این همه ناکارآمدی فقط مختص اقتصاد نیست، کشور ما در همهٔ عرصه‌ها دچار بحران گردیده است. بهداشت و درمان، حمل‌ونقل، آلودگی محیط زیست، مدیریت شهری، کشاورزی، آب‌وهوا و هر کدام درگیر بحران‌هایی جدید شده‌اند که درمان و چاره‌سازی را تقریباً ناممکن کرده و کشور ما به لحاظ ساختاری به شدت فرسوده شده است. نرخ تورم مواد غذایی در ۱۳ ماه استقرار دولت ابراهیم ريیسی، رئیس جمهور قاتل، رکورد تورم بعد از جنگ جهانی دوم را در ایران شکسته است.

تا به امروز، فدراسیون اتحادیه‌های کارگری آلمان و اتحادیه‌های عضو آن با اطمینان برای پیشرفت اجتماعی مبارزه می‌کنند. از جمله نمونه‌های این مبارزه سیاست چانه‌زنی جمعی نوآورانه، تعیین قانونی دستمزد حداقل در۱ ژانویه ۲۰۱۵، و حمایت از قانون بیمه‌های اجتماعی است. فدراسیون اتحادیه‌های کارگری آلمان، به جامعه و اقتصاد آلمان شکل داده‌اند و به این کار ادامه خواهند داد.

حکومت، گسست غیرقابل ترمیمی را  بین خود و مخالفین و دیگر اندیشان به جا گذاشته است.آن ها، به این نشست های بی نتیجه "برجام" راضی هستند تا مثل همیشه موضوعی برای نمایش مظلوم نمایی و حق طلبی های خود داشته باشند و علاقه ای هم به صلح و تامین آرامش کشور ما ندارند. آن ها از همان آغاز تاسیس جمهوری اسلامی، زندگی در بحران و دشمنی با دیگران را به کشور ما تحمیل کردند و مایل اند به آن ادامه دهند. اما مردم کشور ما  دیگر بر سر مرز بین حیات و ممات مانده اند. معیشت و تامین نان، به اصلی ترین مقوله زندگی بدل گشته است. و هر گونه راه حلی برای توافق بر سر برجام، می تواند به  بخشی از این مصائب بی کران پایان دهد.

بسیاری از ما ساعت های مدیدی را در کنار رایانه ها می گذرانیم و یا در معامله با ابزار های هوشمند می باشیم. ما درشرایطی قرار گرفته ایم که برای درخواست کمک از یارانه ها, در آغاز مجبور به ارائه همه مشخصات خصوصی خود هستیم و حتی در همین ارتباط , مجبور به پرداخت هزینه ای هم می باشیم ! در واقع در شرایط معامله ای قرار می گیریم که پیشاپیش بهای آن را می پردازیم. ما خود را در گرو یک قراداد می گذاریم. یعنی در ازای اجازه ورود به دنیای مجازی, خود را می فروشیم. سوال این است آیا آزادی خود را با چه معامله کرده ایم؟ ما در مقابل اعداد و ارقام, به زانو در آمده ایم؟

همسایه های ریز و درشت کشور ما در حال تجدید نظر در سیاست های قدیمی و رفع کدورت ها هستند و در جهت تامین روابط صلح آمیز به اتحادهای کوچک و بزرگ اقتصادی دست می زنند. اما تشنج های فرا منطقه ای و کشمکش های نفتی بین جمهوری اسلامی و یونان نصیب ملت مان می شود. نتیجه حضور چندین ساله جمهوری اسلامی در کشمکش های برون مرزی خود، بار سنگین بدهی هایی است که از صندوق ذخیره ارزی کشور پرداخته شده، ثروتی که می بایست برای باز سازی و تقویت ساختارهای کشور، از جمله بازسازی مدارس و امکانات دسترسی فرزندان همه مناطق این کشور به آموزش رایگان هزینه گردد.

صدای متقاضیان کار و دستمزد عادلانه, رفاه اجتماعی, آموزش و بهداشت رایگان, صلح, مبارزه با راسیسم و حقوق و دستمزد مساوی بین زنان و مردان و حفظ محیط زیست و سرانجام جراحی در توزیع ثروت و مقابله با قدرت فائقه سیستم سرمایه داری است که نمی تواند بی پاسخ بمانند. امروز شهروندان اتحادیه اروپا خود را در مجموع, در گیر جنگی پنهان و آشکار در ارتباط با مداخله روسیه در اوکراین می بینند, که رهبران اتحادیه در حمایت از اوکراین، سراسیمه و هیجان زده به نام حمایت های بشردوستانه, مداخله عملی خود را نشان داده اند و خاطره جنگ های بین اروپایی بالکان " ۱۹۹۱ – ۲۰۰۱ " را زنده کرده اند. آیا این جنگ, موجب اتحاد بیشتر ساکنین قاره اروپا خواهد شد؟

راینر هافمن رئیس کنفدراسیون اتحادیه های کارگری آلمان: هیچ تسلیحاتی به قیمت صلح اجتماعی وجود ندارد.
هافمن در سخنرانی خود هشدار داد که: این پول برای سرمایه گذاری در آینده و کارآمدی دولت رفاه بیشتر مصرف خواهد شد. حفظ صلح نظامی نباید به قیمت صلح اجتماعی خریداری شود.او گفت: همبستگی جامعه نیاز روز افزون به کارگران ماهر دارد, حجم کار بسیار بالا، ساعات کاری نامتعارف و دستمزد ناکافی تأثیر نامطلوبی بر تصمیم افراد برای دنبال کردن یک حرفه اجتماعی داشته است. اکنون باید شرایط مناسب و چارچوبی ایجاد شود تا نیاز آینده به متخصصان در بخش اجتماعی تامین شود. در مجموع حدود ۲۰ تظاهرات در مناطق مختلف شهر برلین برگزار گردید. که ۱۱ مورد آن از طرف فدراسیون اتحادیه های کارگری آلمان فراخوان داده شده بودند. تظاهرات سازمان های کارگری پس از وقفه حدود دو ساله در نتیجه همه گیری کرونا، انجام می گرفت.