجوه بدست آمده از نشر ارز ویژۀ غیرنقدی، احتمالا، مبارزه با تغییرات آب و هوایی در متن طرح بدنام بازسازی بزرگ (نوسازی بزرگ) خواهد بود. قرار است در ماه نوامبر اجلاس جهانی آب و هوا در گلاسگو برگزار شود. گمان می‌رود کشورهای امضاءکنندۀ توافقنامۀ آب و هوایی پاریس برای «کربن‌زدایی» از اقتصاد خود مسئولیت‌های مالی خاصی را به عهده بگیرند. با این حال، بعید است کشورهای کم‌درآمد حاضر به پذیرش تعهدات بزرگ باشند. آن‌ها زیر بار بدهی سنگین بسر می‌برند.