پرسنل نیروی انتظامی، بسیج و سپاه پاسداران! کشور ما، کشور شما، روزهای سرنوشت سازی را از سر میگذراند. این روزها، راه آینده کشور ما را تعیین میکند: یا وداع با خشونت و گام نهادن به مرحلهای نوین از تاریخ کشورمان که نویدبخش زندگی آرام و صلح آمیز همه شهروندان ایرانی، ما و شما در میهنمان است، یا در غلتیدن به ورطه خشونت و نفرت، افتادن به گردابی که بوی خون میدهد، رفتن به مسیری و گرفتاری در آتشی که دود آن به چشمان همه، ما و شما، میرود. پاسداران، بسیجیان، مأموران نیروی انتظامی! مردمی که به خیابانها آمدهاند تا به نتیجه رسمی انتخابات ۲۲ خرداد اعتراض کنند، نه دشمنان شمایند و نه دشمنان کشور. اعتراض، حق طبیعی آنهاست و آنها به شکل مسالمتآمیز و مدنی در خیابانها دست به راهپیمائی میزنند. تظاهرکنندگان خشونتگران را از صفوف خود بیرون میرانند. شما پیش از انتخابات دیدید که اگر کسی متعرض این مردم نشود، اگر این مردم سرکوب نشوند، نه خونی از بینی کسی میریزد و نه هیچ قرارگاه و ساختمان شما به خطر می افتد. شما شاهد بودید که روز ۲۴ خرداد، چه جمعیتی در خیابانها بود و این جمعیت، چگونه با مسالمت رفتار میکرد. این مردم، نه میخواهند به زور متوسل شوند و نه چیزی جز آن میخواهند که حاکم بر سرنوشت خود باشند. این مردم، برادران، خواهران، پدران، مادران و فرزندان شمایند. شما و خانواده هایتان میخواهید سالهای زیاد در کنار این مردم در صلح و آرامش زندگی کنید. پاشیدن بذر نفرت میان شما و مردم، نه به سود شماست نه به سود کشور ما. شمائی که سلاح به دستتان دادهاند! این سلاحها را به سوی مردم نشانه نگیرید. هیچ کس قادر نخواهد بود شما را مورد بازخواست قرار دهد که چرا تیری به سوی هموطنانتان شلیک نکردهاید، چرا باتومهای خود را بر سر زنان و مردان بیدفاع فرو نیاوردهاید، چرا گاز اشک آور شما بیاستفاده مانده است. شمائی که شاید جوانتر از انقلابید! اگر خود ندیده باشید، از پدران و مادرانتان بپرسید که در انقلاب ایران چگونه پافشاری برخی سردمداران نظامی رژیم سابق بر سرکوب مردم، بذر نفرت از آنان را در میان مردم پاشید و بادی که کاشتند، توفان شد و خود آنان را به قربانی گرفت. از آنها که دیدهاند بپرسید چگونه مردم با آغوش باز پذیرای نظامیانی شدند که از دستور مافوق برای سرکوب مردم سرپیچیدند. شمائی که همچون مردم معترض، شهروندان این کشورید! به سالهائی که خواهد آمد بیاندیشید. حکومتها میآیند و میروند، و شمائید که میمانید و باید با هموطنانتان زیر سقف میهن زندگی کنید. این زندگی صلح آمیز را به خشونتی که میخواهند شما را گرفتار و شریک جرمش کنند، غیرممکن نکنید. شاید شما با انگیزه دفاع از کشورتان در برابر دشمن خارجی، برای اینکه مردم در امنیت زندگی کنند به نیروهای مسلح و انتظامی پیوستهاید. یک لحظه بیاندیشید که آیا به رگبار بستن مردم بیدفاع و کوبیدن بر سر زنان و مردانی که جز سخن گفتن گناهی ندارند، دفاع از میهن و برقراری امنیت است؟ کیانند که از شما چنین حدی از قساوت و بی رحمی را می طلبند؟ آیا جز این نیست که آنها خود در کاخهایشان نشسته اند و فردا اگر مورد بازخواست قرار گیرند شما را قربانی خواهند کرد؟ از این جماعت اطاعت کورکورانه نکنید. نه دین شما از سوی مردم معترض در خیابانها در خطر است، نه میهنتان و نه امنیتتان. اگر وظیفه شما حفظ امنیت در خیابانهاست، قطعاً از میان مردم نمایندگانی با شما بدین منظور همکاری خواهند کرد. مردم آمادهاند تا اعتراض خود را آرام و بدون آنکه کار به ناامنی و هرج و مرج بکشد دنبال کنند. مردم آمادهاند چنان سخن بگویند و در خیابان حضور یابند که کسی نتواند شما را متهم به کوتاهی در حفظ امنیت و آرامش کند. مردم به شما تعرض نخواهند کرد، اگر شما مردم را سرکوب نکنید. حساب خودتان را از حساب حلقه اصلی فرماندهان سپاه و لباس شخصیها جدا کنید! حلقه اصلی فرماندهان سپاه، سپاه و بسیج را به حزب پادگانی تبدیل کردهاند. آنها ولع شدیدی برای چنگ انداختن به قدرت دارند و آمادهاند برای حفظ قدرت حمام خون راه بیاندازند. لباس شخصیها نیروهای مزدورند که حاضرند به هر جنایتی دست زنند. چنانچه در روزهای گذشته شبانه به خوابگاه دانشگاه تهران یورش بردند و عدهای از آنها به قتل رساندند. شما به عنوان پرسنل نیروی انتظامی، بسیج و سپاه پاسداران، حساب خودتان را از حساب حلقه اصلی فرماندهان سپاه و لباس شخصیها جدا کنید! هیات سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲۸خرداد ۱۳۸۸(۱۸ ژوئن ۲۰۰۹)
