گذار به دمکراسی و استقرار عدالت اجتماعی و تحقق اهداف سوسیالیستی که بر سرلوحه برنامه جنبش فدائیان خلق از همان آغاز حک شده است، به خودی خود تحقق نخواهد یافت. تحقق هر برنامه ای در گرو سازماندهی و بسیج نیرو برای پیشبرد آن است. ما بر این باوریم که جنبش چپ ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری برای آن که بتواند نقشی در خور در تحولات آتی جامعه ایفا کند، نیازمند برآمدی متحدتر و با قدرت عمل بیشتر در صحنه سیاسی کشور است. چپ متحد و قدرتمند تضمینی برای استقرار یک جامعه آزاد و عادلانه است."

من در تمام مدتی که در سالن گرد 40 سال گذر از رنج ها بر چهره چریک های 60 ساله، حالا کمی بیشتر یا کم تر، اندازه می زدم به دهسال بعد فکر می کردم. مطمئن بودم که 50 سالگی جنبش فدایی باز هم هزاران کس از ما هنوز زنده است و باز هم کارنامه نیم قرن تلاش ما را گرامی می دارد. اما در پایانه این دقایقِ خوشِ همگرایی این حقيقت بس تلخ را هم ببینیم که چگونه ما داریم به آخر خط میرسیم بی آنکه با نسل بعد چنان پیوند یافته باشیم که با رسیدن ما به آخر خط جنبش فدایی به آخر خط نرسد.

امروزه می شود با استفاده مناسب و به موقع از امکانات تکنولوژی های اطلاعاتی حتی با وجود سرکوب، سانسور و اختناق در کشور، امکان این را بوجود آورد که برای شناساندن تاريخ، ديدگاه ها، برنامه و مواضع سياسی برای نسل جوان کشور بویژه دختران و پسران دانشجو و دیگر فعالین سیاسی و اجتماعی کشورمان گام های موثر و اساسی برداشت. باید هر چه بهتر از شرایط و موقعیت جدید بهره مناسب برد و نیروی خود را هر چه بیشتر جوان کرد. با ایجاد چنین شرایطی است که قدرت تاثیرگذاری ما در میان اپوزیسیون و جامعه افزایش می یابد.

اکنون بیش از چهل سال از اعلام موجودیت این سازمان که اکنون جنبشی است چپ و دموکراتیک در درون حنبش ملی – دموکراتیک مردم ایران می گذرد، و در این مدت گرچه سازمان چریکهای فدایی خلق به لحاظ ایدئولوژیک – سیاسی و از نظر سازمانی نسبت به زمان اعلام موجودیت تغییرات زیادی داشته، اما همواره مدافع حقوق مردم تحت ستم و زحمتکشان کشورمان بودهاست.

ما در آستان چهل سالگی سازمان فدائیان خلق اکثریت قرار داریم. بی شک آرمان فدائیان خلق که مبارزه علیه دیکتاتوری را چهل سال قبل سرفصل مبارزه خود قرار دادند و با ایمان استوارشان" جنبش فکری" بوجود آوردند که پس از چهار دهه همچنان علیه دیکتاتوری در حال مبارزه هستند. بی شک روزی همای سعادت، بر فراز آسمان ما پرواز خواهد کرد.

اما باید از عشق آتشین بنیانگزاران جنبش فدائی به مردم نیز بیاموزیم و آنرا الگوی آرمان خود قرار دهیم، و سخن زنده یاد بیژن جزنی را بخاطر بسپاریم که گفت همه اعتبار ما در پیوند با مردم است و در پیوند با اینکه چه سهمی در برداشتن باری از دوش آنان و کاستی درد و رنجی که متحمل آنند، بر عهده بگیریم.

تکامل پارادوکسیکال از سازمان چریکها به سازمان "اکثریت"، در چهار چوب پارادایم لنینیسم و در متن تاخیر تاریخی که جامعه ایران با آن دست بگریبان بوده است صورت گرفت. این تحول با گذار از تئوری و تاکتیک بلشویکی - لنینیسم ارتدکسی- به لنینسم مبتنی بر اسناد گردهمائی دهه ٦٠ احزاب کمونیست، به فرجام خود رسید.

قبل از انقلاب تواناییهای امنیتی- نظامی نقش مهمی در مسئولیتهای سازمانی داشتند. پس از انقلاب تواناییهای سیاسی و مدیریتی مورد توجه بودند و این موجب تنزل نقش کادرهایی که به اتکای تواناییهای نظامی-امنیتی شان مسئولیتهای کلیدی در سازمان داشتند، گردید. این البته یک برخورد عمومی بود، و به نظر من در این زمینه تا حدی هم افراط شد.

چرا ما باید اکنون باور کنیم که تاریخ چریکهای فدایی خلق می تواند استثنا باشد؟ مگر آقای شهبازی همکارسابق آقای نادری و سرپرست قبلی "موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی" وزارت اطلاعات اخیرا نگفتند که: "کتاب «حزب توده» نوشتههای خام من است که به شکل کنونی قابلیت انتشار نداشت، ولی به دلیل اصرار و سماجت مسئولان جدید مؤسسه فوق به انتشار آن رضایت دادم، مشروط بر عدم درج نامم.