به پنجاهمین سال گشت کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی
دوستان گرامی!
برگزاری پنجاهمین سالگشت تاسیس کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی را به شما برگزار کنندگان این یادمان شایسته شادباش می گوئیم، و به نوبه خود ابتکار بجای شما برای این گرامیداشت را ارج می نهیم.
کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی که در میان همراهان و دوستداران خود به نام مختصر و صمیمانه “کنفدراسیون” شهره بود، برگ درخشانی است در تاریخ مبارزاتی مردم ایران علیه زور و خفقان سیستم پلیسی رژیم شاه و خاطره ایی بجاماندنی در دفاع از حقوق انسانی و کرامت مبارزان ایرانی در برابر دیکتاتوری وقت. کنفدراسیون، در خاطره تاریخی جامعه سیاسی ایران برای همیشه ثبت شده است؛ هم بخاطر خدماتی که انجام داد و هم دستاوردها و درس هایی که از تجربه گرانقدر خود به یادگار گذاشت.
کنفدراسیون، موفق ترین تجربه فعالیت سیاسی از نوع جبهه ایی مردم ایران در طول سال های بعد کودتای مرداد سیاه سال سی و دو بود. فرزندان مردم ایران در کسوت دانشجویی و با تعلقات فکری و سیاسی، و نیز تشکیلاتی و غیر تشکیلاتی متنوع و گاه حتی متضاد توانستند نزدیک به پانزده سال دوش به دوش هم، در کادر جبهه ایی سیاسی با هدفی واحد و مشترک، منشاء اثر بسیاری در مبارزه مردم ایران علیه دیکتاتوری شاه بشوند. این جبهه متحد، با کار مشترک در راه افشاگری ستم های سیاسی دیکتاتوری وقت و نیز با دفاع از مبارزان دربند، نمونه قابل تحسینی بود از امر اتحاد و اتفاق که لازمه هر مبارزه معطوف به نتیجه است. تصادفی نیست که بیشترین انتقادهای وارده به کنفدراسیون هم دقیقاً به آن مقاطع و کارکردهایی از کنفدراسیون برمی گردد که از روح اتحاد و اتفاق فاصله گرفته شد و این تشکل فراگیر به مغاک جدایی ها و تقابل ها افتاد!
کنفدراسیون، از نظر تنظیم مناسبات درونی بین اعضاء و واحدهای جغرافیایی خود، گام های بزرگی در امر سازمانیابی دمکراتیک و ساختارهای مبتنی بر مقررات دمکراسی در فضای سیاسی و فرهنگی ایران برداشت. می توان گفت که کنفدراسیون از این جهت، از هر تشکل سیاسی ایرانی ماقبل خود دمکراتیک تر، مدرن تر و پایدارتر بوده است. این، یک دستاورد تعالی بخش در مبارزات دمکراتیک مردم ایران بوده که البته در طول حیات سیاسی و سازمانی کنفدراسیون مدام هم مورد تعرض افکار و رفتارهای غیر دمکراتیک متاثر از فرهنگ و سیاست غیر دمکراتیک قرار داشت. اما حیات کنفدراسیون دوام و تضمین نمی یافت هرگاه که بر سازماندهی دمکراتیک استوار نمی بود و در این چالش، پیروز سر بر نمی آورد. کنفدراسیون، با خصوصیت مدرن و آزادمنشانه اش ثبت تاریخ است.
