در روزهای ٩، ١٠ و ١١ سپتامبر امسال، هشتاد و یکمین سالگرد جشن “اومانیته” با حضور صدها هزار نَفَر (۴۵٠تا ۵٠٠ هزار نفر) در فضائی اکنده از حس همبستگی رفیقانه و در زیر آفتاب گرم پاییزى در محل همیشگى خود در پارک کورنوف “Courneuve” حومه شهر پاریس، در میان تدابیر بی سابقه امنیتی برگزار شد. به دلیل چندین عملیات تروریستی طی دو سال گذشته در فرانسه، حدود هزار و هفت صد مامور امنیتی و پلیس رفت و آمدها را زیر کنترل داشتند، و همین باعث شده بود که علاقمندان به شرکت در این جشن گاهی برای ورود به محل اومانیته چندین ساعت در صف های طولانی به انتظار بمانند. بخشی از علاقمندان همیشگی به دلیل همین فضای امنیتی و زمان طولانی ورود به محل جشن، امسال نتوانستند در جشن اومانیته مشارکت داشته باشند. در این جشن به روال هر ساله فدراسیونهای حزب کمونیست فرانسه و نمایندگان جنبشهای اجتماعی و سندیکائی و احزاب چپ فرانسه و همچنین نمایندگان احزاب و سازمانهای چپ و دموکراتیک کشورهای خارجی حضور داشتند.
در جشن اومانیته امسال بیش از ۵٠ کنسرت عمومی برای تیپ ها، سلایق و سنین مختلف اجرا شد، و در اغلب غرفه ها نیز برنامه موزیک و رقص و پایکوبی اجرا می شد. فضای سیاسی عمومی امسال حول اوضاع سیاسی و اقتصادی فرانسه، اوضاع سیاسی سوریه، عراق و ترکیه و… همچنین پدیده مهاجرین متمرکز بود.
در ارتباط با مساله مهاجرین یکی از نمایندگان پارلمان اروپا چنین تاکید نمود :ما با بحران مهاجر روبرو نیستیم. بحران بحران ِمتقاضیان پناهندگى است. بحران رشد ناسیونالیسم و اندیویدوالیسم در اروپاست. نود و پنج درصد کسانیکه به طرف اروپا آمده اند، شرایط پناهندگى را دارند. سیاستهاى دولت هاى ما در بوجود آمدن آن نقش داشته و حالا از مسئولیت خود شانه خالى مى کنیم.
سر دبیر “اومانیته” پاتریک لوهاریک و پیر لوران دبیر اول حزب کمونیست فرانسه طى نطق هاى افتتاحیە و اختتامیه، ضمن افشاء سیاستهاى نیو لیبرال دولت سوسیالیست فرانسه و دفاع از مبارزات مردم و کارگران، قانون جدید کار را که دولت مانوئل والس به مجلس ارایه داده را ارتجاعى و ضد کارگرى خوانده و خواهان پس گرفتن آن از مجلس شدند. این دو شخصیت ضمن دفاع از مبارزات مردم سوریه و عراق سیاستهاى امریکا و بعضى از کشورهاى غربى را محکوم کردند.
انتخابات ریاست جمهوری در سال آینده فرانسه – کمتر از ده ماه دیگر- یکی دیگر از موضوعات مهمی بود که حزب کمونیست فرانسه در این جشن مورد توجه قرار داه بود، و با توجه موقعیت ضعیف حزب کمونیست در میان افکار عمومی مردم فرانسه، و روابط حسنه اش با عموم گروهبندی های سیاسی درون چپ، همچنین قدرت سازماندهی برجسته اش، تلاش این حزب توافق حول یک کاندیدای مشترک متمرکز شده بود. در این مباحث پیرامون این موضوع علاوه بر حزب کمونیست فرانسه، سبزها، جبهه چپ، جناح چپ سوسیالیست ها و برخی شخصیت های چپ مشارکت داشتند. پراکندگی نیروهای چپ یکی از بلایایی است که چون خوره کالبد چپ را به سهم خود بلعیده است. حزب کمونیست فرانسه کوشید برای دستیابی به یک توافق از موقعیت خود در جشن اومانیته بهره گیرد.
