با تمام شدن دورە ریاست مسعود بارزانی بر اقلیم کردستان در ماە اوت و عدم تمایل پنج حزب رقیب دارای نمایندە در پارلمان برای تمدید یک دورە دو سالە دیگر این پست، کردستان عراق وارد یک بحران عمیق سیاسی شدە است، بحرانی کە ظاهرا هر روز ابعاد تازەتری بخود می گیرد و می رود کە کردستان را باز بر سر دو راهی بازگشت بە سیستم دو ادارەای و یا احتمالا جنگ ناخواستە داخلی و البتە با ابعاد محدودتر بە علت تهدید داعش قرار دهد.
ظاهرا بحث بر سر این است کە پنج حزب رقیب حزب دمکرات، خواهان انتخاب ریاست اقلیم از طریق پارلمان و یا تمدید یک دورە دو سالە دیگر بە شرط تحدید اختیارات بارزانی هستند، و حزب دمکرات کردستان عراق هم بر خلاف رقبای خود خواهان انتخاب رئیس اقلیم از طریق رای مستقیم مردم، و یا تمدید یک دورە دو سالە دیگر و بعد اقدام در جهت تحدید اختیارات این پست مهم هستند، پیشنهاداتی کە تاکنون هیچکدام از طرفین نپسندیدەاند و بنابراین بحران کماکان بە قوت خود باقیست.
اما چرا احزاب موجود در پارلمان کردستان عراق نمی توانند حول این مسئلە بە توافق برسند؟ در جواب این سئوال باید بە موارد زیر اشارە نمود:
ـ حزب دمکرات کە از لحاظ ابعاد نفوذ خود، بر مناطق بیشتری تسلط دارد، کاملا بر این امر آگاە است کە اگر بمانند سابق، پست ریاست اقلیم از طریق مراجعە مستقیم بە آرای مردم انتخاب شود، امر پیروزی این حزب قطعی است و بنابراین عقب راندن رقیبان نیز بر همین منوال قطعی تر. و درست برعکس اگر امر انتخاب در پارلمان صورت گیرد با توجە بە در اقلیت بودن کرسیهای این حزب نسبت بە کل احزاب دیگر، باختش قطعی،
ـ عدم شفافیت در کارنامە مالی، اقتصادی و سیاسی احزاب و بویژە حزب دمکرات کردستان. بدین معنا کە در صورت پیروزی رقیبان، می تواند بسیاری از پروندەها گشودەشوند و بنابراین لطمات جدی بە پرستیژ حزب وارد آید. حزب دمکرات بە عنوان ثروتمندترین حزب در خطە کردستان و با توجە بە تسلط بیشترش بر منابع تجاری و بازرگانی و نفتی در معرض بازخواست بیشتری قرار خواهد گرفت،
ـ پیشبرد دو استراتژی متفاوت، چنانکە می دانیم حزب دمکرات هم از لحاظ متحدین منطقەای خود و هم از لحاظ طرح شعارهای سیاسی متفاوت از احزاب دیگر عمل می کند. بدین معنا کە این حزب خط سیاسی نزدیکی بە ترکیە و همقطارانش را تعقیب می کند و نیز امر استقلال کردستان را بیشتر مطرح می کند، در حالیکە پنج حزب دیگر عمدتا بە ایران نزدیک هستند و هنوز کردستان را برای استقلال آمادە نمی بینند (خط همکاری بیشتر با مرکز). یعنی مناقشات در مورد امر ریاست اقلیم در واقع مناقشات است مابین پیشبرد دو استراتژی، دو استراتژی ( بویژە در بعد همکاری منطقەای) کە کاملا در مقابل هم قرار می گیرند.
البتە متاسفانە اختلافات آنقدر جدی هستند کە چنانکە در ابتدای مطلب بدان اشارە شد ما دوبارە در معرض یک جنگ داخلی و یا بازگشت بە سیستم دو ادارەای قرار بگیریم. اما آنچە کە از وقوع این دو امر جلوگیری می کند در واقع همانا خطر داعش و جنگ با این جریان تروریستی است کە در مرزی بە درازای هزار کیلومتر با کردستان عراق صورت می گیرد. خطر دشمن خارجی تا حالا از بروز ناخوشایندهای دیگر جلوگیری کردەاست. باشد کە علاوە بر این خطر، وضع نابسامان جامعە نیز احزاب را بیشتر بە یافتن راەحلی معقول رهنمون شود.
