حکومت سلطنتی ملکه الیزابت در (۱۸۳۷-۱۹۰۱) در انگلستان دوره ای را در تاریخ انگلستان بوجود آورد که آنرا “جامعه یا دوره ویکتوریا” نام نهاده اند. “ویکتوریانیسم” نیز نامی است برگرفته شده از فضای سیاسی – اجتماعی حاکم بر جامعه.
محافظه کاری، سنت گرایی، تظاهر به دینداری ارتدکس و تعصب اخلاق مذهبی در امور مسائل جنسی و خانواده، تاثیر فوق العاده مخربی بر رفتار و روحیه مردم داشت. دوگانگی، تظاهر و ریاکاری در رفتار و کردار مردم مشخصه غالب این دوره است.
امروز نیزدر قرن بیست و یک، ایدئولوژی اسلامی (شیعه) حاکم بر ایران مانع از آن میشود تا جامعه راه عقلانی خویش را بیابد تا در این گذر تاریخی از تکرار تاریخ پرهیز کرده، و نیز بتواند نقش بارزی در گسترس اخلاق مداری از خود بجای بگذارد. اما تا زمانی که تحجر فکری در سریر قدرت جای دارد، صحبت از اخلاق مداری تنها داروی آرامبخشی است بر درد تاریخی مردم.
دستان بیگانه، مردم را در چمبره خود گرفته و از عصیان آنان در هراس است. هراس از شکوفایی، هراس از روشنایی، هراس از بیداری.