در پارک بزرگ کورنوف، بخشی نیز به دهکده جهانى “village du monde” اختصاص داشت. ده ها حزب، سازمان سیاسى و انجمن ار کشورهای مختلف هر ساله با بر پایی غرفه در این جشن شرکت می کنند. در این دهکده جهانی، فرهنگ ها و آداب های مختلف با یکدیگر تماس می گیرند و در معرض نمایش علاقمندان و بازدیدگنندگان قرار می گیرد.
غرفه ای که طی سالیان اخیر از سوی سازمان فدائیان خلق ایران-اکثریت، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران و شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران و جمعی از کنشگران چپ در جشن اومانیته برگزارمی شد، امسال توسط جمع متنوعی از فعالین سیاسی ایرانی با افق های فکری متفاوت، تحت نام “هماهنگى ایرانیان براى جشن اومانیته” برگزار گردید.
در این غرفه ضمن دفاع از حقوق دمکراتیک مردم ایران و مبارزات کارگران، مخالفت با تبعیض علیه رنان و اقلیت ها، دفاع از آزادى زندانیان سیاسى و افشاء سیاستهاى سرکوبگرانه جمهوری اسلامی، تلاش این بود که با ارایه صنایع دستى و غذاهاى متنوع ایرانى، مراجعه کنندگان را با فرهنگ و تاریخ کشورمان آشنا کنند. تم اصلى این غرفه کشتار و قتل عام زندانیان سیاسى در سال ۶٧ بود که امسال از حساسیت خاصى بر خوردار بود، که طى دست نوشته و شعارهایی خواستار محاکمه عاملین این کشتار که هنوز هم در مصدر کار هستند، شده بود. شعارهایی هم در آزادى زندانیان سیاسى تزیین گر غرفه بود. در رابطه با کشتار زندانیان سیاسی در زندان اعلامیه کوتاهی به زبان فرانسه منتشر شد. در این اعلامیه پس از تاکید بر صدور حکم کشتار توسط خمینی تاکید شده است: “مصطفی پور محمدی، وزیر دادگستری کنونی ایران، “نماینده ای از وزارت اطلاعات” آن زمان یعنی یکی از مامورین خمینی برای سازماندهی قتل عام زندانیان در تهران بود. او بعد از ٢٨ سال سکوت و پنهانکاری در باره آن کشتار، اکنون با طرح شدن آن فاجعه در افکار عمومی، مجبور شده است اعتراف کند. او، اخیرا، کشتار مخفیانه زندانیان اسیر و بی دفاع در زندان ها و پشت دیوار ها را اجرای “دستور خدا” نامیده است. همین اعتراف را یکی از مجالس جمهوری اسلامی به زبان دیگری ابراز داشت. “مجلس خبرگان” که از مقامات روحانی برای تعیین رهبر رژیم تشکیل می شود، هفته گذشته، این تصمیم آیت‌الله خمینی را ‘درست’ و ‘دوراندیشانه’ دانست. کشتار دسته جمعی زندانیان که ٢٨ سال پنهان داشته می شد، تحت عنوان “دستور خدا” و تصمیم “درست” و “دور اندیشانه” خمینی، مورد اعتراف قرار گرفته است.” اهمیت تاکید بر کشتار ۶٧ برای ما، پیگیری حق خواهی و اجرای عدالت است، خصوصا در شرایط کنونی که مسئولان سکوت را شکسته و لب به تائید جنایت گشوده اند.
از غرفه “هماهنگی ایرانیان برای جشن اومانیته” چندین حرب و سازمان سیاسى ایرانى و خارجى دیدار کرده و پیرامون اوضاع سیاسی ایران و موقعیت نیروهای چپ تبادل نظرهایی صورت گرفت. در دهکده جهانی حزب توده ایران و سازمان فدائیان (أقلیت) و حزب ایران آباد نیز از دیگر سازمانهاى ایرانى شرکت کننده در جشن امسال بودند.
جشن اومانیته امسال تجربه جدیدی بود از فعالیت مشترک فعالان سیاسی با افق های فکری متنوع. برپا نگهداشتن غرفەای بزرگ بدون تلاش خستگی ناپذیر و همدلی صمیمانه و روحیه تفاهم این جمع ممکن نبود. این تجربه را ما ارج می نهیم و از آن برای همکاری های هر چه گسترده تر نیروهای ضد تبعیض و مدافع آزادی و عدالت اجتماعی سود خواهیم برد.
