عده ی زيادی از فعالان سياسی عمدتاً جوان، منتسب به جريان اصلاح طلب يا همراهان پيشين جنبش سبز تصور می کنند به هر نحوی بايد از دولت روحانی حمايت کنند تا هيچ مانعی برسر راه منتخب شان قرار نگیرد. آنها وجود هر مانعی را باعث اخلال در کار ايشان و بهانه ای بدست "مخالفان دولت در حکومت" می دانند و تصور می کنند دميدن بر آتش انتقاد، در آينده مردم را از ادامه ی حمايت از دولت دلسرد می کند.
چشم بستن بر تضییعِ حقوقِ انسانیِ هر گروه و فردی، حتی طرفداران ریگی که دست به درگیری مسلحانه با جمهوری اسلامی زده اند و کسانی که ممکن است بسیاری از نیروهای سیاسی آنها را تجزیه‌طلب یا استقلال طلب بنامند و نیز سایر اقلیتهای قومی، مذهبی و دگرباشان جنسی و ... نه تنها می تواند در آینده مقدمه ای برای نادیده گرفتن حقوق همه‌ی ما باشد بلکه مغایر با مفاهیم جهانگستر اعلامیه جهانی حقوق بشر است.
واقعيت اينست كه بينش حاكم بر نظامهايى از جمله جمهورى اسلامى و بسيارى از مذهبيون خاورميانه اى بر مبنى زير پاگذارى نيازهاى ذوقى انسان، به ستيزه جويى با نظم، شادى، زيبايى و رفاه پرداخته و در يك خود فريبى آشكار نظم، شادى، زيبايى و رفاه را از مظاهر به انحراف كشيده شدن انسانها و به گناه كشيده شدن آنها مى‌دانند
