این موقعیت تاریخی برای عادی سازی رابطه با غرب و هم چنین عادی سازی فضای سیاسی- اقتصادی در کشوررانباید ازدست داد، فردا بسیاردیر خواهد بود.

تا ثیرات دربلند مدت بستگی بە نتایج نهائی و سرنوشت مذاکرات و وسعت توافقات دارد. مثلا در دولت گرایش بە توافقات گستردە با غرب و بطور مشخص بر قراری مناسبات کامل با آمریکا قوی است و توافق هستەای را برای گشایش های اقتصادی نا کا فی می داند.

فشارهای خارجی لزومأ به بهبود وضع داخلی نمی انجامد و بر همين اساس سياست خارجی به دور از تشنج هم دليلی ندارد که بخودی خود عاملی برای تشديد سرکوب ها و محدوديت های داخلی باشد. برعکس می تواند راه گشا هم باشد. بايد ديد که دولت آقای روحانی با امتياز بزرگی که در مذاکرات اخير و توافق حاصله از آن در دست دارد چقدر می تواند در پيشبرد برنامه های خود در عرصه داخلی نيز رويکردهای جديدی را برای پاسخگويی به سوالات و موانع موجود معرفی کره و به مرحله اجر در آورد.

پایدار ماندن و یا ناپایداری پیآمدهای این توافق، مهم‌ترین بخش آن است. اگر ما در داخل ایران شاهد زمینه‌های بازسازی اقتصاد، افزایش اشتغال، افزایش تولید در کشاورزی، کم شدن بورس‌بازی و توقف ساختن حباب‌ها (که در اقتصاد ما یک سرطان شده و هرچندگاه حبابی ایجاد می‌شود و عده‌ای در کنار آن ثروت‌های باورنکردنی انباشته می‌کنند و صاحبان واقعی این نیروی کار و سرمایه‌های تولیدی حذف می‌شوند) باشیم و نیروهای مثبت ایجاد بشوند و ما اشتغال سالم ببینیم، تمایل و انرژی برای رهبری سیاسی برای برداشتن گام‌های بعدی بیشتر خواهد شد

توافقنامە اولیە و مواد مندرج در آن می تواند اولین سند و یا دلیل تضمین کنندە پیشرفت این روند باشد. از یاد نبریم کە هر دو طرف راضی از جلسات بیرون آمدند و هر دو طرف مواد مذکور را در جهت منافع خودشان ارزیابی کردند. بە نظر من این مهمترین فاکت برای ایجاد امیدواریست.

اگر روابط خارجی کشور اصلاح بشود و به تدریج آرامشی هم در اقتصاد کشور حاکم بشود، شاید آقای روحانی هم این درک و دریافت را داشته باشد که باید پایگاه سیاسی خود را حفظ کند و بنابراین نقشه‌ی راهی هم –که متأسفانه الان به نظر می‌رسد وجود ندارد- در رابطه با اصلاحات سیاسی داخلی در پیش بگیرد و طراحی کند و بتواند ناراضیان سیاسی را که یکی از پایگاه‌های مهم آقای روحانی هستند و شاید عامل اصلی پیروزی‌اش بودند، بتواند راضی نگه دارد

این توافق مبارک است و در عین حال آبستن! آبستن به این معنا که می‌تواند نتایج دشوارتری را نسبت به لحظه‌ی حاضر به بار بیاورد و یا درست برعکس، نتایج بسیار بسیار مثبت‌تری داشته باشد. این اکیداً وابسته است به نحوه‌ی عمل طرفین، اما مؤکدتر، وابسته است به نحوه‌ی عمل جمهوری اسلامی.

این خبرنگار و کارگران در مورد حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی (پهپادها) و عملیات پنهانی نیروهای آمریکایی و همچنین در افشاگری پرونده های NSA چهره ای شناخته شده است... او هنگام تحقیق در مورد یک پرونده کشتار مردم افغانستان توسط نیروهای آمریکایی، با یک گروه ویژه امنیتی آمرکایی بر خورد می کند. این گروه مرتبط با نیروهای ویژه (Jsoc ) است که در تمام دنیا عملیات پنهان نیروهای آمریکایی را پیش می برند.

همانطور که شما اشاره کردید من در آنروزها مسئولیت ستاد سازمان در تهران را بر عهده داشتم. هيئت اجرائی و مسئولين ستاد نه تصميمی برای حمله به سفارت امريکا گرفته بودند و نه سازمان در روز ٢٥ بهمن ٥٧ به چنين اقدامی دست زد. اقداماتی که در سطح تهران توسط نیروهای وابسته به سازمان صورت میگرفت به اطلاع ما میرسید. هیچ اطلاعی مبنی بر حمله به سفارت توسط نيروهای وابسته به سازمان بدست ما نرسید. تسخیر سفارت در روز 25 بهمن ماه توسط نیروهایی که ارتباطی با سازمان نداشتند صورت گرفت و بنام سازمان چریک‏های فدایی خلق مطرح شد.