کنفدراسیون، نخستین سازمان سیاسی ایرانی بود که عامل تاثیر گذاری افکار عمومی جهانیان در مبارزه ملی و دمکراتیک مردم ایران را وارد سیاست ایرانی کرد. بدون کارزارهای موفقی که کنفدراسیون در بسیاری از کشورها و در محوطه و جلو درب نهاد های مهم بین المللی در دفاع از جان زندانیان سیاسی به راه انداخت و از اینطریق رژیم شاه را بگونه سیستماتیک در تنگناهای سیاسی قرار داد، مردم ایران مجبور به پرداخت هزینه های بسیار بیشتری بودند. بدون این نقش آفرینی های ارزشمند، مبارزان بمراتب بیشتری به جوخه های اعدام سپرده می شدند؛ شکنجه و آزار قربانیان در جهنم ساواک بسی فراتر از آن میزان ددمنشی ها می رفت که صورت گرفت؛ و احکام زندان صادره توسط بیدادگاه های نظامی سنگین تر از آن می شد که به اجرا درآمد. کنفدراسیون، افکار عمومی بشریت مدافع کرامت انسانی را وارد میدان توازن قوای سیاسی در ایران کرد: به نفع مردم و دمکراسی و آزادی، و علیه دیکتاتوری داخلی و حامیان خارجی آن. خدمات کنفدراسیون در این زمینه، براستی ارزشمند و بیاد ماندنی است.
کنفدراسیون، نه تنها از ساختاری بین المللی برخوردار بود، که فکر و رفتار انترناسیونالیستی نیز داشت. دانشجویان گرد آمده در کنفدراسیون از مبارزات ضد دیکتاتوری و ضد تبعیض در بسیاری از کشورهای جهان حمایت کردند و با اقسام تشکل های دمکراتیک دیگر کشورهای رنجور از قید و بند دیکتاتوری ها، همپیوند و همراه شدند. بر همین بستر هم بود که این تشکل ایرانی، میدانگاهی شد برای بارآمدن جوانان کشور با روحیه عموم بشری.
و کنفدراسیون، کانون بزرگی بود برای تربیت جوانان دانشجویی که خواستند وظیفه خود در مبارزه علیه دیکتاتوری را دریابند و با پیوستن به صفوف جنبش سیاسی کشور به مسئولیت انسانی و ملی خود عمل بکنند. کنفدراسیون از امر اعتراض برون کشوری به وجود زندان سیاسی در ایران و دفاع از حقوق زندانیان سیاسی آغاز کرد و با مبارزه علیه شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی در ایران پیش آمد. در ادامه اما، خود بخشی از تربیت شدگان درون صفوف خویش را در زندان ها و شکنجه گاههای ایران باز یافت و حتی کادرهایی از آن در میادین اعدام و قتل گاه های رژیم وقت جان باختند. کنفدراسیون، سهم درخوری در مبارزه علیه رژیم دیکتاتوری داشت و تربیت شدگانش، نقشی قابل تاکید در مبارزه علیه استبداد جمهوری اسلامی که جایگزین دیکتاتوری شاه شد.
نقش آفرینی های کنفدراسیون در طول آن پانزده سال هیچگاه صورت وقوع نمی یافت اگر که مشارکت همه اعضاء و همراهان آن در میان نبود. بدون همکاری دانشجویانی که از اوقات درس و استراحت خود زدند، از توان مالی اندک دانشجویی شان برای فعالیت های کنفدراسیون هزینه کردند، رنج سفرهای پر مشقت و طولانی و پی در پی را به جان خریدند، اینجا و آنجا ـ و نه چندان کم ـ اقسام مسئولیت های خطیر را بر عهده گرفتند، در تظاهرات خارج کشور چوب و باتوم خوردند و به زندان های موقت در کشورهای غربی افتادند، در زندان های ایران با تازیانه و شکنجه مواجه شدند و زندان های چند ساله تا ابد گرفتند، ناگزیر از پذیرش اقامت اجباری تبعید گونه در بیرون شدند و در مواردی هم به جانباختگان درون کشوری پیوستند، کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی هرگز آن “کنفدراسیون” ایی نمی شد که این چنین به یاد مانده است.
اعضای سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) دست هر بازمانده این کاروان پر تعداد را به گرمی می فشارند، به خاطره جانباختگان آن درود می فرستند و یاد همه رفتگانش را گرامی می دارند.
با گرم ترین درودها،
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت)
۱۳ دی ۱۳۹۱ – ۲ ژانویه ۲۰۱۲
